خبرگزاری مهر، گروه استانها - محدثه عباسی: در روزگاری که هنرهای دیجیتال به ابزارهای قدرتمند روایت تبدیل شده‌اند، هانیه ابراهیمی بانوی هنرمند سمنانی با راه‌اندازی مؤسسه‌ای مستقل و خلق مجموعه «قندستان»، نشان داد است که هنر می‌تواند همزمان آموزشی، تولیدی و کارآفرینانه باشد او از چالش‌های دیده نشدن آثار تا امید به فصل سوم این مجموعه سخن می‌گوید.
در روزگاری که هنرهای دیجیتال به سرعت در حال تحول هستند. انیمیشن به یکی از زبان‌های قدرتمند روایت در جهان تبدیل شده، بانوی هنرمند جوان سمنانی در کنار همسرش با راه اندازی مؤسسه‌ای مستقل و خلق مجموعه قندستان توانسته مسیر متفاوت و الهام‌بخش را رقم بزند.
این بانو فعالیتش معطوف به عرصه آموزش و تولید آثار هنری نیست، بلکه با نگاهی کارآفرینانه، تلاش کرده تا پلی میان هنر و صنعت ایجاد کند؛ پلی که ریشه در علاقه‌مندی‌های نوجوانی‌اش به انیمیشن دارد و امروز به مدیریتش در گروه‌های تخصصی دانشگاه و راه‌اندازی مؤسسه‌ای مستقل در حوزه تولید و آموزش انیمیشن منجر شده است.
ابراهیمی با پشتکار، خلاقیت و باور به ظرفیت‌های بومی، توانسته در کنار همسرش، رضا حمیدی مطلق، هنرمند ملی حوزه کارتون، بستری برای رشد نسل جدید هنرمند فراهم کند؛ نسلی که با هوش، انگیزه و جسارت، آماده ورود به بازار هنرهای دیجیتال هستند.
در این گفتگوی تفصیلی، از مسیر تحصیلی و حرفه‌ای این بانو، دغدغه‌های هنرمندان استان، وضعیت هنر کارتون، چالش‌های پیش‌رو و آینده‌ای که می‌توان برای هنرهای تجسمی در سمنان متصور شد، سخن گفته‌ایم؛ روایتی از زنی که انیمیشن را در سمنان جان بخشید و هنوز هم برای دیده شدن آثارش، امید و تلاش را رها نکرده است.
لطفاً به‌صورت مختصر درباره زندگی‌نامه خودتان توضیح دهید. متولد چه سالی هستید و مسیر تحصیلی شما چگونه بوده است؟
هانیه ابراهیمی هستم. متولد سال ۱۳۷۴. علاقه‌مندی من به انیمیشن از دوران راهنمایی و دبیرستان آغاز شد. در آن زمان، جزو افرادی بودم که بیشتر وقت خود را صرف تماشای انیمیشن‌های تلویزیونی می‌کردم. در سال اول دبیرستان، اطلاعیه‌ای از تلویزیون مبنی بر پذیرش هنرجو در رشته انیمیشن توسط هنرستان صدا و سیما تهران منتشر شد. علاقه‌مند بودم در این رشته ادامه تحصیل دهم، اما به دلیل شرایط سنی و مخالفت خانواده، امکان حضور در تهران فراهم نشد.
به‌طور شگفت‌انگیزی، همان سال رشته انیمیشن برای نخستین‌بار در هنرستان فامیلی سمنان راه‌اندازی شد و من موفق به ثبت‌نام و ادامه تحصیل در این رشته شدم. از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲ درگیر تحصیل در هنرستان بودم. سپس وارد دانشکده فنی‌حرفه‌ای سمنان شدم و دوره کاردانی انیمیشن را گذراندم. با توجه به نبود مقطع کارشناسی در این رشته، به گرافیک تغییر رشته دادم و در نهایت کارشناسی‌ارشد تصویرسازی را در دانشگاه هنر نیشابور به پایان رساندم.
