به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: اولین انتقادها به سفرهای خارجی شینا انصاری؛ معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست از جمله سفر پرخرج او به برزیل هفته گذشته در رسانه‌ها صورت گرفت. همان زمان سازمان حفاظت از محیط زیست طی جوابیه‌ای با مسکوت گذاشتن هزینه بالای سفر ایشان به برزیل و در توجیه سفرهای خارجی خانم معاون؛ رسانه‌ها را به «رعایت انصاف برای منافع ملی» توصیه کرده و نوشته بود: «حضور در مجامع بین‌المللی یکی از ضرورت‌های کشور است و تأکید دولت چهاردهم بر این نکته است که صندلی تخصصی ایران در هیچ اجلاس جهانی خالی نماند... به بیان دیگر، هدف از حضور در این نشست، دفاع از منافع ملی در عرصه تغییر اقلیم است.» در این جوابیه تعداد افراد هیئت اعزامی سازمان حفاظت محیط زیست «چهار نفر» عنوان شده بود.
اما روز گذشته سندی قابل توجه در این زمینه در فضای مجازی منتشر شد و راستی‌آزمایی‌های بعدی اصالت سند را تأیید کرد. این سند نشان می‌داد شینا انصاری رئیس سازمان حفاظت محیط زیست برای سفر به برزیل و شرکت در اجلاس تغییرات اقلیمی موسوم به کاپ ۳۰، درخواست ۵۰ میلیارد تومان پول از اعتبارات پیش‌بینی نشده سازمان برنامه‌وبودجه با قید «تسریع» کرده بود!
ضمن اینکه ضرورت حضور در چنین اجلاسی با تردیدهای جدی از جانب کارشناسان مواجه است اما نکته قابل توجه مبلغ درخواستی سازمان حفاظت محیط زیست برای انجام این سفر بود. هر طور که حساب کنیم این مبلغ بسیار بیشتر از هزینه متعارف حضور در یک اجلاس دو روزه در برزیل است و معلوم نیست خانم رئیس با چه خدمات و امکاناتی بودجه این سفر را محاسبه کرده‌اند!
در واکنش به انتشار نامه؛ روابط عمومی سازمان حفاظت محیط زیست توضیحاتی را منتشر کرد که البته چیزی از ابهامات این سفر نکاست. در توضیح روابط عمومی سازمان حفاظت محیط زیست آمده: «بر اساس برآورد اولیه وزارت امور خارجه، راه‌اندازی پاویون ایران و حضور هیئت ۱۰ نفره نیازمند بودجه
۵۰ میلیارد تومانی بود که بر همین اساس مکاتبات آن با سازمان برنامه در مهرماه انجام شد. در همان ابتدای امر، با هدف حذف تشریفات اداری، موضوع راه‌اندازی پاویون از دستور کار خارج شد و سقف هزینه سفر هیئت نیز توسط سازمان برنامه و بودجه ۱۵ میلیارد تومان تعیین شده است. برای کاهش هزینه‌ها، پنج نفر از افرادی که امکان سپردن وظایفشان به دیگران بود از فهرست هیئت کاسته شدند و از میان ۵ نفر دیگر نیز هزینه سفر یک نفر از هیئت توسط طرف خارجی تامین شد.»
اینکه مسئولان سازمان مربوطه چگونه هزینه راه‌اندازی یک پاویون را چیزی حدود ۳۵ میلیارد تومان برآورد کرده‌اند، خود جای بحث دارد اما فعلا به رقم ۱۵ میلیارد تومان برای سفر چهار نفره هیئت اعزامی سازمان حفاظت محیط زیست می‌پردازیم. خانم رئیس و همراهانشان استحضار دارند که در سفرهایی اینچنین هزینه‌هایی مانند هزینه ویزا، اسکان و حمل‌ونقل برعهده کشور میزبان است و بر این اساس عمده مخارج این سفر شامل تهیه بلیط بوده است. بنابراین روابط عمومی سازمان برنامه و بودجه و سازمان حفاظت محیط زیست باید به این سؤال پاسخ گویند که بلیط سفر رفت و برگشت به برزیل برای چهار نفر را چند حساب کرده‌اند که ۱۵ میلیارد تومان بودجه برای این سفر اختصاص داده‌اند؟
خوب است مسئولان سازمان برنامه‌وبودجه و سازمان حفاظت محیط زیست بدانند در حال حاضر شرکت‌های گردشگری لوکس‌ترین تور تفریحی ۱۰ روزه برزیل برای بهمن ۱۴۰۴ را با هزینه‌ای حدود ۵۵۰ میلیون تومان به ازای هر نفر ثبت‌نام می‌کنند. با این حساب و با توجه به اجلاس دو روزه کاپ۳۰ هزینه سفر هیئت اعزامی چهار نفره سازمان حفاظت محیط زیست، حتی با درنظر گرفتن هزینه ویزا، اسکان و حمل‌ونقل باید بسیار کمتر از ۲ میلیارد و پانصد میلیون تومان شود. شاید بهتر باشد در این موارد خانم رئیس فکر کنند از جیب خودشان خرج می‌کنند چون در این صورت برای صرف مخارج بسیار محتاط‌تر خواهند بود.
ما همچنان نمی‌دانیم برآورد ۱۵ میلیاردی برای این سفر با چه منطقی صورت گرفته و امیدواریم صرفا یک اشتباه محاسباتی بوده باشد و مسئولان مربوطه بدون صرف این هزینه، سفر را به اتمام رسانده و در اولین فرصت، اضافه دریافتی را به بیت‌المال بازگردانند.
گفتنی است رهبر انقلاب ۱۶ شهریور ۱۴۰۴ با تذکر به دولت نسبت به اسراف در هزینه‌ها و لزوم صرفه‌جویی و پرهیز از سفرهای غیرضروری فرموده بودند: «سفرهای غیر لازم چه لزومی دارد؟ خیلی از سفرها اصلاً هیچ لازم نیست که انجام بگیرد. بعد، سفر با همراهانِ دو برابر یا سه برابرِ آنچه لازم است! چه لزومی دارد؟ اگر بنا است انسان به یک جایی سفر هم بکند، خب با یک تعداد معدودی [باشد] که مثلاً حضور اینها واجب و لازم است. یا مثلاً فرض کنید اقامت در هتل‌های گران‌قیمت در آن محلّی که به آنجا سفر شده! اینها اسراف است؛ این اسراف‌ها را بایستی انجام نداد. بالاخره وقتی دخل کم است، خرج هم بایستی کم بشود: چو دخلت نیست، خرج آهسته‌تر کن؛ که می‌گویند ملّاحان سرودی / اگر باران به کوهستان نبارد؛ به سالی دجله گردد خشک رودی».
