همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: آن برف سنگین و زودهنگام پاییزی، نویدبخش زمستانی پربار و سدی لبریز از امید برای سال پیش رو بود. کمتر کسی گمان می‌کرد که حافظه طبیعت تا این حد کوتاه باشد و آن سپیدی، تنها در عرض یک سال جای خود را به خشکی مطلق بدهد.
اما تصویر امروز، در پاییز ۱۴۰۴، روایتی کاملا متفاوت و نگران‌کننده دارد. سد مهاباد با بستر خشک و ترک‌خورده‌اش، رودخانه‌های کم‌جان و روستاهایی که چشم به تانکر آب دوخته‌اند، حکایت از بحرانی عمیق دارد. این تضاد تکان‌دهنده میان ۲ پاییز متوالی، نتیجه مستقیم کاهش بی‌سابقه بارندگی، افت شدید ذخایر سد و تداوم خشکسالی است. این قاب دونگاره از مهاباد، زنگ خطری جدی است که نشان می‌دهد چگونه یک چشم‌انداز پرآب، تنها در ۳۶۵ روز، می‌تواند در آستانه تنش آبی شدید قرار بگیرد و امید یک فصل را به نگرانی فصلی دیگر بدل کند.
