حجت‌الاسلام حیدرعلی راشکی در گفت و گو با خبرنگار مهر گفت: در منطقه ما کشاورزی گسترده‌ای وجود ندارد و شغل دیگری هم چندان رایج نیست. اما اگر به هر خانه روستایی سر بزنید، می‌بینید که پیرمرد و پیرزن روستایی حتی اگر توان نگهداری دام سنگین را نداشته باشند، دست‌کم چند رأس دام سبک یا چند مرغ و جوجه برای امرار معاش خود نگهداری می‌کنند. این سرمایه‌های کوچک، شریان حیاتی زندگی آنان است.

امام جمعه زهک افزود: هر خانه سیستانی در واقع یک سنگر برای حفظ جمعیت این مرز است. اگر این سنگرها خالی شوند، نظام باید هزینه‌های سنگینی برای جبران کمبود جمعیت در منطقه بپردازد. ما هرگز نمی‌خواهیم زحمات ادارات مربوطه، به‌ویژه جهاد کشاورزی، زیر سوال برود؛ همه تلاش می‌کنند، اما این تلاش‌ها باید بیشتر شود.

وی بیان کرد: در بحث سیلاژ، اعتباری حدود بیست میلیارد تومان اختصاص یافته که اقدام خوبی است، اما باید توجه داشت سیلاژ غذای اصلی دام نیست و نیاز به مکمل‌هایی مانند کاه دارد. از سوی دیگر، طبق گفته مسئولان جهاد کشاورزی استان، نهاده‌های واردشده تنها پاسخگوی پنج درصد دام منطقه سیستان است؛ بنابراین ۹۵ درصد دام‌ها بدون پوشش حمایتی باقی می‌مانند.

امام جمعه زهک گفت: متأسفانه همین پنج درصد نیز بیشتر شامل دامداران توانمند و برخوردار از وام‌های کلان می‌شود، در حالی که پیرمرد و پیرزن روستایی ما همچنان دست شأن خالی می‌ماند. تمام دغدغه ما این است که نهاده‌های دامی با قیمت مناسب به دست همان روستاییان ساده و محروم برسد؛ کسانی که در کف روستا زندگی می‌کنند و بقای جمعیت منطقه به تلاش آنان گره خورده است.