عصر ایران- حسن بهشتیپور، کارشناس مسایل بینالملل در گفتوگو با «عصر ایران» با اشاره به بلاتکلیفی ملموسی که در موضوع مذاکره ایران و آمریکا مشاهده میشود، اظهار داشت: این روزها در حالی بحث مذاکره ایران و آمریکا مطرح میشود که باید گفت مذاکره نه خوب است و نه بد.
در واقع کشورها گاهی برای رسیدن هدفی از مذاکره استقبال می کنند. همچنین برای اینکه دو کشور بتوانند دور یک میز به گفت و گو بپردازند، حتما لازم نیست به همدیگر اعتماد کامل داشته باشند و با ذهنیت مثبت باهم گفتوگو کنند. خیلی از مذاکرات در شرایطی صورت گرفته که طرفین نسبت به هم بی اعتماد بودند، اما دستور کار و چارچوبی تعیین می شود، اگر یکی از طرفین بدعهدی داشت، هزینههایی متحمل شود.
تحلیلگر امور سیاسی در ادامه گفت: متاسفانه ما در ایران کلیشهای با این مضمون درست کرده ایم که از اساس مذاکره را بی فایده و حتی بد می دانیم! در حالی می گوییم «نباید با آمریکای جنایت کاری که به کشور ما حمله کرده است، گفت و گو کنیم» که این رویکرد عملا اختلافات بین المللی و در نتیجه ناترازی در بخش های مختلف را پایدار کرده است. به هرحال نکته مسلم چیزی جز این نیست که «تعامل با دنیا» کلید حل مسائل سیاسی، اقتصادی و . . . است و بدون داد و ستد با کشورهایی که در بازار جهانی اقتصاد حرف های زیادی برای گفتن دارند، خروج از بن بست اقتصادی به قاعده امری بعید به نظر می رسد.
او افزود: همین گریز از مذاکره، مشکلات زیاد و موانع متعددی را پیش روی مناسبات اقتصاد ما قرار داده است: دلار در طول چند ماه 50 هزار تومان گران تر شده و به نرخ 120 هزار تومان رسیده است ، سکه 130 میلیونی شده و همچنین سفره های مردم به طور عجیب و غیرمنتظره ای روز به روز کوچکتر می شوند.
وی درباره به طور مشخص درباره فضای بین ایران و آمریکا توضیح داد: مشکل اصلی درباره فضای دو کشور این است که نه ایران و نه آمریکا به هیچ وجه حاضر نیستند از مواضع خود حتی یک قدم عقب بنشینند؛ اینکه ایران و آمریکا تحت هیچ شرایطی نمی خواهند و نمی توانند توقع یکدیگر را برآورده کنند، واقعیتی ملموس و غیرقابل انکار است. بنابراین اگر مذاکره و گفت و گوهایی هم به طور محرمانه یا غیرمحرمانه صورت بگیرد، به احتمال قریب به یقین به نتیجه نخواهد رسید. البته فقط باراک اوباما بود که توانست، رویکرد کشور را تغییر بدهد تا مذاکرات موسوم به 1+5 انجام شود.
بهشتی پور یادآور شد: از آنجایی که نمیتوانیم روی توافق با ایالات متحده حساب باز کنیم، نظام حکمرانی باید پلن B برای مدیریت کشور در شرایط تحریم داشته باشد تا بتواند به هر طریق ممکن، فضای موجود را حتی المقدور کم مشکل تر کند. چرا که مردم دیگر تابِ فشار و محدودیت های بیشتر را ندارند.
