خبرگزاری مهر -گروه استانها: علی پیشدار، متولد بندرعباس و بزرگشده محله سیدکامل، از فراز و نشیب مسیر هنری خود میگوید؛ مسیری که از ترانهسرایی در نوجوانی آغاز شد، با طراحی برای هیئت بیتالرقیه (س) جدی شد و اکنون به تأسیس «مجمع طراحان آفتاب» و کسب جایزه در جشنواره فجر رسیده است.
خبرنگار مهر: لطفاً از ابتدای فعالیت هنری خود برایمان بگویید
علی پیشدار: من متولد سال ۱۳۶۶ شهرستان بندرعباس هستم، محل تولدم بندرعباس و بزرگ شده محله قدیمی سیدکامل. شروع فعالیت هنری من از دوران راهنمایی در زمینه تصویر بود و پس از آن در دوران دبیرستان با رشته موسیقی در زمینه ترانهسرایی و آهنگسازی. بعد از یک وقفه چندساله، از اوایل دهه ۹۰ به واسطه همکاری با هیأت بیتالرقیه (سلام الله علیها)، کار طراحی دکور و تبلیغات را شروع کردم و علاقهمند به رشتههای تجسمی شدم. پس از آن تغییر رشته دادم و وارد دانشگاه هنر شدم و در رشته گرافیک تحصیل کردم.
خبرنگار مهر: چگونه به سمت کار گروهی و تشکیل مجمع طراحان رفتید؟
پیشدار: با یک حلقه ۵ نفره از دوستان فعال که الان جزو شاخصترین افراد هنرمند در حوزه فرهنگ و هنر هستند، به فکر راهاندازی «مجمع طراحان گرافیک آفتاب» با رویکرد انقلاب اسلامی شدیم. با کمک دوستان هنرمند به طراحی پوسترهایی با موضوعهای فرهنگی و اجتماعی پرداختیم و در این زمان کارگاههای تخصصی راهاندازی کردیم. به مرور با همکاریهایی با حوزه هنری داشتیم که بسیار موفق بود و البته به اهداف شخصی من در زمینه فرهنگی نزدیکتر بود و همراه خوبی بودند.
خبرنگار مهر: یکی از اولین کارهای جدی شما در این مسیر چه بود؟
پیشدار: به نظر خودم اولین حرکت تجسمی که با نگاه اجتماعی و ملی انجام دادم، موضوع «شهدای پرواز ۶۵۵» بود. یادم هست در آن زمان کمتر به آن پرداخته میشد. سالها بعد خداروشکر توانستیم با حمایت حوزه هنری و تیم مجمع طراحان آفتاب و با کمک هنرمندان دغدغهمند استان، پای کار بیاییم.
خبرنگار مهر: تعریف شما از «هنرمند انقلابی» چیست؟
پیشدار: شاید در ذهن آدمی بعد از شنیدن کلمه انقلابی، تصویر کار مذهبی نقش ببندد. از نظر من این تصور کاملاً اشتباه است. خلیج فارس برای من یعنی کل ایران و رشادتها و پایداریهایی که در این منطقه برای ایران عزیز در طول تاریخ انجام شده، معنی انقلاب را در ذهن و وجود من ساخت. این رشادتها هویت ما را ساخته و به آن افتخار میکنیم. حالا نوبت ماست که فقط مصرفکننده این انقلاب نباشیم. ما هر لحظه از عمرمان را مدیون شهدا و کسانی هستیم که این شرایط را برایمان ایجاد کردند تا در این لحظه بین من و شما گفتگویی صورت بگیرد. حالا تمام افکار من به عنوان یک هنرمند، ارتقا مسیر انقلاب است؛ اضافه کردن چیزهای خوب، هر چه که به کار این مردم بیاید، از اقتصاد گرفته تا فرهنگ و حوزه زنان و آموزش و سبک زندگی. فرقی نمیکند… هر کجا در زمینه هنری بتوانم خدمتی انجام دهم و مسیر این مردم را هموارتر کنم، تمام تلاشم را خواهم کرد. فرقی نمیکند در چه لباسی باشیم، هر کجا خدمتی برای پیشرفت کشور کنیم، این کار و این حرکت قطعاً انقلابی است.
خبرنگار مهر: از حضور و موفقیت در جشنواره تجسمی فجر بگویید
پیشدار: طی این سالها پروژههای فرهنگی و اجتماعی زیادی تولید کردم. در سال ۱۴۰۱ در جشنواره تجسمی فجر، در بخش طوبای زرین، پس از داوری سه اثر من به نمایشگاه راه پیدا کرد که در نهایت یکی از آثار من با موضوع «شهدای مفقودالاثر و جاویدالاثر» جایزه شایسته تقدیر طوبای زرین جشنواره فجر را گرفت. همزمان در بخش نمایشگاه استانی هم ۵ اثر من به نمایشگاه راه پیدا کرد.
خبرنگار مهر: چرا این اثر برای شما اهمیت ویژهای دارد؟
پیشدار: فکر میکنم تمام این سالها گوشه ذهنم مادران شهدا و رنجهای آنها بوده. مخصوصاً به این علت که بخشی از کودکی و نوجوانی من در همسایگی محله الشهدا گذشت. بخشی از تصاویر ذهنی من از آن زمان مربوط به آنجا و حال و هوای پدران و مادران شهدا است. لحظهای که این کار در جشنواره فجر شایسته تقدیر شد، احساس من این بود که این جایزه را از آزادهترین زنان سرزمینم، مادران و همسران شهدا، گرفتهام. به همین دلیل این اثر برایم بسیار عزیز است و پر است از خاطرههای شیرین.
خبرنگار مهر: به عنوان یک هنرمند فعال، مهمترین نیاز حوزه هنر در هرمزگان چیست؟
پیشدار: به نظرم در استان هرمزگان بعد از سالها تلاش هنرمندان، وجود یک مرکز آموزشی حرفهای به معنای واقعی و بهروز حس میشود. بارها در ذهن من و همکارانم رسیده است که با همکاری هم یک مرکز آموزشی مدرن و مجهز تأسیس کنیم تا هنرمندان جوان و با استعداد تازهنفس استان جذب شوند و شروع به فعالیت کنند. اما به دلیل پیچیدگیها و هزینههای بالا، این امر به تنهایی و بدون امکانات ممکن نیست. قطعاً مسئولین استان باید به کمک هنرمندان بیایند.
خبرنگار مهر: اگر این نیاز برطرف نشود، چه میشود؟
پیشدار: به هر حال امروزه برای همه مشهود است که رسانه و هنر در لحظات حساس کشور چقدر توانسته کارکرد مثبتی داشته باشد. هزینه ابزارهای هنری مثل گذشته نیست و تا امروز هنرمندان استان بدون هیچ چشمداشتی کاملاً دلی مشغول به فعالیت هستند. اما ما شاهد این هستیم که هر چند مدت، هنرمندان استان به خاطر نبود امکانات و نبود فضای مناسب هنری منسجم، بیانگیزه میشوند و شاید برخلاف میل باطنی، مجبور به ترک فعالیت هنری شوند. باید بپذیریم که اگر در آینده منتظر افتخارآفرینی هماستانیهای خوبمان در تمامی زمینهها هستیم، باید بستر آن را فراهم کنیم. امیدوارم سازمانها و نهادهای مرتبط با حوزه هنر و رسانه استان هرمزگان، اهمیت رسانه و فرهنگ را به خوبی درک کنند و تا دیر نشده اقدامی شایسته برای هنرمندان پرتلاش شهرمان انجام دهند.
