در هفته پنجم لیگ نخبگان آسیا تراکتور مهمان نسف قارشی بود. با یه گل برتری در نیمه اول و رختکن رفت و نیمه دوم حریف به طور طبیعی برای جبران نتیجه فشار آورد. یکی از تعویض‌های مربی نسف قارشی به میدان فرستادن «دراگان چران» مهاجم نامدار اما پا به سن گذاشته صربستانی بود.
او در یک صحنه از زاویه بسته با بیرانوند تک به تک شد و با یک چیپ تماشایی توپ را از روی سر دروازه‌بان اصلی تیم ملی عبور داد. بیرانوند خوش شانس بود که این ضربه به تور نرسید اما همین تک صحنه یک حقیقت بزرگ را دوباره یادآوری کرد.
اینکه با طبیعت نمی‌شود جنگید و بازیکنان وقتی پا به سن می‌گذارند، به نسبت بالا رفتن تجربه از کارایی جسمانی آنها کاسته می‌شود. همین چران ۱۰ سال قبل در تمام ۹۰ دقیقه مهاجمی خطرناک برای هر تیمی بود اما در این مسابقه فقط در آن صحنه نزدیک به گلزنی شد.
اما او در همین تک صحنه خودش را در موقعیت گل قرار داد و ضربه‌اش را هم با هنرمندی تماشایی زد تا ثابت کند می‌توان بازیکن پا به سن گذاشته را هم خرید، اما نه هر بازیکن پا به سن گذاشته‌ای و نه برای کل ۹۰ دقیقه!
استفاده از این گونه بازیکنان درست مثل استفاده از بازیکن جوان، فرمول و قانون و قاعده دارد. اگر قرار باشد به صرف اسم و رسم و گذشته او در ترکیب اصلی باشد، قدرت پرس و فشار دوندگی تیم را از بین می‌برد.
فوتبال ما در این سال‌ها به سمت خرید ستاره‌های پا به سن گذاشته اما اسم و رسم دار رفته و مثال چران بهانه خوبی است که بگوییم اگر قرار است پیرمرد هم بخرید، لااقل مثل چران باشد! او متولد ۱۹۸۷ و همسن مسی است، اگر قرار است بازیکن سن و سال دار بیاوریم اسم و رسم و کارنامه او مهم نیست، میزان آمادگی و تاثیرگذاریش در زمان حال مهم است!
اینجا را بخوانید: چهارمین کلین شیت برای بیرانوند
