عصر ایران؛ علی رفسنجانی - اخیراً تصویری از علی دایی، اسطوره فوتبال کشورمان در کنار یک خواننده پرحاشیه [ساسی مانکن] منتشر شد که ابتدا بسیاری آن را ساخته هوش مصنوعی دانستند، اما بعدها واقعیتِ آن مشخص شد. همین یک تصویر، کافی بود تا انتقاد و تعجب برخی کاربران نسبت به این حرکتِ اسطوره‌شان برانگیخته شود.
علی دایی سال‌ها برای جامعه ایرانی نمادِ تعصب، حقیقت‌جویی و ایستادگی بر اصول بوده و حالا قرارگرفتنِ او شانه‌به‌شانه‌ی فردی که مدتی‌ست محتوای مخرب و مبتذل برای نوجوانان و جوانان تولید می‌کند، طبعاً سؤال‌برانگیز است.
اگر این همراهی آگاهانه رخ داده باشد، نشانه‌ای است از سست‌شدنِ دقتی که چهره‌ها باید در انتخاب موقعیت‌ها داشته باشند زیرا یک تصویر ساده می‌تواند معنایی بسیار فراتر از نیت واقعی منتقل کند.
جامعه از چهره‌های شناخته‌شده انتظارِ معصومیت ندارد، اما از آنها توقع دارد وزن اجتماعی‌شان را بشناسند. این تصاویر و حرکات اما ناخواسته نوعی هم‌نشینی با فضای سطحی و فرساینده را تداعی می‌کند.
در کنار این روند، برخی مجریان ورزشی نیز به‌جای حفظ جایگاه حرفه‌ای، باورهای قلبی مردم نسبت به الگوی اخلاق و جوانمردی را به چالش می‌کشند؛ نشانه‌ای نگران‌کننده از فروپاشیِ خطوط اخلاقی که زمانی فصل مشترک جامعه بود.
چهره‌هایی که میان ارزش‌ها و حاشیه‌ها مردد می‌مانند، دیر یا زود در همان سراشیبی قرار می‌گیرند که بسیاری را از اوج به فراموشی کشاند.
حقیقت این‌است که بازگشت به اصول و مراقبت از مرزهای اخلاقی تنها راهِ حفظ اعتماد عمومی است. بی‌تفاوتی به این نشانه‌ها، نه‌فقط یک لغزش شخصی، که چراغ‌سبزی برای قدرت‌گیری جریان‌هایی است که از تضعیف الگوهای مردمی سود می‌برند.
