درست دقایقی بعد از گل تراکتور و در حالی که هنوز جو ورزشگاه سرشار از شادی و به قول معروف، تماشاگران هنوز روی صندلیهای خود ننشسته بودند، بینندگان تلویزیونی خلاف حاضران در ورزشگاه از گزارشگر کلمه گل شنیدند!
خلاف تصویری که بعد از به ثمر رسیدن گل همه در ذهن داریم، هیچ کدام از بازیکنان تیم مشکی پوش -یعنی پرسپولیس- شروع به دویدن و شادی بعد از گل نکردند. بسیار دیدهایم که بازیکنی گل میزند و داور آن را مردود اعلام میکند، اما لااقل همبازیان آن فرد یا به داور اعتراض کرده یا برای چند ثانیه به سمت گلزن هجوم میآورند. هیچکدام رخ نداد اما گزارشگر اصرار داشت که گل شده و دنبال دلیل رد آن می گشت!
در این صحنه هیچکدام این اتفاقات نیفتاد و خود علیپور هم بلند شد و به سمت مرکز زمین برگشت تا اینکه بعد از چند بار پخش صحنه آهسته، گزارشگر فهمید گاف داده و توپ به تور بغل دروازه برخورد کرده بود! از کسانی که الگویی چون جواد خیابانی دارند، چندان بعید نیست که دست به توجیه زده و فاصله خود با صحنه را دلیل سوتی بزرگ معرفی کنند!
اما گل شدن یا گل نشدن این صحنه فرقی در زیبایی آن نداشت. بدون تردید یکی از زیباترین صحنههای این مسابقه و حتی کلیت فوتبال ما بود. حرکتی که از مرکز زمین آغاز شد و خود علیپور در بطن آن بود. او ابتدا توپ را رها کرد تا به بازیکن همدسته برسد، سپس به سرعت خود را به قلب دفاع حریف رساند و در موقعیت، درک متقابل باعث شد توپ به خودش برسد و بدون درنگ یا ور رفتن بی دلیل -همان درد همیشگی ما- به سمت دروازه بیرانوند شلیک کرد.
ضربه او آنقدر زاویه داشت که اگر درون دروازه بود، قطعاً کاری از بیرانوند برای مهار توپ بر نمیآمد. او و تراکتوریها خوش شانس بودند که شلیک علیپور با فاصله میلیمتری از کنار دیرک عمودی به بیرون رفت. توپ گل نشد اما زیبایی یک گل را داشت و کار تیمی پرسپولیسیها، حرکت علیپور و از همه مهمتر، ضربه بلافاصله او، از جمله مواردی است که در فوتبال ما خیلی کم دیده میشود.
اینجا را بخوانید: علیپور و یک حسرت طولانی؛ ستاره پرسپولیس در تبریز طلسم را میشکند؟
