عصر ایران ؛ علی خیرآبادی - چند سالی است که تلویزیون ایران را به ندرت تماشا می‌کنم؛ دلیلش هم وجود مجری‌هایی از جنس همین آقاست. او ادعای بامزه بودن دارد و تصور می‌کند بسیار باحال است، اما حتی اصول اولیه کار در رسانه را نمی‌داند. قصد ندارم وارد بحث عقاید یا دیدگاه‌هایش شوم، اما ساحت اجرا در رسانه‌ای که باید "ملی" باشد (هرچند سال‌هاست چنین نیست)، اقتضا نمی‌کند که مجری به‌راحتی و با هر ادبیاتی به دیگران توهین کند. آیا ما اجازه داریم افراد را در آنتن زنده بی حیا خطاب کنیم؟ اگر بی‌حیایی هم صورت گرفته باشد ما در رسانه مسئول اعلام آن پیش از اعلام حکم قضایی نیستیم!
نکته دیگری هم که حائز اهمیت است، سعید کریمی بازیکن ملوان استوری گذاشت و شفاف سازی کرد که انتشار این فیلم ها از زندگی شخصیش بدون اطلاع او بوده است. آیا وقتی بازیکن راضی به انتشار فیلم‌های شخصی‌اش نبوده، ما اجازه داریم که او را به بی‌حیایی متهم کنیم؟
به نظر می‌رسد مدیران صدا و سیما «وایرال شدن به هر قیمتی» را هدف خود قرار داده‌اند. عزیزان، بد نیست نگاهی هم به نوع لایک‌ها و کامنت‌های بعضی از برنامه‌هایتان در فضای مجازی بیندازید تا ببینید مردم واقعاً چه فکری درباره تولیدات شما دارند.
تلویزیون سال‌هاست تصمیم گرفته در مسیر مخالف مردم حرکت کند. روز بعد از بازی استقلال، این آقا با خنده جلوی دوربین ظاهر می‌شود و به بدترین و سطحی‌ترین شکل ممکن شوخی می‌کند؛ شاید در ذهنش خودش را از چارلی چاپلین هم بامزه‌تر می‌داند! وقتی در فضای مجازی، حتی از سوی هواداران پرسپولیس مورد نقد قرار می‌گیرد و ابوطالب حسینی در برنامه طنز خود با دقت و درستی اصول کمدی را به او یادآوری می‌کند، باز هم هفته بعد با بی‌تفاوتی در آنتن زنده می‌گوید: «بله، بامزه‌ایم و استعداد داریم!»
در رسانه ما از استعداد خود صحبت نمی‌کنیم. مجری، خبرنگار نباید استعداد خود را در برنامه اعلام کند بلکه قضاوت در رسانه با مردم است اگر مستعد باشی و حرف درست را بزنی، نیازی ندارد ادعای بامزه بودن را داشته باشی.
سؤال من این است: مگر رسالت شما نباید پرداختن به مسائل و مشکلات ورزش ایران باشد؟ آن فیلم، درست یا غلط، چه ارتباطی به دغدغه‌های اصلی فوتبال ایران دارد؟ چرا برایتان مهم نیست که تیم ملی در آستانه جام جهانی چه مشکلاتی دارد و چه تغییراتی نیاز است؟ چرا به مسائل و دغدغه‌های واقعی ورزشکاران بی‌توجه‌اید؟
اصلاً مگر این آقا گزارشگر تکواندو نبود؟ چرا به جای پرداختن به دلایل ناکامی تکواندوکاران ایران در مسابقات جهانی، وارد حاشیه فوتبال می‌شود؟ چه کسی به او صلاحیت اظهار نظر درباره فوتبال را داده است؟ تا جایی که یادم هست، در المپیک تنها به خاطر فریاد معروف «خورده، خورده!» در گزارش‌هایش شناخته شد! آیا همین کافی است تا امروز در رسانه‌ای که ادعای ملی بودن دارد، درباره هر موضوعی اظهار نظر کند؟
