حمید حکمت، در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: می‌دانیم که در باستان و در گذشته، این جهان دو امپراتوری بزرگ را در خود داشت؛ یکی پادشاهی ایران و دیگری پادشاهی روم. در مقاطعی روم قصد توسعه نفوذ خود در جهان را داشت و در مقابلِ روم باستان، ایران باستان قرار گرفته بود. رومی‌ها تلاش می‌کردند تا بر ایران تسلط پیدا کنند، اما ایرانِ مستقل اجازه سیطره غرب، که در آن روز امپراتوری روم بود، را به آنان نداد. ایران مقتدرانه چنان برخوردی با روم انجام داد که این واقعه باید برای غرب امروز درس عبرتی باشد و باید این موضوع برای غرب امروز تبیین و یادآوری شود.
وی گفت: پویش «در مقابل ایران دوباره زانو می‌زنید» یک حرکت بسیار زیبا و فرهنگی بوده و هست؛ برای یادآوری آن مقطع مهم تاریخی که ایرانیان اجازه ندادند استقلال کشورشان توسط حاکمیت غرب آن زمان، که یونان باستان بود، تحت‌الشعاع قرار گیرد.
دبیر بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی در استان یزد تصریح کرد: در آثار تاریخی کشور، به‌ویژه در نقش‌برجسته‌های گوناگون در مناطق مختلف، این موضوع ثبت و ضبط شده است.
سنگ نگاره‌های پیروزی ایران بر روم
حکمت ادامه داد: یک سنگ‌نگاره وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی به اسارت درآمدن فیلیپ، پادشاه روم، است. در این سنگ‌نگاره، عجز و ناتوانی او نمایان است؛ یعنی پادشاه مغلوب روم در برابر شاه ایران زانو می‌زند.
دبیر بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی در استان یزد گفت: سنگ‌نگاره دیگری که بسیار معروف است، سنگ‌نگاره‌ی والرین است که در آن، امپراتور روم به اسارت شاپور اول، پادشاه ایران، درآمده است.
حکمت بیان کرد: این سنگ‌نگاره‌ها در کازرون، داراب‌گرد، و نقش‌رستم قرار دارند. نقش‌رستم حدوداً در ده کیلومتری تخت جمشید واقع شده است.
وی گفت: هنگامی که یک پادشاه توسط پادشاه ایران به اسارت درمی‌آید، به‌تبع آن، هزاران سرباز نظامی آن کشور نیز به اسارت ایران درمی‌آیند. این پیروزی بزرگ در نقش‌برجسته‌های تاریخی، در تاریخ ایران و جهان ثبت و ضبط شده است.
وی ادامه داد: حکیم ابوالقاسم فردوسی نیز این کشاکش و رویارویی بزرگ ایرانیان در مقابل رومیان و غرب آن زمان را در شاهنامه برجسته کرده است. ایشان روایت می‌کند که شاه ساسانی، شاه روم را چنین خطاب می‌کند و فردوسی این مسئله را چنین آورده است: (کنم زین سپس روم را نام شوم / برانگیزم آتش زآباد بوم، بیزدان پاک و بخورشید و ماه / به آذرگشسپ و بتخت و کلاه، دگر هرچه در پادشاهی اوست / ز گنج کهن برکند گاو پوست، نساید سرتیغ ما را نیام / مگر دل ز رومی رسانم بکام؛ که ترجمه روان این ابیات می‌شود: من (شاه ایرانی) از این پس روم را «شوم» می‌خوانم و از آن سرزمین آباد، آتش برمی‌انگیزانم. سوگند به یزدان پاک و خورشید و ماه، و به آذرگشسپ و تخت و کلاه، که همه گنج‌های کهن آن پادشاهی را در پوست‌های گاو پر می‌کنم و از این پس دیگر تیغ من در نیام نخواهد رفت مگر اینکه دل خود را از رومی به کام رسانده باشم.
دبیر بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی در استان یزد خاطرنشان کرد: تاریخ ادبیات معاصر ما نیز مقابله قهرمانانه‌ی ایرانیان با رومیان و شکست آن‌ها را بازتاب داده است.
وی ادامه داد: استاد محمدتقی بهار، که در سال ۱۳۲۷ برای معالجه بیماری خود در شهر لوزان سوئیس زندگی می‌کرد، قصیده‌ای به یاد وطن سرود و در شماره‌ی ششم مجله‌ی یغما در شهریور همان سال منتشر کرد و با نگاهی حسرت آمیز به تاریخ کهن ایران، در آرزوی ایرانی قدرتمند، ایرانی قوی، مستقل و متحد سال‌های پایانی خود را می‌گذراند. این قصیده یادآور غرور ملی و استواری ملت ایران است و پیوند شعر و حماسه را در تاریخ ادبیات معاصر رقم زد.
