به گزارش ایسنا، رادیو ارتش رژیم صهیونیستی نتایج یک تحقیق نظامی محرمانه را منتشر و اعلام کرد که تصویر نگرانکنندهای از وضعیت آمادگی ارتش این رژیم پیش از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) ترسیم میکند. این گزارش حاکی است که ارتش اسرائیل در آن مقطع فاقد آمادگی کامل برای جنگی طولانی و چندجبههای بوده و ذخایر مهمات و قطعات یدکی آن «زیر خط قرمز» قرار داشته است.
طبق این گزارش، این تحقیق نه برای افکار عمومی منتشر شده و نه حتی در اختیار رئیس ستاد ارتش یا موسسه «ترجمان» که موظف به بررسی عملکرد ارتش در بحران اخیر بوده، قرار گرفته است.
در بخشهایی از این تحقیق، تأکید شده است که برنامهریزی ارتش رژیم صهیونیستی برای جنگ آینده، بر سناریویی کوتاهمدت؛ شامل ۲۱ روز جنگ در لبنان و ۱۴ روز جنگ در غزه، بهصورت جداگانه و نه همزمان، استوار بوده است. بنابراین، ارتش تنها برای نبردی حداکثر پنجهفتهای و غیرمتوالی آماده شده بود، در حالی که واقعیت میدان جنگ، نیازمند آمادگی برای نبردی بلندمدت و همزمان در چند جبهه بوده است.
این تحقیق همچنین نشان میدهد برآورد نادرست فرماندهی ارتش رژیم صهیونیستی درباره میزان مهمات و قطعات مورد نیاز، موجب کمبود شدید در ذخایر شده است؛ بهطوریکه ارتش در آغاز جنگ ناچار به انجام خریدهای فوری برای جبران کمبودها شد، اقدامی که تأثیر مستقیم بر کاهش توان عملیاتی و تأخیر در مانورهای میدانی گذاشت.
در ادامه گزارش آمده است که طی سال منتهی به هفتم اکتبر ۲۰۲۳، بیش از ۱۰۰ هزار گلوله توپخانه از اسرائیل توسط آمریکا خارج و به جنگ اوکراین منتقل شده است؛ اقدامی که باعث شد این رژیم بهشدت به ذخایر اضطراری آمریکا وابسته شود، اما با خالیشدن این ذخایر، عملاً بدون مهمات کافی در آغاز جنگ قرار بگیرد.
این تحقیق که توسط یک افسر ارشد با درجه سرهنگ در بخش برنامهریزی ارتش انجام شده، بحران ذخایر توپخانه ارتش رژیم صهیونیستی را «زیر خط قرمز» توصیف میکند و آن را یکی از نقاط ضعف راهبردی در ساختار امنیتی این رژیم دانسته است.
در این میان، گزارش همچنین به دو نامه هشدارآمیز «تیمیر یدعی» فرمانده سابق نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی اشاره میکند که در ماههای پیش از هفتم اکتبر، نسبت به خروج مهمات و ضرورت آمادگی ویژه هشدار داده بود، اما با وجود این هشدارها و برگزاری جلسات داخلی، هیچ اقدام اساسی برای رفع بحران صورت نگرفت و ارتش در روز حادثه، با کمبود جدی مهمات مواجه شد.
این تحقیق، در نهایت از ضعف در سطوح مختلف نظامی و امنیتی، از جمله نیروی زمینی، ستاد کل، بخش عملیات، بخش برنامهریزی و حتی وزارت جنگ رژیم صهیونیستی پرده برمیدارد و آن را یکی از بزرگترین ناکامیهای راهبردی ارتش رژیم اشغالگر در سالهای اخیر توصیف میکند.