تاجرهای افغانی کت و شلوار‌ و کراوات ندارند اما دست به نقد هستند، دلار دارند و از کیفیت محصولات ایرانی هم راضی‌اند، می‌گویند شما خاک هم صادر کنید ما خریداریم، از اینجا تا هرات و فراه شهرهای افغانستان کمتر از یک‌ساعت راه است به همین دلیل برایشان جنس از ایران آوردن به صرفه است.

 

مشکلاتی مثل کمبود ماشین و جاده خراب هنوز وجود دارد اما اینجا کسانی دارند با تمام توان کار می‌کنند، با آنکه ماه اول پاییز دارد تمام می‌شود اما هوا گاهی برای تنفس سخت است، خودشان می‌گویند الان بهشت است، توی تابستان و‌سط بادهای ۱۲۰ روزه اینجا چشم چشم را نمی‌بیند اما‌ کار حتی یک دقیقه تعطیل نمی‌شود.

به کارگرها و مدیران نگاه می‌کنم که بیشترشان بومی منطقه هستند و به جای مهاجرت به تهران مانده‌اند برای ساختن منطقه‌شان، به کامیون‌های پر از بار، به تقلای کارمندها برای ترخیص کالا و فکر می‌کنم چند نفر در ایران خبر دارند که اینجا کسب و کار رونق دارد حتی وسط گرد و غبار. ما کیلومترها دورتر غر می‌زنیم که همه چیز خراب است و رو به نابودی اما اینجا کسی اینطور فکر نمی‌کند، زندگی سخت است اما خرید و فروش و دلار و تومان رونق دارد و افغانستان بازار بزرگ و ارزشمندی که انگار هنوز تکلیف خیلی از سیاست‌گذاران اقتصاد ما با آن روشن نیست و چشم به مرزهای خیلی دور داریم ….