به‌گزارش ایرنا، محمدرضا صبوری در گفت‌وگو با روزنامه «لاپرس» با اشاره به روند مذاکرات هسته‌ای پس از تجاوز ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی به ایران تصریح کرد که تلاش سه کشور اروپایی برای بازگرداندن قطعنامه‌های لغوشده شورای امنیت، به‌دلیل فقدان اجماع بین‌المللی، فاقد توجیه حقوقی، اخلاقی و اثر اجرایی است.
وی بیان داشت که ایران از هر فرصتی برای حل و فصل اختلافات از طریق گفت‌وگو و دیپلماسی استفاده کرده و بازهم خواهد کرد، اما همه شواهد حاکی از آن است که سه کشور اروپایی تحت فشار امریکا از اراده و توان لازم برای کنشگری سازنده برخوردار نیستند.
سفیر کشورمان همچنین با ابراز نگرانی از بدعهدی رژیم صهیونیستی در رعایت آتش‌بس در غزه تأکید کرد که پس از امضای «توافق ابراهیم»، منطقه درگیر بحران‌های فراگیر و کشتار هزاران بی‌گناه شده است؛ امری که نشان می‌دهد مفهوم عادی‌سازی در عمل به معنای عادی‌سازی تجاوز، خشونت و بی‌ثباتی بوده است.
متن کامل مصاحبه صبوری از این قرار است:
موضع ایران در مورد مسئله هسته‌ای و اعمال مجدد تحریم‌های اخیر چیست؟
تجارب گذشته نشان داد که برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران نه با بمباران از بین خواهد رفت، نه با تحریم متوقف می‌شود و نه از مسیر غیرقانونی منحرف خواهد شد. با این حال من به شما اطمینان می‌دهم که ایران از هر فرصتی برای حل و فصل اختلافات از طریق گفت‌وگو و دیپلماسی استفاده کرده و بازهم خواهد کرد. اما همه شواهد حاکی از آن است که سه کشور اروپایی تحت فشار امریکا از اراده و توان لازم برای کنشگری سازنده برخوردار نیستند.
سوءاستفاده اخیر سه کشور اروپایی نیز برای بازگرداندن قطعنامه‌های لغوشده، توجیه حقوقی، منطقی و اخلاقی ندارد. باور من این است که با توجه به تغییر بنیادین پیش‌آمده در وضعیت برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران، اساساً ادعای نگرانی از فعالیت‌های هسته‌ای ایران بی‌پایه و اساس بوده و اعمال قطعنامه‌ها علیه ایران مبنای خود را از دست داده است. لذا با توجه به ایرادات و نواقص حقوقی و سیاسی و به‌خصوص عدم اجماع، احیای قطعنامه‌های پیشین شورای امنیت باطل و بلااثر است و نمی‌تواند هیچ تعهد یا الزام حقوقی تازه‌ای برای ایران یا سایر اعضای ملل متحد ایجاد کند.
از سوی دیگر با توجه به خاتمه قطعنامه ۲۲۳۱، حقوق مندرج در این قطعنامه شامل حق استمرار و توسعه غنی‌سازی بومی در ایران، انجام همکاری‌های علمی و فنی در حوزه هسته‌ای با سایر کشورها، استمرار تحقیق و توسعه هسته‌ای و سایر موارد مندرج در برجام پابرجا خواهد بود و جمهوری اسلامی ایران محدودیت‌های مندرج در قطعنامه‌های لغوشده پیشین را به رسمیت نمی‌شناسد. بنابراین از نظر من جمهوری اسلامی ایران همچنان به دیپلماسی پایبند است، اما تنها بر اساس منافع و معیارهای خود تصمیم خواهد گرفت.
طرح صلح آمریکا برای غزه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا نگران به خطر افتادن آتش‌بس هستید؟
برای تحلیل تحولات خاورمیانه باید به تاریخ این منطقه پس از جنگ جهانی دوم رجوع کنید. این رژیم تاکنون چندین جنگ به این منطقه تحمیل کرده و به همه کشورهای همسایه فلسطین اشغالی حمله کرده است. تحول ۷ اکتبر نیز بهانه جدیدی به این رژیم داد که نه‌تنها بی‌ثباتی و جنگ را به سایر کشورها و مناطق تسری دهد، بلکه تلاش کرد تا هدف خود در حذف فلسطین و پاکسازی قومی (ethnic cleansing) را از طریق نسل‌کشی مردم غزه به واقعیت تبدیل کند. اما مقاومت مردم غزه باعث شد که حتی بعد از قتل‌عام حدود ۸۰ هزار فلسطینی بی‌گناه، در نهایت مجبور به پذیرش آتش‌بس شود. برایم بسیار افتخارآفرین بود که مردم آزاده در اروپا به‌ویژه در ایتالیا در خیابان‌ها و میادین شهر علیه ظلم و نسل‌کشی این رژیم فریاد کشیدند. این نشان می‌دهد که وجدان بشری را از طریق اطلاعات و روایت‌های دروغ نمی‌توان گمراه کرد.
