به گزارش خبرنگار مهر، بهزاد مریدی، ظهر سه‌شنبه در جمع ۵۱ ایران‌شناس خارجی حاضر در اجلاس ایران‌شناسی دانشگاه شیراز با تأکید بر نشانه‌های فرهنگی و ادبی در فضای حافظیه و تأثیر آن بر گردشگری هویتی شیراز، اظهار کرد: حافظیه تنها یادمان شاعر نیست؛ بلکه متنی فرهنگی و نمادین است که لایه‌های معماری، آئینی و ادبی در آن با هم تلاقی یافته‌اند.
وی ادامه داد: در این پژوهش، تلاش شده نظام نشانه‌ای حافظیه تحلیل شود تا نقش آن در تقویت حس مکان، تداوم خاطره جمعی و تقویت هویت فرهنگی شیراز آشکار شود. آرامگاه حافظ، حوض نیلوفر، درختان سرو و نارنج و آئین تفأل به دیوان همه عناصر نمادینی هستند که مفاهیمی چون عشق، روحانیت، ایرانیّت و جاودانگی را بازتاب می‌دهند و الگوی گردشگری نمادین را در شیراز تقویت کرده‌اند.
به گفته مریدی، حافظیه به‌مثابه یک کارگاه زنده فرهنگی عمل می‌کند؛ فضایی که هم جاذبه گردشگری است و هم ریشه و زیربنای هویت شهری شیراز را تغذیه می‌کند. حفظ و ترویج آگاهانه این نشانه‌ها، حلقه پیوند میان گردشگری پایدار و پاسداری از فرهنگ بومی محسوب می‌شود.
