ماه ژوئیه، یکی از آخرین نیروگاههای زغالسنگ برزیل در کاندیوتا با تکیه بر سرمایهگذاری قابل توجه شرکت امبرائر، متعلق به وسلی و جوزلی باتیستا، براداران میلیاردر فعالیت خود را از سر گرفت.
به گزارش تجارت نیوز، این دو برادر معتقدند که برزیل علیرغم تامین بیش از ۸۰ درصد برق خود از منابع تجدیدپذیر، همچنان به زغالسنگ متکی خواهد بود. در حالی که برزیل برای میزبانی اجلاس اقلیمی سازمان ملل متحد COP30 آماده میشود، لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا، رئیسجمهوریاش نگران است که جنگ در اوکراین، بستر را برای احیای استخراج زغالسنگ فراهم کند.
کارخانههای زغالسنگ از جمله کاندیوتا، هنوز ۳ درصد از برق برزیل را تامین میکنند؛ گزارهای که نشاندهنده نفوذ گروههای ذینفع خاص و عدم وجود یک برنامه مناسب برای گذار از زغالسنگ است.
کارشناسانی مانند کریستین شیرر فعال در گلوبال انرژی مانیتور معتقدند که برزیل منابع لازم برای حذف تدریجی زغالسنگ را دارد، اما لابی قوی زغالسنگ در مناطق معدنی، این نیروگاهها را فعال نگه میدارد. همزمان کارخانه کاندیوتا سال گذشته قرارداد خود با دولت را از دست داد؛ رخدادی که منجر به رکود اقتصادی محلی و مهاجرت شد.
اکنون در ساعات اوج مصرف که انرژی خورشیدی و بادی کمتر در دسترس است، انرژی در بازار لحظهای به فروش میرسد. با این وجود، کنگره برزیل اخیرا لایحهای را تصویب کرد که به نیروگاههای زغالسنگ اجازه میدهد تا سال ۲۰۴۰ فعالیت کنند، لایحهای که لولا میتواند آن را وتو کند.
با این حال دولت زغالسنگ را واجد شرایط صرف ظرفیت با هدف بهبود امنیت انرژی با استفاده از نیروگاههای حرارتی میداند. بالاخص در شرایطی که انرژی تجدیدپذیر خیلی کم تولید میشود.
منتقدان خاطرنشان میکنند که گنجاندن زغالسنگ در این طرحها با هدفهایی طراحی شده مبتی بر انعطافپذیری انرژی در تضاد است، زیرا نیروگاههای زغالسنگ نمیتوانند به سرعت شروع به کار کنند.
آنها استدلال میکنند که برنامهریزی بلندمدت و در عین حال ضعیف، موجب خواهد شد تا مازاد انرژی پاک به دلیل تقاضای ناکافی و مشکلات مرتبط با زیرساختهای انتقال، کمتر مورد استفاده قرار گیرد، در چنین شرایطی استخراج زغالسنگ همچنان ادامه مییابد.
این وضعیت، دولت را مستعد لابیگری در حوزههای زغالسنگ و گاز طبیعی خواهد کرد؛ گزارهای که منجر به هزینههای مالی و زیستمحیطی بسیار میشود. در این میان شرکت امبرائر ادعا میکند که زغالسنگ نیروگاه کاندیوتا برای تامین برق قابلاعتماد، ضروری است.
از همین رو ادعاهای مربوط به تکیه بر نفوذ سیاسی رد میشود. آنها همچنین استدلال میکنند که منتقدان تلاش دارند تا منافع مصرفکنندگان بزرگ انرژی را بر منافع نهادهای کوچکتر و عموم مردم در اولویت قرار دهند.
با این حال فعال نگه داشتن زغالسنگ، برزیل را با کشورهایی مانند هند و آفریقای جنوبی همسو میکند، بازیگرانی که گروههای لابی قوی مانع تلاشها برای گذار از زغالسنگ میشوند، گزارهای که برای اقتصادهای محلی بسیار مهم است.
تعطیلی کاندیوتا میتواند منجر به از دست رفتن حدود ده هزار شغل در منطقه شود. خوزه آدولفو د کاروالیو، معدنچی زغالسنگ محلی، در این باره ادعا میکند که حذف این نیروگاه تاثیر قابل توجهی بر مسائل جهانی کربن نخواهد داشت. آینده این نیروگاه باعث نگرانی ساکنان شده، به طوری که گراسا دوس سانتوس، کارمند سابق، بر لزوم انتقال عادلانه انرژی برای جلوگیری از بیکاری جامعه تاکید میکند.
فعلا دولت لولا فاقد برنامه انتقالی برای کاندیوتا است و پیشرفت کمی در تدوین استراتژی برای سایر تاسیسات زغالسنگ حاصل شده است. برخی پیشنهاد میکنند که بخشهایی مانند گوشت گاو، شراب و روغن زیتون بیشتر شوند؛ بخشهایی که میتوانند مشاغل جدیدی را برای کارگران سابق زغالسنگ فراهم کنند. هرملیندو فریرا، رهبر اتحادیه محلی، ضمن اذعان به اینکه ایمان به صنعت زغالسنگ متزلزل شده، بر از دست رفتن مشاغل احتمالی ناشی از تعطیلی کاندیوتا تاکید میکند.
فریرا کارگران را تشویق میکند تا مهارتهای جدیدی مانند تعمیر و نگهداری انرژی باد را به عنوان راهی برای سازگاری با فرصتهای آینده کسب کنند.
