به گزارش خبرآنلاین، پس از آنکه ارتش ایالات متحده در اواسط ماه اکتبر در پی حمله به قایقی که مقامات آمریکایی ادعا کرده بودند حامل مواد مخدر است، ۲ بازمانده را از دریای کارائیب بیرون آورد، باید می‌فهمید که با آنها چه کند.

بنا بر گزارش ایسنا، سه مقام آگاه گفتند که وکلای پنتاگون سپس در تماسی با همتایان خود در وزارت امور خارجه، ایده‌ای را مطرح کردند و پرسیدند که آیا می‌توان این دو بازمانده را در زندان بدنامی در السالوادور که دولت ترامپ صدها نفر از ونزوئلایی‌های اخراجی را به آنجا فرستاده بود، زندانی کرد یا خیر.

به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، یکی از این مقامات گفت که وکلای وزارت امور خارجه مبهوت شدند و این ایده را رد کردند. بازماندگان در نهایت به کشورهای خود کلمبیا و اکوادور بازگردانده شدند.

کمی کمتر از دو هفته بعد، یعنی در ۲۹ اکتبر، مقامات پنتاگون جلسه دیگری را در مورد بازماندگان حمله به قایق‌ها در کارائیب، به‌ صورت کنفرانس ویدیویی با حضور ده‌ها دیپلمات آمریکایی از سراسر نیمه غربی قاره آمریکا تشکیل دادند. سه مقام دیگر که مانند سایر مصاحبه‌شوندگان به شرط ناشناس ماندن صحبت کردند، گفتند پیام این بود که هر بازمانده نجات‌یافته‌ای باید به کشورهای خود بازگردانده یا به کشور ثالث منتقل شود.

در پشت این تصمیم‌گیری، هدف بی سروصداتری وجود داشت: اطمینان از اینکه بازماندگان در نهایت به سیستم قضایی ایالات متحده راه پیدا نکنند، چراکه در این صورت پرونده‌های دادگاه می‌تواند دولت را مجبور به ارائه شواهدی کند که توجیه‌کننده کارزار نظامی «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در منطقه باشد.

دولت و ارتش ایالات متحده مدعی‌اند قایق‌هایی که در دریای کارائیب و اقیانوس آرام هدف قرار می گیرند حامل مواد مخدر هستند و آنها تهدیدی فوری برای آمریکایی‌ها محسوب می‌شوند اما هرگز مدارک معتبری که اثبات کننده این ادعا باشد، ارائه نشده است.

همچنین تماس‌های گزارش نشده قبلی، ماهیت بی‌نظم و گاهی پرتنش روند تصمیم‌گیری در دولت ترامپ برای بررسی چگونگی برخورد با بازماندگان حملات به قایق‌ها را نشان می‌دهد.

مقامات پنتاگون به‌طور عمده همتایان در وزارت امور خارجه آمریکا را در مورد عملیات ضربتی خود بی‌اطلاع نگه داشتند و سپس تلاش کردند تا دیپلمات‌ها را برای کمک به رسیدگی به بازماندگان که مقامات نظامی با عبارات خاصی، از جمله «دریانوردان درمانده» از آنها یاد می‌کردند، به کار گیرند. این عبارت معمولاً در زمان صلح و در زمینه غیرنظامیان استفاده می‌شود.

این مذاکرات پس از عملیات ارتش ایالات متحده در دوم سپتامبر انجام شد که در جریان آن، دو بازمانده در یک قایق با حمله دوم کشته شدند. اما مقامات پنتاگون تاکنون چگونگی روند رسیدگی به بازماندگان حملات را به‌طور کامل برای کنگره یا سایر سازمان‌ها، حتی با وجود اینکه این کارزار همچنان ادامه دارد و در ۲۲ حمله دست کم ۸۷ نفر را کشته است، توضیح نداده‌اند.

مساله اعزام بازماندگان به کشورهای دیگر نیز یک سوال اساسی در مورد فرضیه دولت برای انجام این حملات مبنی بر این ایجاد کرده است که اگر دولت شواهدی دارد که نشان می‌دهد افراد سوار بر قایق‌های هدف قرار گرفته، مواد مخدر قاچاق می‌کنند و تهدیدی برای آمریکایی‌ها هستند، پس چرا بازماندگان را در دادگاه‌های ایالات متحده محاکمه نمی‌کند؟

نیویورک‌تایمز در ادامه گزارش خود افزود: پرونده‌های حقوقی در ایالات متحده که شامل بازماندگان می‌شود، دولت را مجبور می‌کند تا اطلاعات بیشتری را برای پشتیبانی از منطق خود برای این حملات ارائه دهد.

دولت مدعی است که در حال انجام یک عملیات نظامی در یک درگیری مسلحانه علیه کارتل‌های مواد مخدر است، اگرچه بسیاری از کارشناسان حقوقی می‌گویند که این کارزار به اعدام‌های دسته‌جمعی غیرنظامیان منجر می‌شود.

«برایان فینوکین» وکیل سابق وزارت امور خارجه آمریکا و متخصص در قانون درگیری‌های مسلحانه گفت: هرگونه اطلاعاتی که در یک جلسه دادگاه افشا شود، می‌تواند استدلال‌های مقامات دولتی را در مورد قانونی بودن حملات و منطق سیاسی آنها تضعیف کند.

315