به گزارش ایسنا، در هفته‌های اخیر تبلیغات گسترده و گاه غیرمستقیم یک محصول خوراکی با عناوینی چون «ابرغذا» در شبکه‌های تلویزیونی دیده می‌شود که کاهش وزن، تناسب اندام، کنترل اشتها و همزمان رشد مو و بهبود شرایط پوست به عنوان فواید آن معرفی شده است. این در حالی است که بخش قابل توجهی از تبلیغات این محصول از شبکه سه سیما و در برنامه تخصصی حوزه سلامت این شبکه پخش می‌شود و همین امر پرسش‌هایی جدی را درخصوص استانداردهای اخلاقی، تعهدات رسانه‌ای و نقش مرجعیت صداوسیما در حوزه بهداشت و درمان به وجود آورده است.
یکی از مهم‌ترین چالش‌های مطرح در این زمینه، روش‌های تبلیغاتی این محصول است. در حالی که آگهی‌های بازرگانی ابتدا و انتهای برنامه‌ها، با صراحت به مخاطب اعلام می‌کنند که با یک محتوای تجاری مواجه است و لزوما نمی‌تواند به ادعای مطرح‌شده در آن اعتماد کند، بخش قابل توجهی از معرفی این محصول، به صورت غیرمستقیم و پنهان انجام می‌شود.
این تفاوت در رسانه‌ای مانند صداوسیما که لقب «رسانه ملی» را یدک می‌کشد، ابعاد حساس‌تری پیدا می‌کند؛ چراکه این رسانه همواره بر رسالت آموزشی و مرجعیت خود تاکید دارد، اما حضور کارشناسانی که به برندی خاص نسبت داده می‌شوند، در برنامه‌های تخصصی و برای ترویج یک محصول تجاری، مرز بین محتوای آموزشی و تبلیغ تجاری را مخدوش کرده و اعتماد مخاطب را از بین می‌برد.
مرور اخبار و گزارش‌های منتشرشده در رسانه‌ها نشان می‌دهد که در سال‌های گذشته، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان غذا و دارو بارها به صورت کتبی و رسمی نسبت به تبلیغات گمراه‌کننده خصوصا در حوزه‌های لاغری و رشد مو، به سازمان صداوسیما هشدار داده است.
در شرایطی که رسانه ملی موظف است، بخشی از درآمد خود را از محل این نوع تبلیغات تامین کند و این رقم خصوصا برای برنامه‌های برخی شبکه‌ها می‌تواند چشمگیرتر باشد، به نظر می‌رسد در این مورد، غلبه منافع مالی بر حفظ سلامت عمومی و رعایت قوانین مصوب، می تواند محل پرسش باشد.
از سوی دیگر این محصول که با یک نام تجاری مشخص، همزمان ادعای کاهش وزن، تناسب اندام، کنترل اشتها و رشد مو را دارد، می تواند در تعارض با منطق علمی و تجربه جهانی قرار گیرد.
همه این‌ها در حالی است که بسیاری از مخاطبان همچنان صداوسیما را مرجع و امانت‌دار می‌دانند و تبلیغات آن را به مثابه توصیه و تاییدی رسمی می‌پذیرند. بنابراین پخش چنین تبلیغاتی، می‌تواند اعتبار رسانه را در جلب اعتماد عمومی و عمل به وظایف فرهنگی و مسئولیت اجتماعی‌اش خدشه‌دار کند.
