خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی، معروف به «لسان‌الغیب»، از برجسته‌ترین غزلسرایان تاریخ ادب فارسی به شمار می‌آید. علی‌رغم شهرت بی‌نظیر این شاعر بزرگ، اطلاعات تاریخی دقیقی درباره‌ی زندگی او در دسترس نیست. حتی بر سر دقیق بودن نام او (محمد یا شمس‌الدین)، محل تولد و سال‌های عمر او میان محققین اختلاف نظر وجود دارد. با این حال، اغلب منابع تاریخ تولد او را حوالی سال ۷۲۶ هجری قمری و محل تولدش را شهر شیراز ذکر کرده‌اند.
حافظ علوم و دانش‌های زمان خود را در محضر استادان آن عصر آموخت و در علوم ادبی، فقهی و الهی به جایگاه والایی دست یافت. او قرآن کریم را با چهارده قرائت متفاوت حفظ کرده بود، که این خود نشان از تسلط شگفت‌انگیز او در علوم دینی دارد. گوته، شاعر و نویسنده بزرگ آلمانی نیز تحت‌تأثیر افکار و اشعار حافظ، دیوان معروف شرقی خود را به احترام این شاعر بزرگ ترتیب داد.
آثار ماندگار حافظ شامل غزلیات، چند قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات است. او در سال ۷۹۲ هجری قمری در شیراز از دنیا رفت و آرامگاهش، «حافظیه» در شیراز، امروزه مکانی زائرانه برای عاشقان ادب فارسی محسوب می‌شود.
