عصر ایران؛ علی رفسنجانی - تیم ملی فوتبال ایران در دیدارهای اخیر بین‌المللی نشان داده که از نظر «فنی» با استانداردهای لازم فاصله دارد. افت تاکتیکی و نبود انسجام، انتقادهای جدی و به‌حقی را متوجه کادرفنی کرده و بدیهی است که این تیم در آستانه جام جهانی آمریکا باید متحول شود.
در چنین شرایط حساسی، حضور رئیس‌جمهور کنارِ ملی‌پوشان، توجه‌ها را بیشتر جلب کرد؛ حضوری که می‌توانست یک دیدار روحیه‌بخش باشد اما به‌دلیل حاشیه‌ای ناخواسته، جهت‌گیریِ متفاوتی پیدا کرد.
شجاع خلیل‌زاده هنگام صحبت به نمایندگی از بازیکنان عبارتی به کار برد که برخی آن را تفکیک میان «ایران» و «جمهوری اسلامی» تعبیر کردند؛ هرچند به‌نظر می‌رسد موضوع، بیش از آنکه یک موضع‌گیریِ سیاسی باشد، تنها یک سهوِ کلام و جاافتادنِ نام ایران بود.
این خطای لفظی البته به‌سرعت تبدیل به سوژه‌ای طنزآمیز و پرهیاهو در فضای مجازی شد؛ عده‌ای چنین اظهاراتی را دستاویزِ رسیدن به امتیازاتی همچون «حواله خودرو» دانستند و عده‌ای دیگر دلیل آن را تداوم «مجیزگویی» عنوان کردند.
در امتداد این انتقادات، رسانه‌های ضدایرانی و تفرقه‌افکن نیز تلاش داشتند از مسئله موجود بهره‌برداری سیاسی کرده و تیم ملی ایران را «یک تیم غیرمردمی» معرفی کنند؛ روایت فرسوده‌ای که مدتهاست کارکردی ندارد.
تریبون‌هایی که در ماجرای جنگ اخیر اسرائیل ذات خود را به نمایش گذاشتند و علیه ملت ایران ناکام ماندند، اکنون می‌کوشند از هر آب گل‌آلوده‌ای ماهی بگیرند تا به اهداف ناشایست خود برسند اما حنایشان دیگر رنگی ندارد.
طبعاً نقد عملکرد تیم ملی فوتبال و حتی بازیکنانِ پابه‌سن گذاشته‌ای همچون خلیل‌زاده برای دفاع از نام «ایرانِ عزیز» و «غرور ملی» ضروری بوده ولیکن مصادره هویت این تیم و شکاف‌سازی در خدمت سناریوهای بیرونی هرگز پذیرفته نیست.
تیم ملی فوتبال ایران با تمام مشکلات و ضعف‌ها، چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب و تا ابد نماینده ایران بوده و خواهد بود؛ و هیچ جریانی نمی‌تواند با شانتاژ رسانه‌ای این واقعیت را تغییر دهد.
