حالا و در فینال تورنمنت العین، تیم ملی برای هفتمین بار در عرض ۳۲ ماه مقابل ازبکستان بازی خواهد کرد. اتفاقی که هیچ‌کس پیش‌بینی‌اش را نمی‌کرد اما چه بد که رخ داد و بازیکنان تیم ملی، رویارویی با محمد صلاح و سایر ستاره‌های تیم ملی مصر را از دست دادند.
به گزارش ایرنا، تیم ملی به تورنمنت العین رفت؛ البته با هزار و یک امیدواری. اینکه کیپ‌ورد را شکست بدهیم و مصر هم ازبکستان را از پیش رو بردارد و ما در فینال به مصاف محمد صلاح و رفقایش برویم. همه‌ی این‌ها احتمالاتی بود که مسئولان فدراسیون فوتبال و کادرفنی تیم ملی در نظر گرفته بودند که اولی رخ داد و دومی در اتفاقی عجیب نه!
قبل از آغاز تورنمنت اما اخبار متفاوتی درباره انتخاب رقیب تیم ملی در بازی نخست منتشر شد. شایعه‌ای به راه افتاد که تیم ملی می‌توانست ابتدا با مصر بازی کند اما برخی با این برنامه مخالفت کردند. این «برخی» مشخص نشد به طور دقیق چه کسانی بودند اما آن اتفاقی که پیش‌بینی نمی‌کردیم، رخ داد و بازیکنان ما از بازی مقابل محمد صلاح محروم شدند.
احیاناً اگر مسئولان یا کادرفنی تیم ملی با بازی مقابل مصر در نیمه‌نهایی مخالفت کردند، به این دلیل بود که از شرّ دیدارِ تکراری برابر ازبکستان خلاص شویم. یعنی ما کیپ‌ورد را شکست بدهیم و مصر هم ازبکستان را از پیش رو بردارد و با این نتایج، حداقل در این تورنمنت مقابل شاگردان کاناوارو بازی نکنیم و البته برابر دو تیم جدید با دو سبک متفاوت نظیر کیپ‌رود و مصر محک بخوریم.
اما یک خودی همه کار کرد تا ازبکستان بتواند مصر را در هم بکوبد و کاخ آرزوهای بازیکنان تیم ملی برای بازی با محمد صلاح ویران شود؛ آن‌هم در شرایطی که کمتر کسی تصور می‌کرد تیمِ فابیو کاناوارو بتواند مقابل رقیب قدرتمندی به نام مصر، یا یکی دو جین ستاره به برتری برسد. منظور از کلمه‌ی «خودی»، اوستون ارونوف بود. ستاره دو سال اخیر پرسپولیس که انگار در مسابقات ملی بسیار آماده‌تر از رقابت‌های باشگاهی است.
ارونوف در العین، هر کاری که می‌توانست و دلخواهش بود، انجام داد. کاناوارو بعد از مدت‌ها مصدومیت و حضوری نصف و نیمه، ارونوف را در ترکیب اصلی قرار داد و او هم تا می‌توانست، مدافعان نامدار مصر را تحت تأثیر دریبل‌ها، استارت‌ها و شوت‌های تماشایی خود قرار داد.
در استادیوم هزاع بن زاید، ارونوف کاری کرد کارستان. محمد هانی، محمد حمدی و رامی ربیعا که خط دفاع مصر را تشکیل داده بودند، محو هنرنمایی ستاره ازبک شدند. ربیعا که در باشگاه العین هم بازی می‌کند و آشنایی کاملی با ورزشگاه بن زاید دارد، آنچنان تسلیم بود که انگار برای نخستین بار در در ترکیب تیم ملی مصر بازی می‌کند.
انگار قسمت نبود در امارات، با مصر بازی کنیم. ابتدا آن شایعه‌ها که نمی‌دانیم چقدر موثق است و تا چه اندازه بی‌اساس، در مورد تصمیم‌گیری برای عدم تقابل با مصر در بازی نخست به‌وجود آمد و در ادامه، ارونوف باعث شد تا ازبسکتان، حریف ایران در فینال این تورنمنت باشد.
نه تنها ما بلکه اغلب بازیکنان تیم ملی نیز از تقابل با ازبکستان خسته و شاکی‌اند. خیلی از آن‌ها حتی در مصاحبه‌هایی تأکید کرده‌اند که بیشتر از اینکه در دو سه سال اخیر، خانواده‌های خود را ببینند، بازیکنان تیم ملی ازبکستان را دیده‌اند.
آمار هم این را می‌گوید؛ از زمانی که امیر قلعه‌نویی هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته-حدود دو سال و هشت ماه- ایران و ازبکستان ۶ بار به مصاف هم رفته‌اند. سهم هر تیم، یک پیروزی بوده و ۴ دیدار هم با تساوی به پایان رسیده است.
حالا و در فینال تورنمنت العین، تیم ملی برای هفتمین بار در عرض ۳۲ ماه مقابل ازبکستان بازی خواهد کرد. اتفاقی که هیچ‌کس پیش‌بینی‌اش را نمی‌کرد اما چه بد که رخ داد و بازیکنان تیم ملی، رویارویی با محمد صلاح و سایر ستاره‌های تیم ملی مصر را از دست دادند.
ملاقات با ستاره لیورپول، شاید بماند برای یک زمانِ دیگر. البته اگر توفیقی در این زمینه به دست بیاید و صلاحِ ۳۳ ساله همچنان پیراهن تیم ملی را بر تن کند. اتفاقی که باز هم تأکید می‌کنیم، می‌توانست همین حالا رخ بدهد اما همه چیز دست به دست هم داد تا کیپ‌ورد را در پنالتی ببریم و حریف ازبکستان شویم. انگار که صلاح نبود با مصر بازی کنیم!
