به گزارش مشرق، محمد مجاور شیخان طی یادداشتی نوشت:
سیزدهم آبان در حافظه تاریخی ملت ایران، تنها یک واقعه یا یادمان نیست؛ بلکه نمادی از منطق پایداری و استقلال‌طلبی است که انقلاب اسلامی بر پایه آن شکل گرفت. سه رخداد بزرگ این روز — تبعید امام خمینی(ره) در سال ۱۳۴۳، شهادت دانش‌آموزان در ۱۳۵۷ و تسخیر لانه جاسوسی در ۱۳۵۸ — گرچه در شرایط و با بازیگران متفاوتی رخ دادند، اما همه بر یک محور واحد استوار بودند: «مقاومت در برابر سلطه و تصمیم برای تعیین سرنوشت به دست خود.»
تأکید رهبر معظم انقلاب بر بازخوانی مکرر این سه حادثه، ناظر بر همین پیوستگی تاریخی است. از نگاه ایشان، ۱۳ آبان صرفاً یادآور رخدادهای گذشته نیست، بلکه فرصتی برای سنجش موقعیت کنونی ملت ایران در برابر اشکال نوین سلطه است؛ سلطه‌ای که امروز در عرصه‌های فرهنگی، علمی و اقتصادی خود را بازتولید می‌کند، نه صرفاً در قالب نظامی و سیاسی.
در این چارچوب، نقش نسل جوان کشور جایگاهی ویژه دارد. اگر در دهه پنجاه، جوان ایرانی با حضور در خیابان‌ها و اعتراضات سیاسی، نماد مبارزه بود، امروز همان روحیه در میدان‌های علم، فناوری، تولید و رسانه تداوم یافته است. «استکبارستیزی» در دوران جدید، بیش از آنکه در شعار تجلی یابد، در عملِ خوداتکایی و خلاقیت معنا می‌شود؛ یعنی تبدیل شدن از مصرف‌کننده به تولیدکننده، از مخاطب به کنشگر.
در شرایطی که کشور با فشارهای اقتصادی و تحریم‌های خارجی روبه‌روست، این معنا از استقلال بیش از هر زمان دیگری عینیت یافته است. سیاست‌های کلانی چون اقتصاد مقاومتی، جهش تولید دانش‌بنیان و گفتمان پیشرفت ایرانی، ترجمان عملی همان منطقی‌اند که از دل ۱۳ آبان برآمد. ملت ایران نشان داده است که در برابر فشار، نه تنها عقب‌نشینی نمی‌کند، بلکه مسیر رشد و نوآوری را می‌گشاید؛ و این دستاورد بدون حضور جوانان مؤمن، متخصص و امیدوار به آینده ممکن نبود.
از این منظر، ۱۳ آبان تنها روز اعتراض نیست، بلکه روز مسئولیت است؛ مسئولیت نسلی که باید مفهوم استقلال را در قالب‌های نو بازتعریف کند. اگر دیروز نفی سلطه صرفا در شعار «مرگ بر آمریکا» جلوه داشت، امروز موفقیت‌های علمی، اقتصادی و فرهنگی کشور هم تجلی‌گاه این حقیقت است. استمرار انقلاب، در گرو همین پویایی نسل جوان و بازتولید روح استقلال در زندگی روزمره جامعه ایرانی است.
بنابراین، اهمیت ۱۳ آبان تنها در تکرار شعارهای دیروز نیست، بلکه در زنده نگه داشتن روح خودباوری و ایمان به آینده‌ای است که ملت ایران خود آن را خواهد ساخت. نسل امروز، وارث همان اراده‌ای است که در دهه‌های گذشته استقلال را رقم زد؛ و تداوم آن، یعنی استمرار انقلاب در شکل و زبان زمانه.
