در سال ۱۳۱۱ خورشیدی، عمارت شمس‌العماره (که ساخت آن در دوره قاجار و حدود سال‌های ۱۲۸۴-۱۲۸۲ قمری به پایان رسیده بود) در انتهای خیابان ناصریه (ناصرخسرو کنونی) قرار داشت و به عنوان نماد بلند تهران شناخته می‌شد.
در همین سال (۱۳۱۱)، یک ایستگاه تاکسی و اتوبوس در خیابان ناصرخسرو، کمی پایین‌تر از عمارت شمس‌العماره فعال بود. در واقع، مسافرانی که از شهرهای دیگر وارد تهران می‌شدند، ابتدا با این عمارت بلند و ایستگاه مربوطه مواجه می‌شدند و این مکان به نوعی دروازه ورودی شهر محسوب می‌شد.
بنابراین، عبارت "ایستگاه شمس‌العماره" احتمالاً به محل تجمع تاکسی‌ها و اتوبوس‌های بین‌شهری در نزدیکی این عمارت معروف اشاره دارد، نه یک ایستگاه رسمی با نام مشخص. بعدها نیز یک شرکت اتوبوسرانی با نام "ترانسپورت شمس‌العماره" فعالیت می‌کرد.
دنیای قدیم
