به گزارش خبرنگار مهر، امسال و در آستانه جام ملتهای فوتبال زنان آسیا فدراسیون فوتبال تصمیمی گرفت که از همان ابتدا علامت سؤالهای فراوانی را بهدنبال داشت؛ تصمیمی که اگرچه در ظاهر کمحاشیه جلوه کرد اما در اصل خلاف قوانین و عرف حرفهای فوتبال بود.
فدراسیون مرضیه جعفری سرمربی باتجربه و محبوب تیم باشگاهی خاتون بم را در شرایطی به عنوان سرمربی تیم ملی زنان منصوب کرد که این مربی باید همزمان هدایت نماینده ایران در جام باشگاههای آسیا را نیز برعهده میداشت.
با اینکه این انتخاب از سوی بسیاری مورد انتقاد جدی قرار نگرفت چون جعفری یکی از معدود مربیان توانمند فوتبال زنان ایران است ولی اصل ماجرا ساده نبود. از یک سو خاتون بم قرار بود در مهمترین رویداد باشگاهی قاره آسیا حاضر شود و از سوی دیگر تیم ملی در آستانه جام ملتها به برنامهریزی دقیق و حضور تماموقت سرمربی نیاز داشت. در نهایت بین باشگاه خاتون بم و فدراسیون فوتبال توافق شد که جعفری همزمان بر هر دو تیم نظارت کند؛ ریسکی بزرگ که امروز آثارش قابل مشاهده است.
شروع امیدوارکننده؛ قهرمانی در تورنمنت سهجانبه هند
تیم ملی فوتبال زنان با هدایت جعفری پس از کسب جواز حضور در جام ملتهای آسیا در نخستین گام راهی یک تورنمنت سهجانبه در هند شد. با وجود مسیر طولانی و سختی که تیم پشت سر گذاشته بود ایران موفق شد با دو پیروزی برابر هند و نپال عنوان قهرمانی این مسابقات را به دست بیاورد. این قهرمانی باعث شد بسیاری از منتقدان از موضع اولیه خود عقبنشینی کنند و تصور شود جعفری میتواند از پس هدایت همزمان دو تیم نیز برآید.
آزمون واقعی در آسیا؛ ناکامی خاتون بم زیر سایه غیبت مهرهها
نخستین آزمون جدی جعفری در قامت سرمربی دو تیم جام باشگاههای آسیا بود؛ جایی که خاتون بم فصل گذشته عملکردی درخشان داشت و خود را به جمع هشت تیم برتر قاره رسانده بود ولی این بار ورق کاملاً برگشت. خاتون بم نهتنها نتوانست موفقیت گذشته را تکرار کند بلکه حتی از مرحله گروهی هم صعود نکرد و در رتبه چهارم گروه پایینتر از تمام رقبا قرار گرفت.
البته غیبت دو مهره کلیدی یعنی نگین زندی به دلیل مصدومیت و زهرا قنبری که امسال به ایستا پیوست از دلایل مهم تضعیف تیم بود. اما واقعیت این است که این ناکامی عمیق را نمیتوان فقط به غیبت دو بازیکن نسبت داد. خاتون تیمی که سالها ستون فوتبال زنان ایران بوده و ۱۱ قهرمانی پیاپی لیگ را در کارنامه دارد نباید تا این حد از استاندارد خود فاصله بگیرد.
دو شکست با تیم ملی؛ ادامه روند نگرانکننده
پس از پایان جام باشگاههای آسیا تیم ملی باید در دو بازی تدارکاتی مهم برابر ازبکستان قرار میگرفت. جعفری در روزهای نخست به دلیل همراهی خاتون در آسیا حتی در کنار تیم ملی حضور نداشت و همین موضوع روند آمادهسازی را تحت تأثیر قرار داد. نتیجه نیز تا حدودی با توجه به وضعیت تیم مشخص بود. تیم ملی در هر دو مسابقه مقابل رقیب سنتی خود یعنی ازبکستان شکست خورد.
فدراسیون این شکستها را با توضیحاتی مانند در اختیار نگذاشتن بازیکنان از سوی برخی باشگاهها، غیبت نفرات خاتون به دلیل حضور در آسیا و مصدومیت چند مهره توجیه کرد. این دلایل تا حدی قابل قبول است ولی نمیتواند مسئله بزرگتر را پنهان کند. بدون تردید تیم ملی در نبود یک برنامهریزی متمرکز و هدایت تماموقت ضربه خورد که بهتر است از کنار این موضوع به سادگی عبور نکرد.
حتی اگر بخواهیم ناکامی تیم ملی را با دلایل مطرح شده بپذیریم بدون شک درباره عملکرد خاتون در آسیا واقعاً بهانهای وجود ندارد؛ شکستهای آنچنان سنگین و نمایشهایی آنقدر دور از انتظار بود که هیچ توجیهی نتوانست تصویر واقعی را کمرنگ کند.
روزهای سخت در راه است؛ لیگ، جام ملتها و یک مربی
اکنون شرایط برای جعفری سختتر از همیشه است. از یک سو لیگ برتر زنان که باید تا پایان بهمن به اتمام برسد و خاتون بم همچنان با هدف کسب دوازدهمین قهرمانی خود وارد میدان میشود. از سوی دیگر تیم ملی باید خود را برای حضور در جام ملتهای آسیا در اسفندماه آماده کند؛ رقابتی که حساسیت آن چند برابر تورنمنتهای گذشته است.
هدایت دو تیم مهم ایران آنهم در دو سطح کاملاً متفاوت مسئولیتی است که حتی در فوتبال حرفهای جهان نیز بهندرت دیده میشود. این تجربه نشان داده که این تصمیم از ابتدا با ریسک بسیار بالایی همراه بوده و فشار مضاعفی که بر دوش جعفری قرار گرفته هم خودش و هم دو تیم را در شرایط آسیبپذیر قرار داده است.
انتظار برای نتیجه نهایی یک ریسک مشترک
اکنون باید دید این ریسکی که فدراسیون فوتبال، باشگاه خاتون و مرضیه جعفری پذیرفتهاند در نهایت چه نتیجهای بههمراه خواهد داشت. آیا تیم ملی میتواند با وجود تمام چالشها در جام ملتها عملکرد قابل قبولی ارائه دهد؟ آیا خاتون بم میتواند دوباره خود را به اوج برساند و تصویر واقعی فوتبال زنان ایران را در سطح قارهای نمایندگی کند؟ پاسخ این پرسشها در ماههای آینده مشخص خواهد شد؛ ماههایی که بدون تردید پرفشارترین، سختترین و شاید سرنوشتسازترین روزهای مربیگری مرضیه جعفری خواهد بود.
