تقریبا همه می دانند که شعار اصلی دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا چه در دوره نخست حضورش در قدرت و چه اکنون، "اول آمریکا/ America First" بوده است. در چهارچوب این شعار، ترامپ مدعی است که هرچه انجام می دهد معطوف به دستاوردسازی برای آمریکا و افزایش قدرت این کشور و مردم آن است. اساس به همین دلیل هم است که ترامپ شعار معروف دیگر خود یعنی بازگردان عظمت و شکوه به آمریکا را نیز مطرح کرده است. 

با این همه، در عرصه واقعیت، کمتر شاهد عملی شدن این شعارهای زیبای ترامپ به نفع مردم آمریکا هستیم. موضوعی که گاه و بیگاه با افشاگری های مختلف در معرض دید همگان قرار می گیرد.  به تازگی سناتور آمریکایی برنی سندرز، پرده ای جدیدی از رسوایی های ترامپ با محوریت شعار اول آمریکا را کنار زده است. 

 او در توئیتی اصل شعار مذکور را زیر سوال برده و آمارهای قابل تاملی را ارائه کرده است. به عنوان مثال، وی گفته که ترامپ 40 میلیارد دلار جهت کمک مالی به آرژانتین کنار گذاشته، 12 میلیارد دلار تسلیحات برای رژیم اشغالگر قدس تامین می کند، تهدید به جنگ با ونزوئلا و هدردادن میلیاردها دلار از ثروت آمریکا می کند، و البته یک پایگاه نیروی هوایی آمریکا در آیداهو را هم به قطر واگذار می کند. این در حالی است که او حتی یک دلار هم برای کاهش حق بیمه مردم آمریکا در نظر نگرفته و جهت جلوگیری از نابودی بیمه سلامت 15 میلیون آمریکایی نیز هیچ کاری را انجام نمی دهد. حال در این شرایط، ترامپ چطور از شعار اول آمریکا سخن می گوید؟ 

ب نظر می رسد ترامپ شعار اول آمریکا را صرفا برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و سرگرم کردن مردم این کشور سر داده و در عرصه عملی هیچ اعتقادی به آن ندارد. این مساله زمانی جدی‌تر می شود که بدانیم او دیگر به رای مردم کشورش نیازی ندارد و درست به همین دلیل است که به صریح ترین شکل ممکن به آن ها و منافعشان پشت می کند. 

 دیگر اینکه روز به روز ابعاد تازه‌تری از هزینه‌کردن میلیاردها دلار از پول مالیات‌دهندگان آمریکایی در قالب ماجراجویی های خارجی ترامپ و متحدانش روشن می شود. موضوعی که خود فضای مانور و فعالیت رئیس جمهور آمریکا و دولتش را تا حد زیادی محدود و محدودتر خواهد کرد. به بیان ساده تر، هر چه به جلو حرکت می کنیم، دولت ترامپ به جای قدرت سازی برای آمریکا، با سیلی از بحران ها رو به رو خواهد شد که توان حل آن ها را ندارد. در عین حال، اعتبار متصور آمریکا در محیط بین‌المللی نیز به نحو ملموسی خدشه‌دار شده و می شود.