در اعماق غاری در بلژیک، داستانی هولناک از ۴۵ هزار سال پیش برملا شده است. باستان‌شناسان با بررسی دقیق صدها قطعه استخوان نئاندرتال به شواهدی رسیده‌اند که نشان می‌دهد دست‌کم شش نفر، همگی زن یا کودک، قربانی آدم‌خواری شده‌اند. این کشف بر جنبه‌ای تاریک از رقابت‌های بی‌رحمانه برای بقا در میان آخرین خویشاوندان باستانی ما نور می‌تاباند.

 

 زومیت نوشت: نئاندرتال‌ها ۴۵ هزار سال پیش، زنان و کودکان گروه‌های رقیب را به صورت هدفمند شکار می‌کردند و می‌خوردند.

 

در اعماق غاری در بلژیک، داستانی هولناک از ۴۵ هزار سال پیش برملا شده است. باستان‌شناسان با بررسی دقیق صدها قطعه استخوان نئاندرتال به شواهدی رسیده‌اند که نشان می‌دهد دست‌کم شش نفر، همگی زن یا کودک، قربانی آدم‌خواری شده‌اند. این کشف بر جنبه‌ای تاریک از رقابت‌های بی‌رحمانه برای بقا در میان آخرین خویشاوندان باستانی ما نور می‌تاباند.

 

به‌گزارش لایوساینس، جزئیات پژوهش نشان می‌دهد استخوان‌ها که نخستین بار در اواخر قرن نوزدهم در مجموعه غارهای «گویه» کشف شدند، دارای نشانه‌های قصابی هستند؛ بریدگی‌ها و شکستگی‌هایی که شباهت زیادی به آثار باقی‌مانده روی استخوان‌های حیوانات شکارشده دارند و از سرنوشت تلخ صاحبانشان خبر می‌دهند.

 

تیمی از پژوهشگران به سرپرستی کوانتن کسنفروا، انسان‌شناس زیستی در دانشگاه بوردو، فرانسه، با تحلیل نمایه زیستی این قربانیان، تصویری دقیق‌تر از رویداد ترسیم کرده‌اند. تحلیل ژنتیکی و فیزیکی استخوان‌ها مشخص کرد که این مجموعه شامل چهار زن بالغ یا نوجوان و دو پسربچه است. نکته‌ی جالب این است که زنان هیچ نسبت خانوادگی با یکدیگر نداشتند و همگی کوتاه‌قامت‌تر و ظریف‌تر از میانگین زنان نئاندرتال بوده‌اند.

 

پژوهشگران می‌گویند نمی‌دانیم چرا این افراد هدف قرار گرفتند، اما ترکیب مجموعه آن‌قدر مشخص است که نمی‌تواند اتفاقی باشد. اما کشف باستان‌شناسان زمانی معنا یافت که با نتایج مطالعه‌ای ایزوتوپی از قبل، ترکیب شد. تحلیل ایزوتوپ‌های موجود در استخوان‌ها نشان داد که این افراد در منطقه‌ای کاملاً متفاوت از محل مرگشان به دنیا آمده بودند.

 

مجموعه‌ی شواهد به یک نتیجه‌ی کلیدی اشاره می‌کند: هم‌نوع‌خواری برون‌گروهی، یعنی یک گروه، اعضای گروهی دیگر را شکار کرده و خورده است. پژوهشگران معتقدند که آدم‌خوارها احتمالاً به‌طور عامدانه «اعضای ضعیف‌تر» گروه رقیب را هدف قرار داده‌اند تا توان تولیدمثلی آن‌ها را تضعیف کنند.

 

هنوز مشخص نیست که عاملان این کشتار خود نئاندرتال‌ها بوده‌اند یا انسان‌های خردمند اولیه (Homo sapiens) که در آن دوران به تدریج وارد اروپا می‌شدند. بااین‌حال، از آنجا که شواهد هم‌نوع‌خواری برای بقا در دیگر محوطه‌های نئاندرتالی نیز مشاهده شده، دانشمندان این استخوان‌ها را «قانع‌کننده‌ترین مدرکی که تاکنون از رقابت بین‌گروهی در میان نئاندرتال‌ها به دست آمده» می‌دانند.

 

آن نئاندرتال‌ها در دوره‌ای پرتنش زندگی می‌کردند؛ زمانی که قلمروشان با ورود انسان‌های مدرن کوچک‌تر و منابع نیز کمیاب‌تر می‌شد. به نظر می‌رسد در چنین شرایطی، برخورد میان گروه‌های مختلف می‌توانست به خشونتی مرگبار ختم شود و زنان و کودکان، قربانیان تلخ بدرفتاری با بیگانگان باشند.

 

اما اینکه اجساد چگونه به داخل غار راه یافته‌اند خود یک معما است. بااین‌حال، وجود استخوان‌های پا این فرضیه را تقویت می‌کند که قربانیان زنده به نزدیکی غار آورده شده، در آنجا کشته شده و سپس بخش‌هایی از بدنشان به داخل غار منتقل شده است.

 

پژوهش در مجله‌ی Scientific Reports منتشر شده است.