نعیمه نظام دوست ، بازیگر باسابقه و محبوب ایرانی، با اعترافاتی تلخ از گذشته خود، پرده از یکی از عمیق‌ترین دغدغه‌های زندگی‌اش برداشت. او که در یک خانواده ۶ نفره با چهار خواهر بزرگ شده، در این گفت‌وگو ناگفته‌های دردناکی را از زندگی شخصی‌اش بیان کرد که شوک بزرگی برای مخاطبان به همراه داشت.
کودکی که بیشتر «پسرانه» زندگی می‌کرد
نعیمه نظام دوست با اشاره به دوران کودکی‌اش توضیحاتی عجیب و جالب ارائه کرد. او گفت که همیشه به کارهای پسرانه علاقمند بوده است و از بازی‌های دخترانه فاصله می‌گرفته. این بازیگر دوست‌داشتنی کوچک‌تر که بود، عاشق فوتبال بود و پست دروازه‌بانی را با جان و دل ایفا می‌کرد. او اضافه کرد: «آن زمان آدم خیلی شیطونی بودم، بیشتر شبیه پسرها رفتار می‌کردم!»
زندگی دور از خوشبختی که مردم می‌بینند
او در گفت‌وگو با کامران نجف‌زاده، از تصورات عمومی پیرامون زندگی بازیگران سخن گفت و اضافه کرد: «خیلی‌ها فکر می‌کنند هنرمندها همیشه در اوج خوشبختی و رفاه‌اند، اما واقعاً این‌طور نیست. روزهایی داشتیم که حتی نمی‌توانستم کرایه خانه را پرداخت کنم! فشار روانی و استرسی که در چنین زمان‌هایی به آدم وارد می‌شود، قابل توضیح نیست.»
شوقی که برای آسایش پدرشان داشت
نعیمه در بخش دیگری از گفتگو، با بغض و احساسات نافذ از پدرش یاد کرد. او گفت: «بابام وقتی زنده بود، برایم همه چیز بود. دوست داشتم که خونه‌ای برایش تهیه کنم که آسانسور داشته باشد و او راحت از پله‌ها بالا برود. متأسفانه طبقه سوم خانه‌مان برایش سخت بود و او با عصا پله‌ها را طی می‌کرد. دلم می‌خواست کاری کنم که آسایش داشته باشد، اما نتوانستم!»
آرزوی غریبی که قلب‌مان را لرزاند
یکی از عمیق‌ترین جملات او، جمله‌ای بود که قلب هر شنونده‌ای را به درد می‌آورد. نعیمه نظام دوست با گریه گفت: «همیشه آرزو داشتم زودتر از خانواده‌ام بمیرم. شاید خیلی‌ها از این حرف تعجب کنند، اما واقعاً به این فکر می‌کردم که نمی‌خواهم هیچ‌کدامشان درد و ناراحتی‌ام را ببینند. این برایم یک رویای خاموش بود.»
