همشهری آنلاین: راسل کرو نارضایتی‌اش را از این فیلم این‌گونه نشان داد: «فکر می‌کنم دنبالهٔ اخیر که لازم نیست حتی اسمش را بلند بگوییم، نمونه‌ای واقعاً تأسف‌برانگیز از این است که حتی آدم‌هایی که در اتاق موتور این پروژه بودند هم واقعاً نمی‌فهمیدند چه چیزی فیلم اول را خاص کرده بود. ویژگی فیلم اول شکوه و زرق‌وبرق نبود. اکشن هم نبود. هستهٔ اخلاقی آن بود.»

کرو که برای نقش ماکسیموس در «گلادیاتور» اسکار بهترین بازیگر مرد را گرفت، گفت همیشه موظف بوده که هستهٔ اخلاقی شخصیتش را در طول ساخت فیلم حفظ کند. همین پافشاری او باعث درگیری‌های خلاقانه با کسانی شد که می‌خواستند ماکسیموس را «خاکستری‌تر» کنند و برایش صحنه‌های جنسی بنویسند.

او ادامه داد: «موضوع این بود که در صحنهٔ فیلم‌برداری هر روز جنگی به پا بود. هر روز باید برای حفظ آن هستهٔ اخلاقی شخصیت می‌جنگیدم. بارها و بارها صحنه‌های جنسی و چیزهایی از این دست برای ماکسیموس پیشنهاد شد. این کار یعنی از او قدرتش را می‌گیرید. یعنی هم‌زمان که او آن رابطهٔ عمیق را با همسرش دارد، با یک زن دیگر هم می‌خوابد؟ چی می‌گویید؟ دیوانه‌کننده است.»

بخش زیادی از داستان «گلادیاتور» با قتل همسر و فرزند ماکسیموس آغاز می‌شود؛ محرکی که او را در مسیر انتقام قرار می‌دهد. به همین دلیل برای کرو منطقی نبود که ماکسیموس با زنان دیگر رابطه داشته باشد، چون عشق او به همسرش نیروی پیشرانِ شخصیت و هدف او بود. با این حال، «گلادیاتور ۲» فاش می‌کند که ماکسیموس در گذشته با لوسیلا رابطه‌ای داشته که نتیجهٔ آن پسری به نام لوسیوس است (با بازی پل مسکال). به نظر می‌رسد کرو معتقد است این دنباله به کد اخلاقی ماکسیموس آسیب زده؛ همان چیزی که برای فیلم اصلی حیاتی بود.

در زمان نزدیک به اکران «گلادیاتور ۲» در نوامبر ۲۰۲۴، کرو بارها اعلام کرد که نه ریدلی اسکات و نه هیچ‌کس از عوامل فیلم با او برای مشورت تماس نگرفته بودند (اگر گرفته بودند، شاید با تبدیل لوسیوس به فرزند ماکسیموس مخالفت می‌کرد). کرو همچنین انتظار نداشت که پل مسکال هم با او تماس بگیرد، چون ماکسیموس در پایان فیلم اول می‌میرد. او حتی در جشنوارهٔ کارلووی درخواست کرد خبرنگاران از سؤال دربارهٔ دنبالهٔ «گلادیاتور» دست بردارند.

او گفت: «برای این تعداد سؤالی که دربارهٔ فیلمی از من می‌پرسند که اصلاً در آن نیستم، باید به من پول بدهند. این فیلم هیچ ربطی به من ندارد. در آن دنیا من مرده‌ام. زیر خاکم. اما قبول می‌کنم کمی حسادت هم دارم، چون یادم می‌آورد وقتی جوان‌تر بودم این نقش چه معنایی در زندگی‌ام داشت.»