جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین پس از موافقت رهبران دو کشور برای ارتقاء سطح روابط دوجانبه به مشارکت جامع راهبردی در سال ۱۳۹۴، در روزهای ابتدایی سال ۱۴۰۰، سند همکاری راهبردی خود را بر مبنای این سطح جدید به امضا رسانده و از دیماه همان سال این سند را بهصورت عملی وارد فرایند اجرایی نمودند.
این سند امروز به رغم تغییر دولتها در ایران همچنان به عنوان سند پایه روابط دوجانبه شناخته میشود و طی برنامههای امروز و فردا، اندیشمندان دو کشور در جلساتی بسته در صددند چگونگی حرکت به سمت تحقق اهداف مندرج در سند مذکور را با در نظر گرفتن تغییرات محیط پیرامونی و الزامات ناشی از ابتکارات روسای جمهور دو کشور و اقتضائات دقیق برنامههای توسعه پنجساله ایران و همچنین توسعه کشور چین واکاوی و بررسی کنند.
روابط ایران و چین فارغ از یکجانبهگرایی آمریکا، روابطی اصیل، ماندگار، تمدنی و تاریخی است
جهان در حال گذار از نظام کهنه به سازمانبندی جدیدی است که مشخص نیست به کدام سمت خواهد رفت.
در میان این تغییرات، تداوم یک اصل قطعی است و آن اصل دوستی ایران و چین است.
فارغ از وقایع نظام بینالملل و یکجانبهگرایی مورد نظر ایالات متحده، روابط ایران و چین روابطی اصیل، ماندگار، تمدنی و تاریخی است.
دو کشور ایران و چین رابطهای تمدنی و ناشی از الزامات و نیازهای مکمل دو طرف دارند که از زمان هخامنشیان تاکنون به صورت مداوم ادامه یافته است.
این روابط فارغ از تحولات نیمکره غربی، به طور مستقل ارزش منطقهای و جهانی دارد و میتواند محور توسعه و ثبات در دو منطقه مهم جغرافیایی باشد.
روابط ایران و چین مبتنی بر انتخاب و نه اجبار است و تمامی منافع طبیعی دو کشور الزامات یک رابطه چند لایه و در هم تنیده را ایجاب میکند.
ایران و چین به عنوان دو پایه مهم جنوب جهانی، راهی مهم برای پیشبرد منافع عالیه و مشترک دو کشور و دو ملت بزرگ و دوست در پیش دارند که انشاءالله با همگرایی بیشتر سرعت خواهد گرفت.
