به گزارش خبرنگار مهر، حسین احمدی کیا روز پنجشنبه در نخستین کنفرانس تازه‌های علمی آلاینده‌های زیست محیطی و تأثیر متقابل آن بر سلامت جامعه که در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برگزار شد، درباره معضل آلودگی هوای این شهر اظهار کرد: آلودگی هوا دیگر صرفاً یک مسئله زیست‌محیطی نیست بلکه به چالشی اجتماعی، پزشکی و اقتصادی تبدیل شده که تبعات جدی برای شهر اصفهان به همراه دارد.
وی با اشاره به پیچیدگی این مسئله خاطرنشان کرد: رویکردهای مقابله با آلودگی هوا هم از منظر فنی و مهندسی و هم از منظر پیشگیری و پزشکی مورد بررسی قرار گرفته است. با این حال، بزرگ‌ترین مانع در اجرای راهکارها، مسائل اقتصادی است.
دانشیار گروه مکانیک و عضو گروه پژوهش آلودگی هوا در پژوهشکده محیط زیست دانشگاه اصفهان افزود: تجربه شهرهای دیگر در جهان نیز نشان می‌دهد که محدودیت‌های اقتصادی اغلب مانع از رفع کامل این معضل شده است.
احمدی‌کیا با اشاره به تجربه‌های جهانی، به‌ویژه در چین، گفت: در سال ۲۰۱۲، شاخص آلودگی هوا در شهرهایی مانند پکن و شانگهای به بیش از ۵۰۰ می‌رسید اما با اجرای سیاست‌هایی نظیر گسترش حمل‌ونقل عمومی، استفاده از مترو و دوچرخه، توسعه خودروهای برقی و جایگزینی سوخت‌های زغال‌سنگی با انرژی‌های تجدیدپذیر، این شهرها تا سال ۲۰۲۲ توانستند تولید آلاینده‌های خود را تا ۱۰۰ میلیون تن کاهش دهند. این در حالی است که تنها کارخانه ذوب‌آهن اصفهان سالانه حدود ۲.۵ میلیون تن آلاینده تولید می‌کند.
وی با تأکید بر لزوم جابه‌جایی یا اصلاح صنایع آلاینده، خاطرنشان کرد: تصمیم‌گیری‌های اخیر درباره جابه‌جایی برخی صنایع مانند کارخانه‌های فولادی به دلیل تبعات اجتماعی و اقتصادی با چالش‌هایی مواجه شده است. با این حال، باید هزینه‌های بهداشتی، اجتماعی و زیست‌محیطی را نیز در این محاسبات در نظر گرفت.
احمدی‌کیا همچنین به کانون‌های گردوغبار اطراف اصفهان به‌عنوان یکی از عوامل اصلی آلودگی اشاره کرد و گفت: بخش عمده این گردوغبار از زمین‌های کشاورزی بلااستفاده و ساخت‌وسازهای اطراف شهر ناشی می‌شود که حتی در فصل زمستان نیز ادامه دارد. برخلاف برخی تصورات، منشأ اصلی این آلودگی‌ها داخلی بوده و خارجی نیست.
وی با اشاره به لزوم تقویت زیرساخت‌های اقتصادی برای اجرای راهکارهای مؤثر، اظهار کرد: صنایعی که آلایندگی بالایی دارند و از نظر اقتصادی بهینه نیستند، باید یا اصلاح یا جایگزین شوند.
این استاد دانشگاه اصفهان اضافه کرد: تجربه‌های موفق جهانی نشان می‌دهد که با ایجاد اشتغال جایگزین، استفاده از بیمه بیکاری و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های پاک، می‌توان این چالش را مدیریت کرد اما این امر نیازمند عزم جدی و برنامه‌ریزی بلندمدت است.
