به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از فیز، در این تحقیق گروهی از سالمندان شلوارهای گرم کن دار را به مدت یک ساعت در چهار روز هفته پوشیدند.

فشار خون این عده پس از هشت هفته بهبود یافت و فشار خون سیستولیک شان نیز که جریان خون هنگام ضربان قلب را رصد می کند، پنج واحد کاهش یافت. دکتر آمیت خرا کاردیولوزیست و پروفسور پزشکی در مرکز پزشکی UT Soutwestern که در این پژوهش شرکت نداشت، می گوید: بررسی روش هایی که ریسک فشار خون بالا مانند سکته و حمله قلبی را کاهش می دهد، اهمیت زیادی دارد.

البته به عقیده خرا این روش جایگزینی برای داروهای فشار خون نیست، اما جذاب است و درمان کمکی بالقوه برای دیگر بیماری های قلبی و مشکلات آن به حساب می آید.

به گفته اسکات رومرو استادیار و رهبر این تحقیق می گوید: تحقیق در سال ۲۰۲۵ میلادی نشان داده فرورفتن در آب گرم می تواند فشار خون را کاهش دهد، سیستم ایمنی بدن را تحریک کند و در گذر زمان شیوه تحمل فشار گرما توسط بدن را بهبود بخشد. پژوهش های دیگر نیز نشان دادند گرما درمانی عملکرد قلبی را در افراد میان سال و سالمند بدون در نظر گرفتن ابتلای آنها به بیماری های مزمن بهبود می بخشد و مزایای آن را می توان با ورزش آیروبیک مقایسه کرد.

وی در ادامه می افزاید: واکنش کاردیوواسکولار به قرار گرفتن در معرض گرما بسیار جالب و تقریبا با ورزش یکسان است. ضربان قلب تغییر می کند، جریان خون و ماهیچه ها تغییر می کنند. به همین دلیل ما معتقدیم گرما درمانی روشی مناسب است زیرا تقریبا عملکردهای ورزش را تقلید می کند.

افزایش دمای مرکزی بدن با گرمادرمانی معمولاً به معنای گذراندن وقت منظم در سونا یا جکوزی است که اگر فرد به هیچ کدام دسترسی نداشته باشد، مشکل خواهد بود. رومرو و ایزابلا رویز، نویسنده اول این پژوهش، برای افزایش دسترسی بیشتر به گرمادرمانی آزمایشی انجام دادند تا دریابند آیا پوشیدن شلوارهایی با لوله‌هایی که آب گرم در آن جریان دارند، می توانند مزایای قلبی عروقی مشابهی فراهم کنند یا خیر. به گفته رومر که این شلوارها از لباس‌هایی که توسط ناسا برای بررسی عملکرد قلبی عروقی در طول استرس گرمایی ساخته شده بودند، الهام گرفته شده اند.

محققان ۱۹ بزرگسال ۵۵ تا ۸۰ ساله را که بیماری تشخیص داده شده فشار خون بالا نداشتند، به کار گرفتند و آنها را به دو گروه سنی مشابه تقسیم کردند. یک گروه شلوارهای گرمی پوشید در آن آب با دمای تقریباً ۱۲۴ درجه فارنهایت در گردش بود و دمای پوست را تا حدود ۱۰۴ درجه افزایش می‌داد. رومرو و رویز این تنظیمات را بر اساس کارهای قبلی انتخاب کردند که نشان می‌داد دمای مرکزی بدن را در بزرگسالان مسن‌تر در طول یک ساعت حدود یک تا دو درجه فارنهایت افزایش می‌دهد.

گروه دیگر شلوارهایی با گرمای معتدل پوشیدند که دمای آب آنها تا ۸۸ درجه فارنهایت داغ شده بود و دمای پوست بالاتر از ۹۰ درجه می رفت. به گفته رومرو این شلوها احساس خوشایندی داشتند اما سبب نمی شدند افراد مانند گروهی که گرما درمانی می شدند، عرق کنند.

فشار خون شرکت کنندگان به سه روش اندازه گیری شد.

شرکت‌کنندگان روال عادی خود را حفظ کردند و چهار روز در هفته، یک ساعت را به پوشیدن شلوار گرمایی اختصاص دادند. پس از هشت هفته، وقتی برای آزمایش‌های نهایی به آزمایشگاه بازگشتند، نتایج قابل توجه بود. فشار خون سیستولیک در گروه درمان گرمایی حدود پنج واحد کاهش یافته بود و در سونوگرافی، لایه داخلی رگ‌های خونی در اعضای این گروه بهبود قابل توجهی نشان می‌داد و بهتر از قبل منبسط می‌شد.

به گفته محققان شلوارهای داغ به این نتایج منجر شده بود.