حکمت گفت: این قصیده‌ی معروف که به قصیده‌ی لزنیه شهرت دارد، به شکوه تاریخ ایران اشاره می‌کند و در لابه‌لای ابیات خود، به پیروزی‌های ایرانیان در برابر بیگانگان می‌پردازد.
وی گفت: یکی از ابیات این شعر اشاره مستقیم دارد به همان موضوع زانو زدن والرین، پادشاه روم، در مقابل شاپور پادشاه ایران؛ چنان‌که بهار می‌گوید: و آن روز که شاپور بپیش سم شبرنگ / افکند به زانوی ادب والرین را.
پیوند اسلامیت و ایرانیت در بیانات مقام معظم رهبری
دبیر بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی در استان یزد خاطرنشان کرد: پویش «در مقابل ایران دوباره زانو می‌زنید» یک حرکت فرهنگی برای یادآوری اتحاد، همبستگی و استقلال ایرانیان است؛ یادآوری اینکه ایرانیان هیچ‌گاه به بیگانگان اجازه دخالت در استقلال خود را نداده‌اند.
وی ادامه داد: چند سال پیش، حکیم آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، این روایت تاریخی را مطرح کردند و چه زیباست که این حکیم خردمند چنین پیوندی میان ایرانیت و اسلامیت برقرار کرد.
دبیر بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی در استان یزد خاطرنشان کرد: ما یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ایرانیان، یعنی روحیه‌ی سلحشوری و استقلال‌خواهی، را در تاریخ مشاهده می‌کنیم.
حکمت تصریح کرد: امروز این روایت تاریخی توسط عالمی دینی و حکیمی خردمند برای مردم بازگو می‌شود تا از کشاکش بین ایرانیت و اسلامیتی که دشمنان برای تقابل این دو مفهوم در ذهن جوانان تولید می‌کردند، جلوگیری شود و آن تلاش ناکام بماند.
روایت تاریخی از زبان رهبر انقلاب
وی ادامه داد: که رهبر فرزانه انقلاب در اردیبهشت سال ۱۳۷۸، در جریان سخنرانی خود در استان فارس، با بیان اینکه مفاخر تاریخی، مایه اعتماد به نفس ملت ایران هستند این روایت را بیان کردند: «یک نفری برای من نقل می‌کرد، می‌گفت رفته بودیم یونان؛ ما را به مراکز گردشگری گوناگون می‌بردند و آن‌ها را به ما نشان می‌دادند. از جمله به نقطه‌ای بردند و گفتند اینجا همان جایی است که سپاهیان ایرانی آمدند و از ما شکست خوردند. مردم را به یک بیابان خالی می‌برند و نشان می‌دهند که اینجا محل شکست ایرانی‌هاست! آنان یک فضای خالی را به‌عنوان سند تاریخی نشان می‌دهند! اما اینجا، در نزدیکی کازرون آن‌طور که شنیده‌ام، مجسمه‌ی والرین است، امپراتور روم که در مقابل پادشاه ایران زانو زده. خیلی خوب، اینجا را بروید نشان بدهید؛ این به آن در!
دبیر بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی در استان یزد گفت: پویش «در مقابل ایران دوباره زانو می‌زنید» باید در همه شهرها، برای آحاد ملت به‌ویژه جوانان، در قالب‌های مختلف فرهنگی و هنری به نمایش درآید تا جوانان با فرهنگ استقلال و بیگانه‌ستیزی که در روح سرزمین ایران‌زمین جاری است، آشنا شوند. آنچه در تهران و میدان انقلاب برای نخستین‌بار به نمایش درآمد، تنها بخشی از صحنه‌های تاریخ است؛ صحنه‌هایی که زانو زدن مغرب‌زمین را در برابر ایران نشان می‌دهد. باید دیگر صحنه‌هایی که در تاریخ ثبت و ضبط شده‌اند نیز برای مردم به نمایش درآیند و برای جوانان تبیین و روشن گردند.
حکمت ادامه داد: استقلال، آزادی و آزادگی، بخش جدایی‌ناپذیر از فرهنگ ایران بوده و است، جمهوری اسلامی ایران، به برکت روح اسلامیت، با عزت تمام استقلال و اقتدار ایرانِ را پاسداری کرده است. جنگ دوازده‌روزه نشان داد که در گام دوم انقلاب اسلامی، حفظ تمامیت ارضی و استقلال کشور همچنان از مهم‌ترین دستاوردهای انقلاب کبیر اسلامی ایران بوده و هست. این مهم همچنان در مسیر گام دوم انقلاب پاسداری می‌شود و جمهوری اسلامی ایران، بی‌هیچ تعارفی با هیچ کشور یا قدرتی، در برابر دشمنان و زیاده‌خواهان می‌ایستد. جمهوری اسلامی ایران اثبات کرده است که قدرت مقابله با تهدیدها و زیاده‌خواهی‌ها را دارد و پیوند میان ملت و حاکمیت، پیوندی عمیق و مثال‌زدنی است.
