دکتر رئیس‌زاده برای دومین بار رئیس سازمان نظام پزشکی شد. این بار، نه فقط آرای او را، که سایه‌هایِ بلندِ جدایی بزرگِ جامعه پزشکی از "دولتِ پزشکان" را هم باید در تحلیل‌ها در نظر گرفت.
به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، تصور کنید: سالنِ مجمع عمومیِ نظامِ پزشکی، پر از پزشکانی که در دوران دولتمردی پزشکان، برای انتخاب رئیس کل سازمان صنفی‌شان گرد هم آمدند. اما برآیند اینحضور، برای نزدیکان به دولت خوشایند نبود.
تیم نزدیک به دولت مسعودِ پزشکیان، پزشکِ تبریزی از دل همین جامعه برآمد و بعد از وزارت بهداشت و نمایندگی مجلس به ریاست جمهوری رسید دومین شکست را از رئیس‌زاده پذیرا می‌شوند نخست در مرحله انتخابات تهران و اینک در نظام پزشکی کل کشور.
رقیبی به نام شهرام دبیری
پیروزیِ رئیس‌زاده، آن‌قدر قاطع بود که حرف و حدیثی درباره‌اش نباشد. آن هم در برابر دکتر شهرام دبیری که همچنان رفاقتش با پزشکیان برقرار است و از پزشکان با نفوذ به شمار می‌رود. رئیس زاده در آبانِ ۱۴۰۴، در تهران شلوغ، انتخاباتِ هیئت مدیره، با ۱۵۶۱ رأیِ موافقِ همکارانِ خسته از تعرفه‌های ناکافی و مهاجرتِ مغزها، بر رقبایِ پرقدرتِ خود چیره شد – رقبایی که نام‌شان باِ جریانِ نزدیک به دولت پزشکیان گره خورده بود. بعد، در مجمع ملی، بار دیگر با اکثریت مطلقِ آرا، بر شهرام دبیری پیروز شد.
دبیری کیست؟ او که اوایلِ دولت پزشکیان، با حکمِ مستقیمِ رئیس‌جمهورِ همشهری‌اش، بهِ معاونتِ پارلمانی پاستور تکیه زد – معاونتی که قرار بود پلی میانِ بهارستان و پاستور بسازد، اما با جنجال سفر تفریحی در نوروزِ ۱۴۰۴، از دولت برکنار شد. اما نفوذِ دبیری، همچنان در لایه هایی از دولت غیرقابل انکار است. حالا دبیری بیش از پیش به دنبال کسب تنها کرسی مجلس در انتخابات میان دوره ای مجلس است تا بتواند جانشین دکتر مسعود پرشکیان و نماینده این شهر باشد و اتفاقا زمینه هم برای وی فراهم است.
چرا رئیس زاده؟
اینِ پیروزیِ رئیس‌زاده، فقط حاصل تدبیرِ شخصی او نیست – هرچندِ باید اذعان کرد که چهار سالِ ریاست پیشِین او بر نظامِ پزشکی، با برنامه‌هایِ دیجیتال‌سازی پرونده‌های پزشکی و اصلاحِ تعرفه‌هایِ ناکافی، و نیز برخی اقدامات مهم دیگر دلِ بسیاری از پزشکانِ جوان را به دست آورد.
اما در همین حال پزشکان که در سال‌های اخیر، با تورم تجهیزات و فشار مهاجرت به ترکیه و کانادا، خسته از وعده‌های ناتمام شده‌اند، ظاهرا و حداقل به لحاظ صنفی، امید چندانی به تدابیر جریان نزدیک دولت ندارند.
در این میان اما رئیس زاده که روحیه تعاملی مناسبی دارد، راه تازه ای را در پیش روی خود می بیند. مسیری که با وجود چالش های بسیار در جامعه پزشکی، سخت و ناهموار می نماید. اما احتمالا او همان بهترین گزینه، برای حرکت جامعه پزشکی در مسیر صنفی و حل و فصل مشکلاتش باشد. چه بسا بیشتر از نزدیکان دولت هم بتواند تعامل سازنده تری با این قوه داشته باشد.
