عصر ایران - اردوگاه پناهندگان هاگادرا، واقع در شهرستان گاریسا در شرق کنیا، که بخشی از مجموعه عظیم داداب، یکی از بزرگترین اردوگاههای پناهندگان جهان، است، با جمعیتی نزدیک به ۱۴۴ هزار نفر، به تدریج از یک اسکان موقت به یک شهر کوچک کارآمد تبدیل شده است.
اردوگاه هاگادرا در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی برای پناه دادن به آوارگان ناشی از جنگ داخلی سومالی تأسیس شد. آنچه در ابتدا به عنوان یک اسکان موقت شروع شد، در طول زمان به یک محیط شهری تثبیتشده با زیرساختهای قابل توجه تکامل یافت:
ساختار شهری: این اردوگاه اکنون شامل مدارس، بازارها، مساجد و زیرساختهای کوچکی است که نشاندهنده زندگی اجتماعی و تأسیسشده جامعه پناهندگان است.
جمعیت: هاگادرا در حال حاضر میزبان جمعیتی بالغ بر ۱۴۴ هزار نفر است.
بافت شهری هاگادرا دارای یک الگوی ترکیبی و بسیار جالب توجه است:
طراحی اولیه: اردوگاه با یک شبکه شطرنجی از بلوکهای بزرگ طراحی شد که یک چارچوب برنامهریزیشده توسط سازمانهای امدادی بود.
تکامل خودجوش: اما در داخل این بلوکها، خانهها (که ابتدا موقت بودند و سپس به سازههای دائمی تبدیل شدند)، به صورت نیمهارگانیک و بر اساس نیازهای روزمره هر خانواده توزیع شدند.
این الگوی ترکیبی میان طرح از پیش تعیینشده و سازگاریهای خودجوش ساکنان، نمونهای منحصربهفرد از «شهرسازی اضطراری» است که به یک بافت شهری زنده و در حال تحول تبدیل شده است.