چگونه وارد فضای حرفه‌ای هنر شدید و فعالیت تخصصی خود را آغاز کردید؟
از سال ۱۳۹۵ با انجمن هنرهای تجسمی حوزه هنری، فعالیت تخصصی خود را در زمینه کارتون و کاریکاتور آغاز کردم. در همان سال موفق به کسب رتبه شایسته تقدیر در جشنواره جوان ایرانی خراسان شمالی شدم. در ادامه، در جشنواره‌های ملی، استانی و بین‌المللی شرکت کرده و مقام‌هایی کسب نمودم.
در سال ۱۳۹۸، پس از پایان تحصیلات، به عنوان مدرس در دانشگاه فنی‌حرفه‌ای سمنان جذب شدم. در حال حاضر، عضو هیئت علمی دانشگاه و مدیر گروه رشته‌های انیمیشن و گرافیک در دانشکده ملی مهارت دختران سمنان هستم. همچنین در هنرستان هنرهای زیبا نیز تدریس می‌کنم.
در حال حاضر در چه فضاهایی تدریس می‌کنید و چه فعالیت‌های آموزشی دارید؟
علاوه بر تدریس در دانشگاه و هنرستان، به‌صورت آزاد نیز در حوزه کارتون و انیمیشن آموزش‌هایی ارائه می‌دهم. به همراه همسرم، رضا حمیدی مطلق، که هنرمند ملی در حوزه کارتون و انیمیشن هستند، مؤسسه‌ای خصوصی راه‌اندازی کرده‌ایم که در آن پروژه‌های انیمیشن و موشن‌گرافیک تولید می‌شود. این مؤسسه علاوه بر تولید، بستری برای آموزش و کارآفرینی هنری نیز فراهم کرده است.
هنرجویان مستعد از سراسر کشور، حتی به‌صورت دورکاری، در پروژه‌ها مشارکت دارند و تجربه حرفه‌ای کسب می‌کنند. آموزش‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که هنرجویان بتوانند مستقیماً وارد بازار کار شوند و مهارت‌های لازم برای فعالیت حرفه‌ای را کسب کنند.
وضعیت هنر کارتون در استان سمنان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
با وجود آموزش‌های آزاد و برگزاری ورکشاپ‌ها، استقبال قابل توجهی از هنر کارتون در استان سمنان نشده است. حتی در رویدادهای مرتبط، از هنرمندان بومی استفاده نمی‌شود و معمولاً از استان‌های دیگر دعوت می‌شود.
پیشنهادهایی برای همکاری با شهرداری و ادارات نیز با بی‌توجهی مواجه شده‌اند. برخی ادارات ترجیح می‌دهند از محتوای آماده اینترنتی یا آثار قدیمی استفاده کنند، بدون پرداخت هزینه برای تولید محتوای جدید. این نگاه، واقعاً برای جامعه هنری ما یک معضل بزرگ است. انتظار دارند هنرمند رایگان کار کند در حالی که هنرمند نیز نیازمند حمایت مالی و معیشتی است.
آینده هنر کارتون در استان را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
اگر شرایط به همین شکل ادامه یابد و ارگان‌ها علاقه‌ای به تولید محتوای جدید نداشته باشند، آینده روشنی برای هنر کارتون در استان سمنان متصور نیستم. در حال حاضر، بسیاری از هنرمندان استان با ارگان‌های محلی همکاری نمی‌کنند و سفارش‌های خود را به خارج از استان منتقل کرده‌اند. استان‌های دیگر ارزش هنر را بیشتر درک می‌کنند.
برای مثال، دومین پارک مدیای کشور پس از مشهد در شاهرود تأسیس شده است، اما متخصصان کافی در استان وجود ندارد یا علاقه‌ای به فعالیت در این حوزه ندارند. برخی نیز به دلیل کم‌لطفی‌ها، استان را ترک کرده‌اند یا صرفاً پروژه‌های دلاری می‌پذیرند. این بی‌توجهی‌ها موجب بی‌انگیزگی هنرمندان جوان شده است.
