به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، این در حالی است که چنین فرایندی با روش‌های فعلی بدون داربست تا دو هفته طول می‌کشد.

این تحقیق به رهبری پی. راوی سلواگاناپاثی پروفسور و با همکاری مائده خرم آبادی کاندیدای مقطع دکتری در رشته مهندسی پزشکی زیستی انجام شده است. این روش با وجود سادگی تنظیمات می‌تواند مراقبت‌های سوختگی، ترمیم اعضای بدن و حتی تولید گوشت آزمایشگاهی را تسهیل کند. کلید این نوآوری نیز ظرفی است که سلول‌ها با آن سازگار نیستند.

محققان متوجه شدند سلول‌هایی که در ظرف سیلیکون PDMS کشت شده اند از چسبیدن به سطح اجتناب می‌کنند و در عوض با یکدیگر پیوند برقرار می‌کنند و یک ورقه چسبنده را می‌سازند. خرم آبادی در این باره می‌گوید: سلول‌ها به جای آنکه به ظرف بچسبند به یکدیگر می‌چسبند و یک ورقه ساختار مانند ایجاد می‌کنند. این ساختار برای کاربردهایی مانند پوشش زخم یا درمان سوختگی ایده آل است.

از آنجا که ورقه‌های مذکور را می‌توان با سلول‌های بنیادی خود بیمار ساخت، ریسک پس زدن آن به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. در این روش نیز از داربست‌های مشتق شده از حیوانات و ماتریس‌های مصنوعی که هر دوی آنها واکنش‌های سیستم ایمنی را بر می‌انگیزند، اجتناب شده است.

تست‌های عملکرد نشان داد سلول‌ها همچنان فعال و سلامت باقی می‌مانند. پژوهشگران شرایطی را شناسایی کردند که سبب می‌شود آنها ورقه‌هایی تشکیل دهند.

ماده سیلیکون به تنهایی برای سلول‌ها زیست‌خنثی و غیرسمی است که این دو ویژگی که برای کاربردهای بالینی آینده ضروری هستند.