همشهری آنلاین - گروه سیاسی: پایگاه روزنامه استرالیایی «استرالین» در گزارشی مدعی شد گروه هکری منتسب به ایران با نفوذ به شرکت‌های دفاعی اسرائیلی، اسناد فنی مربوط به پروژه خودروی زرهی ارتش استرالیا را منتشر کرده است؛ این رخداد شکاف امنیتی جدی در زنجیره تامین دفاعی متحدان غرب را نمایان ساخته است.

در این گزارش همچنین آمده است: در هفته جاری، گزارش‌ها حاکی است که گروه هکری موسوم به توفان سایبری که با دولت ایران پیوند داده می‌شود، ادعا کرده است اسناد حساس تعدادی از شرکت‌های دفاعی اسرائیل را به دست آورده است. این اسناد شامل رندر سه‌بعدی، طراحی‌های فنی و برنامه‌های توسعه تسلیحاتی است که قرار بوده برای یک خودروی زرهی ارتش استرالیا مورد استفاده قرار گیرد.

هدف اولیه حمله، شرکت تامین زنجیره به نام مایا تکنولوژی در اسرائیل بوده که هکرها از طریق ضعف‌های امنیتی در دوربین‌های نظارتی، بیش از ۱۸ ماه دسترسی ممتد به شبکه آن شرکت داشته‌اند.

در بخش‌های دیگری از این گزارش آمده است:

از منظر امنیتی، این اتفاق ۲ نکته کلیدی را پیش چشم قرار می‌دهد. اول اینکه زنجیره تامین دفاعی که در ظاهر در مرزهای فناوری بالا قرار دارد، به شدت آسیب‌پذیر از منظر سایبری است؛ به ویژه وقتی اجزای کوچک یا پیمانکاران فرعی محوری وارد شبکه‌های حساس می‌شوند. و دوم اینکه رقابت‌های منطقه‌ای در خاورمیانه دیگر صرفا روی زمین یا هوا نیستند بلکه در بستر دیجیتال و شبکه‌های ارتباطی صورت می‌گیرند.

برای ایران، این حمله می‌تواند به منزله پیامی باشد به غرب و به ویژه اسرائیل و متحدانش، که حرکت‌های سایبری را می‌تواند به عنوان ابزار فشار تلقی کند، بدون نیاز به عملیات نظامی مستقیم. این امر فرصت‌هایی برای ایران می‌تواند فراهم آورد که در شرایطی که با چالش‌های اقتصادی و سیاسی داخلی روبرو است، دست‌کم در حوزه سایبری فعال بماند.

از سوی دیگر، برای استرالیا و اسرائیل، پیامدها جدی هستند: پیش از هر چیز این پرسش مطرح می‌شود که آیا داده‌های به‌دست‌آمده می‌تواند منجر به معکوس‌سازی مهندسی تسلیحات، کاهش مزیت فناوری یا به‌کارگیری راهکارهای مقابله‌ای علیه سامانه‌های آتی شود؟ برخی تحلیلگران معتقدند که افشای رندرها و طراحی‌ها ممکن است باعث شود دشمن یا رقیب بتواند طرح‌های تسلیحاتی را هدف قرار دهد یا روش‌های مقابله با آنها را توسعه دهد.

در فضای سیاست بین‌الملل، این رخداد می‌تواند موجب تشدید تنش‌ها شود؛ مخصوصا در چارچوب همکاری‌های دفاعی-فناوری میان اسرائیل، استرالیا، ایالات متحده و متفقان دیگر. ممکن است این کشورها به بازبینی قراردادها، ارزیابی مجدد پیمانکاران و تقویت امنیت سایبری زنجیره تامین دفاعی بپردازند. از سوی ایران نیز ممکن است این عمل به عنوان نوعی تاکتیک فشار یا نمایش توانمندی در جنگ سایبری تلقی شود که می‌تواند به تقابل بیشتر در عرصه دیجیتال منجر شود.

در سطح منطقه‌ای، خاورمیانه به چشم‌اندازی تبدیل شده است که در آن جنگ نیابتی، جنگ اطلاعاتی و جنگ سایبری هم‌پوشانی دارد. ایران با گسترش توانمندی‌های سایبری خود، وارد رقابت‌هایی شده که در گذشته عمدتا محدود به فازهای نظامی و میدانی بود.

این تحول نشان می‌دهد که متحدان اسرائیل و غرب باید علاوه بر تهدیدات کلاسیک، تهدیدات سایبری را نیز با سطح هشدار بالا مد نظر قرار دهند.