برانکو ایوانکوویچ حق استادی به گردن بسیاری از بازیکنان قدیمی و فعلی فوتبال ایران دارد. از نسل تیم ملی در سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۰۶ و پرسپولیسی که در یک دهه اخیر به افتخارات فراوانی رسید که حاصل پایه‌گذاری این افتخارات، سرمربی کروات بود که در ۷۱ سالگی تصمیم به بازنشستگی گرفت.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، ۷۱ سالگی شاید سن مناسبی برای بازنشستگی یک مربی باشد؛ البته در دنیای مربیگری هستند نفراتی که با سن بیشتر از این هم به کار خود ادامه می‌دهند تا هر آنچه در اذهان هواداران ساخته‌اند را از بین ببرند، اما برانکو ایوانکوویچ اینگونه رفتار نکرد و حداقل برای هواداران فوتبال ایران، خاطراتی خوش به جا گذاشت و از فوتبال خداحافظی کرد.
پس از خداحافظی برانکو ایوانکوویچ، بسیاری از شاگردان سابق او به این اتفاق واکنش نشان دادند و برای او پیامی نوشتند. یکی از پیام‌ها که شاید کمی متفاوت هم بود، به واکنش جواد نکونام ارتباط داشت. کاپیتان سابق تیم ملی که دوران حرفه‌ای خود در تیم ملی را زمانی آغاز کرد که برانکو عضوی از کادرفنی میروسلاو بلاژوویچ بود و بعدها به مهره قابل اعتماد برانکو در تیم ملی تبدیل شد.
نکونام در استوری خود در واکنش به خداحافظی برانکو ایوانکوویچ با دنیای مربیگری نوشت: «ممنون برای تمام زحماتی که برای من و تیم ملی کشورم کشیدی.» شاید این پرسش ایجاد شده باشد و شاید هم نه، اما اشاره نکونام به زحماتی که برانکو برای او به شخصه کشیده، با یک رازی همراه است. رازی که شاید چندان سربسته هم نیست، اما بیشتر میان سه ضلعی بلاژوویچ، برانکو و نکونام است که حالا ضلع اول آن از دنیا چشم فروبسته و راز میان دو نفر دیگر باقی است.
جواد نکونام زیر نظر برانکو ایوانکوویچ به افتخاراتی دست پیدا کرد که شاید آخرین افتخارات پیاپی فوتبال ملی ایران هم بود. از قهرمانی در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان گرفته تا سوم شدن در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ چین و در نهایت حضور در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان که سال‌های متوالی تیم ملی را در صدر محبوبیت قرار داده بود. با این حال شاید اگر حمایت‌های برانکو نبود، نکونام سال‌های زیادی از لباس تیم ملی دور می‌ماند و چه بسا مسیر زندگی حرفه‌ای او تغییر می‌کرد.
در سال‌های حضور میروسلاو بلاژوویچ به عنوان سرمربی تیم ملی که او برای صعود ایران به جام جهانی ۲۰۰۲ به کشورمان سفر کرده بود، برانکو به عنوان دستیار او فعالیت می‌کرد. جواد نکونام که سال‌های شروع فوتبالش بود، به تیم ملی دعوت شد و با وجود قابلیت‌های فنی‌اش قرار بود توسط بلاژوویچ کنار گذاشته شود، چراکه در آن سال‌ها هم کریم باقری و هم حامد کاویانپور روی اوج بودند و هم اینکه نکونام به دلیل یک مشکل سر به مهر که باعث می‌شد باعث کاهش انعطاف بدنی او شود، چندان مورد توجه بلاژ نبود، اما برانکو پای او ایستاد. ایوانکوویچ از بلاژوویچ خواست که نکونام را در تیم ملی حفظ کند و همین اتفاق هم افتاد تا در نهایت، او به کاپیتانی و رکورد بازی در تیم ملی ایران دست پیدا کند.
احتمالاً حالا بخشی از زحماتی که نکونام اشاره کرده برانکو برای او کشیده است، به همین موضوع بازمی‌گردد. ماجرایی که باعث شده کایپتان سابق تیم ملی تا حدودی خود را مدیون سرمربی سابقش بداند. این ماجرا البته سال‌ها بعد هم مورد توجه نکونام بود؛ سالی که او پیش از جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه به عنوان مربی تیم ملی به کادرفنی کارلوس کی‌روش اضافه شد. در سال‌های بالا گرفتن تنش میان کی‌روش و برانکو، سرمربی پرتغالی از دستیار ایرانی‌اش خواست تا مصاحبه‌ای را علیه برانکو انجام دهد، اما نکونام حاضر به انجام این کار نشد. پس از این ماجرا و البته دلایل دیگری که رخ داد، کی‌روش به جز پزشکان، تمام نفرات ایرانی کادر فنی و اجرایی تیم ملی را کنار گذاشت که نکونام هم یکی از آنها بود.
