در  نشست شورای امنیت سازمان ملل درباره بیستمین گزارش دبیرکل این سازمان در خصوص قطعنامه 2231 و اجرای برجام ، نمایندگان چین و روسیه از همان ابتدای کار به مخالفت با مواضع غربی ها و به ویژه دولتهای آمریکا و فرانسه علیه ایران پرداختند. نماینده کشورمان در سازمان ملل نیز از حقوق حقه ایران دفاع کرد و ضمن رد فشارها تاکید کرد که ایران از حق غنی سازی اورانیوم برای خود عقب‌نشینی نخواهد کرد. 

با این همه، نکته قابل تامل در قالب این نشست آن بود که مورگان اورتگاس یکی از نمایندگان دولت آمریکا در نشست شورای امنیت، خطاب به ایران گفت که آمریکا دست دیپلماسی را به سمت ایران دراز کرده است. با این حال، وی در جایی از مواضع خود تاکید کرد که "ایران حق غنی سازی اورانیوم ندارد و البته که آمریکا در قالب نشست شورای امنیت نیز تمام سعی خود را در تشدید تحریم ها علیه تهران و بازگرداندن محدودیت ها علیه این کشور انجام می دهد!" 

این موضع گیری مورگان اورتگاس یادآورِ یکی از موضع گیریهای سید عباس عراقچی وزیر خارجه کشورمان بود که مدتی قبل به این مساله اشاره داشت که قرار بوده با استیو ویتکاف مذاکره کننده دولت آمریکا در مورد پرونده هسته ای ایران مذاکره داشته باشد و در مورد اصلِ انجام گرفتن مذاکره توافق شده اما وی به عراقچی پیام داده که اول شروط آمریکا را بپذیر و سپس مذاکره می کنیم! این یعنی ایران باید به جای اینکه مذاکره کند تا توافقی حاصل شود، ابتدا باید آنچه آمریکا می خواهد را کامل بپذیرد و سپس مذاکره کند! 

این قببل موضع گیری ها نشان می دهند تا چه اندازه تعهد ادعایی آمریکایی ها و به طور خاص دولت ترامپ نسبت به مساله مذاکره و تعامل دیپلماتیک دروغین است. در واقع، آن ها برای اینکه از وجهه خود درعرصه بین‌المللی حراست کنند، مدام از دست دوستی و تمایل به دیپلماسی حرف می زنند اما در عمل توقع دارند که نتیجه هر مذاکره ای قبل از نشستن تیم مقابل بر سر میز مذاکره، مشخص باشد. با این توصیف باید پرسید آیا اساسا مذاکره چیزی غیر از یک نمایش است؟ آیا هیچ ملتی در دنیا وجود دارد که برای خود احترام قائل باشد و به یکچنین شرط و شروطی تن بدهد؟

 این قبیل موضع‌گیری ها نشان می دهند تا چه اندازه راهبرد مقاومت در برابر دولت هایی نظیر آمریکا، درست و شرافتمندانه و البته حافظ منافع ملی است.