به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین از مسجدسلیمان شهر گلگیر این روزها با بحرانی چندبعدی در تأمین آب شرب سالم و پایدار دست و پنجه نرم می‌کند؛ بحرانی که ریشه آن را هم باید در کنار کارخانه عظیم‌الجثه سیمان جستجو کرد و هم در لوله‌های فرسوده‌ای که سال‌هاست جان این شبکه آبرسانی را به لب رسانده است.
سایه سنگین صنعت بر منابع آب:
بر اساس اظهارات منتشر شده از سوی مقامات محلی، منبع اصلی تأمین آب مورد نیاز کارخانه سیمان منطقه، نه انتقال از منابع دورتر، که همان سفره‌های آب زیرزمینی محدود شهر گلگیر عنوان شده است. این برداشت‌های مستمر و گسترده، سطح آب چاه‌ها را به میزان قابل توجهی کاهش داده و نگرانی‌های جدی را درباره آینده منابع آبی این شهر ایجاد کرده است.
یک منبع آگاه در شورای شهر گلگیر در این رابطه می‌گوید: «تأمین آب این واحد صنعتی از ابتدا قرار بود از مسیر دیگری صورت گیرد، اما این وعده محقق نشد و امروز شاهد پیامدهای آن هستیم. کاهش فشار آب و مشکل در تأمین آب شرب ساکنان، تنها بخشی از تبعات این موضوع است.»
شبکه آبی که نفسش به شماره افتاده:
همزمان با مشکل برداشت از منابع، شبکه فرسوده توزیع آب شهر نیز خود به عاملی برای تشدید بحران تبدیل شده است. به گفته ساکنان، به رغم وعده‌های مکرر برای نوسازی این شبکه، تنها در محدوده‌ای کوچک لوله‌های قدیمی تعویض شده و سایر مناطق همچنان با لوله‌های فرسوده و پرمشکل دست به گریبانند.
این فرسودگی علاوه بر هدررفت حجم زیادی از آب، منجر به افت فشار مستمر شده است تا حتی در مناطقی که لوله‌ها نو شده، به دلیل عدم وجود پمپ‌های قوی، مشکل آبرسانی به قوت خود باقی بماند. این وضعیت، اعتماد مردم به وعده‌های داده شده را به شدت خدشه‌دار کرده است.
وعده‌ای که روی کاغذ ماند:
یکی دیگر از اعضای شورای شهر گلگیر با اشاره به وعده رسمی مدیرکل آب و فاضلاب استان برای نوسازی کامل شبکه آب گلگیر، از عمل نکردن به این قول ابراز گلایه کرد. وی تأکید کرد: «تأخیر در اجرای این پروژه حیاتی نه تنها مشکلات کنونی را حل نکرده، که بر دامنه نارضایتی‌ها نیز افزوده است. مردم دیگر طاقت شنیدن وعده دارند، نه دریافت آب.»
طرح‌های نامشخص و نگرانی‌های تازه:
افزون بر این‌ها، یک طرح آبرسانی به روستایی دورافتاده از مسیر شهر گلگیر، به عنوان یکی دیگر از دلایل نگرانی اهالی مطرح شده است. مقامات محلی این طرح را فاقد پشتوانه کارشناسی لازم دانسته و هشدار داده‌اند که اجرای آن، می‌تواند گلگیر را به سرعت به کام یک بحران تمام‌عیار آبی بکشاند. آنها تأکید دارند که حل مشکل آن روستا، در گرو تأمین زیرساخت‌های اولیه مانند برق برای چاه موجود است، نه انتقال فشار مضاعف به شبکه آبی شهری که خود در آستانه فروپاشی قرار دارد.
درخواست مردم: پیوند به منبعی مطمئن:
راه حل پیشنهادی جامعه محلی برای خروج از این بن‌بست، اتصال شبکه آبرسانی گلگیر به خط لوله اصلی پمپاژخانه تلبزان عنوان شده است. آنها معتقدند این اقدام می‌تواند نه تنها مشکل آب شرب شهر و روستاهای اطراف را حل کند، بلکه زمینه را برای احیای پروژه‌های نیمه‌کاره مهمی مانند یک شهرک دامپروری که به دلیل کمبود آب متوقف مانده، فراهم آورد.
با این حال، به نظر می‌رسد صدای اعتراض مردم و مقامات محلی تاکنون به گوش مسئولان استانی و نماینده مجلس نرسیده است.
اکنون مردم گلگیر در انتظار گوش شنوایی هستند که صدای پایین افتاده سطح آب چاه‌هایشان و اعتراضشان به بی‌آبی را بشنود. آنها خواهان تشکیل جلسه‌ای فوری و کارشناسی با حضور تمامی مسئولان ذی‌ربط هستند؛ جلسه‌ای که نه برای وعده دادن، که برای عمل کردن و نجات گلگیر از بی‌آبی باشد.
