ساخت یک نیروگاه هسته‌ای جدید در بریتانیا با استفاده از بتن بازیافتی از نیروگاه تخریب‌شده‌ای در همان منطقه، نمونه‌ای برجسته از اجرای اقتصاد چرخشی در صنعت انرژی و ساخت‌وساز پایدار است.
به گزارش تجارت نیوز، این رویکرد نه تنها از دفن حجم زیادی از زباله‌های ساختمانی جلوگیری می‌کند، بلکه با کاهش استخراج سنگدانه‌های تازه و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، به حفظ محیط زیست نیز کمک می‌کند. پروژه نیروگاه هسته‌ای سایزول سی، بیش از ۱۶۵۰۰ تن بتن بازیافتی را مجددا به چرخه ساخت بازگردانده است که هم هزینه‌ها را کاهش می‌دهد و هم نقش مهمی در بهبود شرایط زیست‌محیطی ایفا می‌کند.
در بریتانیا، بتن بازیافتی حاصل از تخریب نیروگاه هسته‌ای متروکه سایزول A پس از آزمایش‌های سختگیرانه برای اطمینان از ایمنی، به سایت جدید سایزول سی منتقل شده است.
در این سایت، این بتن به عنوان زیرسازی و سازه‌ای حمایتی برای فونداسیون‌های اصلی استفاده می‌شود.
این کار ضمن کاهش مصرف مواد اولیه جدید، به کاهش هزینه‌های پروژه و انتشار ۲۸ تن دی اکسید کربن کمک می‌کند و به وضوح نشان می‌دهد که چگونه صنعت هسته‌ای به سمت بهره‌وری بیشتر و کاهش اثرات زیست‌محیطی می‌رود.
دامیان لیدون، مدیر تحویل سایت در سایزول سی (Sizewell C)، در بیانیه‌ای اعلام کرد که با بازیافت مواد، تعداد کامیون‌های حمل سنگدانه در مناطق اطراف به شدت کاهش یافته و بدین ترتیب تاثیرات زیست‌محیطی پروژه کمینه شده است. این اقدام به معنی بهبود کیفیت زندگی محلی نیز هست زیرا کمتر شدن ترافیک و آلایندگی همراه است.
شرکت خدمات بازسازی هسته‌ای (NRS)، که زیرمجموعه سازمان برچیدن نیروگاه‌های هسته‌ای بریتانیا است، در ژوئن سال ۲۰۲۵ بخش بزرگی از نیروگاه متروکه سایزول A از جمله سالن توربین به اندازه یک زمین فوتبال را با استفاده از تکنیک‌های نوین و مواد منفجره تخریب کرد. این روش باعث سرعت قابل توجه در روند تخریب شد.
در مجموع، بیش از ۱۸۷۰۰ تن بتن و نخاله‌های مختلف جمع‌آوری و برای بازیافت و استفاده مجدد دسته‌بندی شده‌اند. همچنین حذف حدود ۳۵ مایل کابل‌کشی اضافی و فروش ۱۲۱۳۰ تن فلز قراضه به تأمین بودجه و کاهش هزینه‌های خروج نیروگاه کمک کرده است.
همکاری بین NRS و پروژه سایزول C باعث شده بیش از ۱۸۲۴۰ تن بتن خرد شده از سایت تخریب‌شده به پروژه جدید منتقل شود، جایی که به عنوان زیرسازی سازه‌های فونداسیون به کار می‌رود. این همکاری نوآورانه، ضمن هدایت مواد زاید از دفن زباله، از انتشار حدود ۳۰.۸ تن دی‌اکسید کربن جلوگیری کرده است. وندی هیث، مدیر ارشد پروژه NRS، از این موفقیت به عنوان نمونه‌ای برجسته از تخریب پایدار نیروگاه‌های هسته‌ای یاد کرد.
بریتانیا از سال ۱۹۹۵ در حال بهره‌برداری از نیروگاه‌های هسته‌ای جدید است، اما ساخت نیروگاه سایزول سی با ظرفیت ۳۲۰۰ مگاواتی تلاش دارد روند کند ساخت نیروگاه‌های نوین را تغییر دهد. این نیروگاه که در سافولک واقع شده، شامل دو راکتور تحت فشار اروپایی (EPR) است که مشابه راکتورهای نیروگاه هینکلی پوینت سی می‌باشند.
این پروژه در ابتدا توسط EDF Energy و China General Nuclear Power Group آغاز شده بود، ولی پس از حذف چین از سرمایه‌گذاران در سال ۲۰۲۲، دولت بریتانیا مالکیت آن را به دست گرفت و اکنون سهام آن میان دولت، EDF و دیگر شرکای مالی تقسیم شده است.
تصمیم نهایی سرمایه‌گذاری این طرح بزرگ ۵۱ میلیارد دلاری (معادل ۳۸ میلیارد پوند) در ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۵ تایید شد. ساخت نیروگاه از سال ۲۰۲۴ آغاز شده و انتظار می‌رود پس از طی یک دوره ساخت ۹ تا ۱۲ ساله، حدود ۷ درصد از برق ملی بریتانیا را تامین نماید.
راکتورهای این نیروگاه برای کارکرد ۶۰ ساله طراحی شده‌اند و علاوه بر توان تولید بالا، بهره‌وری و ایمنی پیشرفته‌ای از فناوری‌های روز دنیا بهره می‌برند.
بخش قابل توجهی از هزینه ساخت این پروژه که بالغ بر ۳۸ میلیارد پوند تخمین زده می‌شود، یعنی حدود ۱۴.۲ میلیارد پوند توسط دولت بریتانیا در ژوئن ۲۰۲۵ تامین گردیده است.
