به گزارش همشهری‌آنلاین، اگر فکر می‌کنید برای قهرمان شدن دیر است، داستان آرش شکری را بخوانید؛ دونده‌ای که شروع فعالیت حرفه‌ای‌اش در ۳۵ سالگی بود و حالا پس از ۵ سال تلاش طاقت‌فرسا، با غلبه بر قهرمانان سابق، مدال برنز آسیا را در رشته دوومیدانی کسب کرده است. او چگونه در کنار کار و زندگی شخصی، با تمرین از ساعت ۴:۳۰ صبح، مسیر قهرمانی را هموار کرد؟
اینکه یک دونده در مسابقات رده سنی پیشکسوتان روی سکوی سوم قرار بگیرد، اتفاق خیلی مهمی نیست اما اینکه این دونده، ورزش و به خصوص دوومیدانی را تازه در سن ۳۵سالگی شروع کرده باشد و بعد از ۵سال به این مقام برسد، اتفاق مهم و نادری است.
آرش شکری دونده‌ای است که چندی پیش در مسابقات دوومیدانی قهرمانی پیشکسوتان آسیا و در ماده ۵هزار متر و گروه سنی ۳۵+سال مدال برنز گرفت. درست همه از کرونا و سال‌های همه‌گیری در این ویروس خاطره تلخی دارند، اما این ویروس یک اتفاق خوش برای شکری به همراه داشته است؛ کشف استعداد.
شکری درباره اینکه چطور دونده شد، می‌گوید: «قبل از همه‌گیری کرونا با دوستانم تفریحی فوتسال بازی می‌کردیم، بعد از اینکه کرونا آمد و سالن‌ها بسته شد، به پیشنهاد دوستان در دوهای شهری که آن سال‌ها تازه رایج شده بود، آغاز کردم.»
و این شروع مسیر جدید زندگی ورزشی شکری بود: «تازه متوجه شدم که نسبت به اطرافیان استعداد خوبی دارم. تمرینات را جدی‌تر و حرفه‌ای‌تر کردم.»
او سال ۱۴۰۳ به صورت اتفاقی در مسابقات قهرمانی تهران شرکت کرد، با مقام استانی به رقابت‌های کشوری اعزام شد: «من در رقابت با پیشکسوتانی که قبلا در دومیدانی حرفه‌ای کار کرده بودند، مقام آوردم و تازه آنجا بود که متوجه شدم چه جایگاهی دارم.»
بیشتر افرادی که در مسابقات پیشکسوتان حاضر می‌شوند، نفراتی هستند که دوران حرفه‌ای را پشت سر گذاشته‌اند، عضو تیم‌های ملی در رده‌های مختلف بوده‌اند، قهرمانی کشور داشته‌اند و حتی در مسابقات بین‌المللی روی سکو رفته‌اند و رقابت با این نفر به‌خودی خود سخت است، چه برسد به اینکه در حضور آنها بخواهی مقام هم بیاوری.
شکری بعد از عبور از این نفرات بود که سهمیه حضور در رقابت‌های آسیایی را گرفت. او دونده استقامتی است، ۴بار ماراتن دویده؛ ۲ماراتن داخلی، ماراتن دوبی و استانبول.
شکری در مسابقات قهرمانی کشور در ۳هزار متر که رقاب سختی برای دونده‌های استقامتی است، چهارم شد و در ۵هزار متر اول و با همین مدال راهی هند و مسابقات آسیایی شد. در مسابقات هند او پس از دونده هند و اکبر غلامی دیگر دونده ایران سوم شد. و البته که رسیدن به این جایگاه کار راحتی نبود.
شکری در کنار دوومیدانی، کار دیگری هم انجام می‌دهد: «من مثل بقیه نبودم که کارم فقط دوومیدانی و ورزش قهرمانی باشد. من هم شاغلم وهم متاهل. صبح‌ها ساعت ۴ونیم صبح و عصرها بعد از تمام شدن کار، تمرین می‌کردم و این کارم را سخت می‌کرد. البته که در ۷ماهی که تمرین فشرده داشتم تا برای مسابقات آسیایی آماده شوم، خانواده خیلی همراهی و حمایتم کردند و البته مربی‌ام که در این مدت کنارم بود.»
شکری حالا برای مسابقات قهرمانی جهان آماده می‌شود. سهمیه این رقابت‌ها را با برنز آسیایی گرفته و حالا به فکر سکوی یک تورنمنت بزرگتر است.
