زمان بازی استقلال و پرسپولیس پس از کش و قوس های فراوان اعلام شد. به این ترتیب، دربی ۱۰۶ در روز قرعه کشی رقابت های جام جهانی فوتبال در سال ۲۰۲۶ برگزار خواهد شد.
دربی تهران بدون تردید مهم‌ترین، پربیننده‌ترین و احساسی‌ترین مسابقه فوتبال در ایران است؛ دیداری که نه فقط میان دو تیم، بلکه میان دو فرهنگ، دو سبک و دو نوع هواداری برگزار می‌شود. برای طرفداران استقلال و پرسپولیس، نتیجه این بازی چیزی فراتر از سه امتیاز ساده است؛ نوعی حیثیت و غرور جمعی در میان است. پیروزی در دربی، شادی‌ای می‌آفریند که تا ماه‌ها در ذهن هواداران باقی می‌ماند، و شکست، زخمی به جا می‌گذارد که التیامش تنها با انتقام در دیدار بعدی ممکن می‌شود.
دربی برای هواداران استقلال و پرسپولیس، نقطه اوج فصل فوتبالی است؛ دیداری که می‌تواند حال و هوای یک سال را برای آن‌ها تغییر دهد. بسیاری از طرفداران، از هفته‌ها قبل از بازی در فضای مجازی، محل کار یا محافل دوستانه درباره‌ی ترکیب تیم، تاکتیک‌ها و شرایط روحی بازیکنان صحبت می‌کنند. در این میان، رسانه‌ها نیز با پوشش گسترده و گاه احساسی خود، حرارت این رقابت را دوچندان می‌کنند.
نکته جالب در مورد این بازی آن است که حتی کسانی که در طول فصل علاقه چندانی به لیگ برتر نشان نمی‌دهند، روز دربی را از دست نمی‌دهند. در آن روز، تهران حال و هوای دیگری پیدا می‌کند؛ خیابان‌ها خلوت‌تر می‌شود، مغازه‌ها زودتر بسته می‌شوند، و میلیون‌ها چشم به صفحه تلویزیون دوخته می‌شود تا شاید شاهد لحظه‌ای باشند که قهرمان تیم محبوبشان بدرخشد.
برای هواداران، دربی فقط تقابل دو تیم نیست؛ نبردی نمادین میان غرور و هویت است. استقلالی‌ها پیروزی تیمشان را نشانه‌ی اصالت، نظم و افتخار می‌دانند، در حالی که پرسپولیسی‌ها موفقیت خود را حاصل غیرت، تعصب و ایستادگی در برابر سختی‌ها تعبیر می‌کنند. این تضاد فکری و احساسی، سال‌هاست که به جذابیت و عمق این رقابت افزوده و باعث شده هر دربی رنگ و بویی متفاوت از دیدارهای دیگر داشته باشد.
از منظر اجتماعی، دربی تهران فرصتی است تا احساسات جمعی مردم تخلیه شود. بسیاری از هواداران با شعار دادن، تشویق و حتی کری‌خوانی، بخشی از هیجان، خشم یا امید خود را در قالب فوتبال بیان می‌کنند. این احساسات اگرچه گاه افراطی به نظر می‌رسند، اما در حقیقت نشان‌دهنده‌ی جایگاه ویژه‌ی فوتبال در زندگی روزمره ایرانیان است؛ جایی که ورزش به ابزاری برای همدلی، رقابت و حتی تخلیه‌ی هیجانات تبدیل شده است.
از سوی دیگر، خاطرات تاریخی دو باشگاه نیز به جذابیت دربی افزوده است. گل‌های لحظه آخری، درگیری‌های پرحاشیه، شادی‌های جنجالی و اشک‌های پس از شکست، همگی بخشی از حافظه جمعی هواداران‌اند. هر نسلی از طرفداران، خاطراتی از دربی دارد که برایش ارزش نمادین و عاطفی دارد؛ خاطراتی که نسل به نسل منتقل می‌شود و این مسابقه را به اسطوره‌ای زنده در تاریخ فوتبال ایران بدل کرده است.
برای مربیان و بازیکنان دو تیم نیز دربی لحظه‌ای سرنوشت‌ساز است. گاهی عملکرد در این بازی می‌تواند مسیر حرفه‌ای آن‌ها را تغییر دهد. بازیکنی که در دربی بدرخشد، قهرمان هواداران می‌شود، و کسی که اشتباه کند، ممکن است برای مدتی طولانی مورد انتقاد قرار گیرد. همین فشار روانی، دربی را به یکی از دشوارترین مسابقات فوتبال ایران از نظر ذهنی و روحی تبدیل کرده است.
در نهایت، اهمیت دربی تهران نه در تعداد گل‌ها یا جام‌ها، بلکه در تأثیر عمیقی است که بر روحیه مردم دارد. این بازی، فارغ از نتیجه، هر بار روح تازه‌ای به فوتبال ایران می‌دمد، شور و هیجان را به جامعه بازمی‌گرداند و نشان می‌دهد که فوتبال در ایران تنها یک بازی نیست؛ بلکه بخشی از فرهنگ، تاریخ و احساس جمعی یک ملت است.
