تراکتور این فصل تنها نماینده ما در لیگ نخبگان آسیا بود. با یک مساوی بیرون از خانه -آن هم ۱۰ نفره برابر شباب الاهلی شروع کرد، در حالی که گل اول را به تیمی زده بود که مدافع عنوان قهرمانی را در خود عربستان شکست داد. سپس یک مساوی دیگر با الوحده امارات در تبریز که همین حالا بعد از الهلال در رتبه دوم جدول است. تیمی که ۴ برد آورد و تنها مقابل تراکتور ما امتیاز از دست داد تا پشت سر الهلال با ۵ برد در شروع هفته ششم بایستد.
از آنجا به بعد سه برد متوالی که یک رکورد برای این تیم شد، تراکتور را به رتبه سوم رساند. با احتساب بازی با الوحده ۴ کلین شیت متوالی و اگر به یاد بیاوریم که تراکتور قبل این بازی پرسپولیس را در جام حذفی کنار زده بود، همه چیز مهیای یک پیروزی بزرگ و صعود تراکتور به دور بعدی لیگ نخبگان بود. اتفاقی که افتاد، اما نه آن گونه که اسکوچیچ برنامه ریزی کرده بود.
تراکتور در تمام بازیهای اخیر توپ را به کنارهها برده تا با استفاده از نفوذهای همیشگی نادری و اسماعیلی فر، خط دفاع حریفان را یکی پس از دیگری باز کند. اما مسابقه با الدحیل که شروع شد، در کمال تعجب دیدیم تراکتور چه اصراری به پاسهای زمینی در عمق دفاع حریف دارد و جالب اینکه حتی یک بار هم در ۴۵ دقیقه از این مسیر به سرمنزل مقصود نرسید.
نیمه اول با آن پنالتی تراکتور بازنده به رختکن رفت. انگار همین تلنگر را لازم داشت تا در شروع نیمه دوم به ذات و قالب همیشگی خود برگشته و دیدیم که گل مساوی را هم روی کاشته تماشایی هلیلوویچ، در ریباند توسط کاپیتان شجاع وارد دروازه میهمان کرد. شجاع که مثل همیشه برای استفاده از ضربات سر در ارسالهای جناحین جلو کشیده بود.
قطعا اسکوچیچ برنامهای برای این مسابقه در ذهن داشت که اینگونه تیمش را با یک تاکتیک جدید به میدان فرستاد. اما استفاده از همان ترکیب همیشگی، زمانی که شما میخواهید شکل دیگری بازی کنید، معمولاً جواب نمیدهد. تراکتور یک نیمه را از دست داد تا همین تجربه قدیمی و همیشگی را بپذیرد. سپس بعد از دقیقه ۹۰ به بازی ذاتی ایرانی ها رو آورد و دیدیم که بخت با تیم ما یار بود.
این ویدیو را هم ببینید: تراکتور ۲ - الدحیل ۱/ کامبک شجاعانه شاگردان اسکوچیچ در نخبگان آسیا