نسل جدید هنرمندان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
نسل زد بسیار تیزهوش، سریع‌فهم و مشتاق یادگیری هستند. آن‌ها علاقه‌مند به کسب درآمد و مهارت‌اند و برخلاف نسل‌های قبل، هدف‌گذاری دقیق‌تری دارند. در ورودی‌های جدید رشته انیمیشن، هنرجویان با انگیزه و علاقه‌مند به تجربه‌اند. حتی با حقوق اندک حاضر به فعالیت هستند تا مهارت کسب کنند. در مقایسه با نسل ما، که از ۱۵–۱۶ نفر کلاس انیمیشن تنها ۵–۶ نفر هنوز در این حوزه فعال‌اند، نسل زد دقیقاً می‌داند از زندگی چه می‌خواهد و مسیر خود را با آگاهی انتخاب می‌کند.
اگر شما مدیرکل ارشاد باشید، چه اقداماتی برای حمایت از هنرمندان انجام می‌دهید؟
هنر امروز را باید هنر صنعت دانست. اگر روزی مدیرکل ارشاد باشم، تلاش می‌کنم ارتباط میان هنر و صنعت را تقویت کنم، ظرفیت‌های استان را بشناسم و هنرمندان را به سمت کارآفرینی سوق دهم. در استان سمنان، رشته‌های هنری متعددی وجود دارد؛ از جمله کاردانی و کارشناسی انیمیشن، هنرهای دیجیتال، و رشته‌های تئاتر و سینما این‌ها ظرفیت‌های بزرگی هستند.
باید میان ارشاد و پارک علم و فناوری پیوند ایجاد شود تا ایده‌های خلاقانه به کسب‌وکارهای موفق تبدیل شوند. متأسفانه تاکنون این نهادها به‌صورت مستقل عمل کرده‌اند و همکاری مؤثری میان آن‌ها شکل نگرفته است.
درباره پروژه‌های جاری و آینده کاری خود توضیح دهید.
علاوه بر فعالیت‌های آموزشی و تولیدی در مؤسسه، برنامه‌ریزی برای برگزاری نمایشگاه‌ها و رویدادهای تخصصی در استان سمنان داریم. پروپوزال‌های مربوطه آماده است و تنها نیازمند حمایت برای اجراست. در حوزه انیمیشن، بیشتر روی سبک دوبعدی کات‌اوت کار می‌کنیم که مقرون‌به‌صرفه‌تر است. سبک فریم به فریم را برای جشنواره‌ها استفاده می‌کنیم. سبک خاص خودمان را داریم. همسرم طراحی و کارگردانی می‌کند و بنده در حوزه متحرک‌سازی، تدوین و صداگذاری فعالیت دارم.
کدام اثر خود را بیشتر دوست دارید و چرا؟
مجموعه انیمیشن «قندستان» برای من ارزشمندترین اثر هنری‌ام محسوب می‌شود. دو فصل آن تولید شده و فصل سوم در حال برنامه‌ریزی است. فصل اول درباره ازدواج و جوانی جمعیت بود و فصل دوم به موضوع اشتغال‌زایی پرداخت. مضمون‌ها طنز دارند و از دل خانواده ایرانی استخراج شده‌اند. این مجموعه در فرهنگسرای کومش سمنان اکران عمومی شد و توسط استاندار وقت رونمایی گردید. با وجود حمایت مالی، انتشار گسترده‌ای نداشت. قندستان برای من مانند فرزند هنری‌ام است. هنوز در حال توسعه آن هستیم و امیدوارم فصل سوم بیشتر دیده شود و بازخوردهای گسترده‌تری دریافت کند.
به عنوان سخن پایانی اگر نکته‌ای از قلم افتاد، بفرمائید.
بنده از سال ۱۴۰۱ برای جذب هیئت علمی اقدام کردم و ابلاغ رأی دانشگاه مهر ۱۴۰۳ ارسال شده، اما وزارت علوم سنگ‌اندازی می‌کند. وزارت علوم با تعلل در صدور کد استخدامی، ما را در بلاتکلیفی نگه داشته است. و در سطح ملی، ۲۲ نفر همچنان در انتظار تعیین تکلیف وضعیت استخدامی خود هستند و دو سال بدون برخورداری از حقوق قانونی، در خدمت دانشگاه بوده‌ایم. با وجود پیگیری‌های مکرر، وزارت علوم هیچ‌گونه همکاری مؤثری در جهت حل مشکل ما نداشته و این بی‌توجهی موجب فرسایش روحی و شغلی ما شده است.