در رابطه با بخش دوم سؤال باید بگویم ما از ابتدای آغاز کشتار فلسطینیان بعد از ۷ اکتبر اعلام کردیم که تنها راه بازگشت ثبات و امنیت به منطقه شکل‌گیری آتش‌بس است. از هر طرحی نیز که حقوق فلسطینی‌ها را تأمین و ماشین کشتار اسرائیل را متوقف می‌کرد حمایت کرده‌ایم. با این حال نگرانی اصلی‌ام در رابطه با پایداری آتش‌بس است. تجربه و تاریخ به‌جز بدعهدی‌های مکرر و نقض‌های مکرر رژیم اسرائیل به یاد ندارد. آن‌هایی که دغدغه صلح دارند باید با چشمان باز از روند آتش‌بس و عمل به تعهدات مراقبت کنند، چرا که این رژیم عادت دیرینه در نقض عهد و تکرار اقدامات جنایتکارانه دارد.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، چندین بار اعلام کرده است که ایران می‌تواند در آینده به پیمان ابراهیم با اسرائیل بپیوندد. موضع شما چیست؟
پیمان ابراهیم در سال ۲۰۲۰ با نمایش تبلیغاتی به‌عنوان روند جدید منطقه‌ای با حضور چند کشور عربی شکل گرفت. در آن دوران اگر کسی توافق ابراهیم را ابتکاری برای تحریف واقعیت و برهم‌زدن امنیت و ثبات منطقه تفسیر می‌کرد با چالش‌های فراوان روبه‌رو می‌شد. اما امروز، بعد از گذشت پنج سال از پیمان ابراهیم، برای همگان روشن شده است که هدف چه بود! بعد از پیمان ابراهیم منطقه دچار بحران‌های فراگیر و قتل‌عام هزاران بی‌گناه شد. رژیم اسرائیل قتل‌عام دوساله‌ای علیه باریکه غزه راه انداخت و به بیش از هفت کشور منطقه حمله کرد. این رژیم حتی به کشور قطر که یکی از متحدین غرب و میانجیگرها بود نیز تجاوز کرد. بنابراین مشخص شد که منظور از عادی‌سازی در توافق ابراهیم، عادی‌سازی تجاوز، قتل‌عام و بی‌ثباتی است.
با این وجود جمهوری اسلامی ایران همواره منادی صلح و ثبات در منطقه و جهان بوده است. در این راستا طرح‌های مختلف جهانی و منطقه‌ای از گفت‌وگوی تمدن‌ها در سال ۲۰۰۱ تا طرح صلح هرمز (HOPE) برای منطقه را ارائه کرده است. اما امروز برای همگان مشخص شده است که پیامدهای پیمان ابراهیم برای منطقه چه بوده است. با این حال رئیس‌جمهور آمریکا در تلاش برای پیوستن سایر کشورها به این توافق است، اما معتقدم که تنها چاره منطقه بازگشت به امنیت دسته‌جمعی، خروج نیروهای خارجی و مقابله با هرگونه دخالت در امور داخلی سایر کشورها است؛ ابتکاری که ایران همواره آن را پیشنهاد و پیگیری کرده است.
روابط فعلی با ایتالیا چگونه است و امید شما برای آینده روابط چیست؟
هیچ‌کس امروز نمی‌تواند از سطح روابط دو کشور دارای تمدن کهن و تاریخی در همه زمینه‌ها ابراز رضایت کند. اگرچه ایران و ایتالیا علی‌رغم همه محدودیت‌های ساختاری و غیربرخوردار از ظرفیت‌های کامل تلاش می‌کنند که روابط را به سطح انتظار نزدیک کنند، اما همچنان تا نقطه ایده‌آل فاصله‌های جدی وجود دارد. البته تاریخ دو کشور نشان داده است که فراز و فرودهای تاریخی هیچ‌گاه مانعی دائمی برای روابط دو کشور ایجاد نکرده است. در این راستا ایران همه ابزارها و امکانات خود را برای توسعه روابط به‌ویژه در زمینه اقتصادی به کار گرفته و خواهد گرفت. دیپلمات‌ها همیشه خوش‌بین هستند، چرا که خوش‌بینی آینده را خواهد ساخت. لذا حتماً با اراده‌ای که میان دو ملت متمدن ایران و ایتالیا وجود دارد، شاهد گسترش روابط در همه زمینه‌ها در آینده نزدیک خواهیم بود.
