پرندگان و لاک‌پشت‌های دریایی با استفاده از یک GPS زیستی به نام مگنتورسپشن جهت‌یابی می‌کنند. اکنون می‌دانیم که بسیاری از جانوران با این روش با میدان مغناطیسی زمین ارتباط برقرار می‌کنند تا بدانند به کدام سمت بروند، اما دانشمندان هنوز به طور کامل نمی‌دانند این فرایند دقیقاً چگونه کار می‌کند.
به گزارش نشریه اسپیس، پژوهشگران دانشگاه کمبریج و مرکز هلمهولتز برلین درحال مطالعه فسیل‌های باستانی هستند که کف اقیانوس‌ها پراکنده شده‌اند تا درباره مگنتورسپشن اطلاعات بیشتری کسب کنند. همان‌طور که انتظار می‌رفت، تیم تحقیقاتی اعلام کرده است که این مگنتوفسیل‌ها واقعاً قابلیت مگنتورسپشن را نشان می‌دهند.
ازآنجاکه این فسیل‌های مغناطیسی در رسوباتی یافت شده‌اند که قدمتی ۹۷ میلیون ساله دارند، این یافته‌ها می‌تواند نخستین شواهد مستقیم باشد که نشان می‌دهد حیوانات از مدت‌ها پیش با این روش در جهان جهت‌یابی می‌کرده‌اند. نتایج این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.
«ریچ هریسون» از دپارتمان علوم زمین کمبریج و یکی از رهبران این پژوهش، گفت: «هر موجودی که این مگنتوفسیل‌ها را ساخته است، اکنون می‌دانیم که به‌احتمال زیاد قادر به جهت‌یابی دقیق بوده است.»
پژوهشگران از یک تکنیک جدید مبتنی بر توموگرافی مغناطیسی استفاده کرده‌اند که روشی برای مشاهده ساختارهای درونی اجسام با استفاده از میدان‌های مغناطیسی است. محققان پیش‌ازاین برای بررسی درون مگنتوفسیل‌های بزرگ‌تر، مانند نمونه‌های تازه کشف‌شده، با مشکل روبه‌رو بودند، زیرا پرتوهای ایکسِ معمولی توان نفوذ به لایه‌های بیرونی آنها را نداشتند.
«کلیر دانلی» از موسسه ماکس پلانک آلمان و یکی از نویسندگان پژوهش، این تکنیک جدید را برای نگاه‌کردن به داخل این فسیل‌ها توسعه داد. پژوهشی از تکنیک دانلی در مرکز پرتو ایکس Diamond در آکسفورد استفاده کرد. آنها دریافتند که آرایش میدان‌های مغناطیسی کوچک ایجاد شده بر اثر چرخش الکترون‌ها نشان می‌دهد هر موجودی که این فسیل‌ها از آن به‌جامانده، از قابلیت مگنتورسپشن برخوردار بوده است.
نکته عجیب اینجاست که اگرچه تیم پژوهشی معتقد است این فسیل‌ها نشان‌دهنده توانایی جهت‌یابی از طریق مگنتورسپشن هستند، اما نمی‌دانند این فسیل‌ها متعلق به چه جانورانی هستند.
