یکی از شهروندان در پیامی که برای خبرگزاری رکنا ارسال کرده، وضعیت نابسامان نظام درمان کشور را در مواجهه با یک درخواست ساده درمانی چنین روایت می‌کند:
«خواهرم به دلیل کم‌خونی، توسط متخصص قلب و عروق تحت درمان است. پزشک برای او یک سرم آهن به‌همراه سرم قندی ـ نمکی تجویز کرد که باید همزمان تزریق می‌شد. من دارو را تهیه کردم و برای تزریق به درمانگاه محل مراجعه کردم اما گفتند این کار را انجام نمی‌دهند چون احتمال حساسیت وجود دارد و بهتر است تزریق در اورژانس بیمارستان انجام شود تا در صورت بروز واکنش، اقدامات درمانی انجام شود.
با همین تصور به بیمارستان خصوصی نور شهریار در شهرک صدف مراجعه کردم. هنوز وارد اورژانس نشده بودیم که گفتند باید سه میلیون تومان پیش‌پرداخت بدهیم تا اصلاً اجازه ورود به اورژانس داشته باشیم. پرسیدم چرا این مبلغ تا این حد بالاست؟ گفتند این مبلغ فقط ورودی اورژانس است و بعد از تزریق، هزینه وصل سرم و سایر خدمات جداگانه محاسبه می‌شود. توضیح دادند که این بیمارستان فقط بیمه تأمین اجتماعی را قبول می‌کند و بیمه تکمیلی معتبر نیست.
گفتم اگر قرار است این‌همه هزینه بدهم، همان بهتر که بیمار را به یک بیمارستان دولتی تأمین اجتماعی مثل بیمارستان میلاد ببرم. به میلاد مراجعه کردم اما در تریاژ اورژانس گفتند تزریق سرم انجام نمی‌دهیم و باید آن را در درمانگاه‌های خارج از بیمارستان انجام دهید. توضیح دادم که درمانگاه گفته باید بیمارستان انجام دهد، اما بازهم قبول نکردند.
سپس با بیمارستان رسول اکرم تماس گرفتم. آقایی در داخلی اورژانس پاسخ داد و گفت بله، ما انجام می‌دهیم، بیمار را بیاورید. وقتی حضوری مراجعه کردم، در تریاژ خانمی که مسئول بود گفت انجام نمی‌دهیم. گفتم همین چند دقیقه پیش همکارتان تلفنی تأیید کرد، گفت ما اینجا همکار مرد نداریم و چنین تماسی نگرفته‌ایم! دوباره همان شماره داخلی را گرفتم، همان فرد پاسخ داد و وقتی متوجه شد مکالمه‌اش را شنیده‌اند، حرفش را پس گرفت و گفت هرچه تریاژ بگوید همان است.
این شهروند در ادامه گفت : سؤالم از وزیر بهداشت این است که اگر یک شهروند در این کشور دچار کم‌خونی شدید باشد، برایش سرم آهن تجویز شود، اما نه بیمه‌ای داشته باشد و نه توان پرداخت سه میلیون تومان ورودی اورژانس، باید چه کند؟ باید بمیرد؟ پاسخ شما چیست؟»
