مطالعه‌ای تازه در Science Translational Medicine نشان می‌دهد که محدود کردن خوردن به یک بازه ۸ ساعته در روز—حتی اگر صبح باشد—به‌تنهایی متابولیسم، قند خون یا کلسترول را بهتر نمی‌کند؛ مگر آنکه با کاهش کالری همراه شود.
به گزارش همشهری آنلاین، پژوهشگران روی ۳۱ زن مبتلا به اضافه‌وزن بررسی کردند که آیا خوردن از ۸ صبح تا ۴ عصر (eTRE) یا از ۱ تا ۹ شب (lTRE) بر حساسیت به انسولین و سلامت قلب‌ـ‌متابولیک اثر دارد یا نه. در هر دو شیوه، شرکت‌کنندگان باید فقط زمان خوردن را تغییر می‌دادند، بدون اینکه مقدار کالری مصرفی کم یا زیاد شود.
نتیجه نشان داد که نه eTRE و نه lTRE باعث بهبود حساسیت به انسولین، چربی خون یا التهاب نشدند. تنها تغییر معنی‌دار، کاهش جزئی وزن در هر دو شیوه بود که بیشتر در برنامه صبحگاهی دیده شد.
هر دو الگوی غذایی ساعت درونی بدن را تغییر دادند؛ یعنی زمان خوردن واقعاً یک «سیگنال زیستی» برای ساعت بدن است. اما این تغییر ریتم، به بهبود شاخص‌های متابولیک منجر نشد.
محققان توضیح می‌دهند که بسیاری از مطالعات قبلی کاهش وزن و کاهش کالری را از تغییر زمان غذا جدا نکرده بودند؛ بنابراین بخش زیادی از فواید نسبت‌داده‌شده به «روزه‌داری زمان‌مند» احتمالاً ناشی از کاهش کالری بوده است، نه زمان خوردن.
اگر هدف بهبود متابولیسم، قند خون یا چربی خون است، تنها زودتر غذا خوردن کفایت نمی‌کند. کلید اصلی همچنان در کاهش کالری، فعالیت بدنی و نظم در خواب و خوردن است. البته تنظیم ساعت زیستی می‌تواند به ثبات انرژی و خواب بهتر کمک کند، اما اثر آن بر متابولیسم به‌تنهایی محدود است.
