به گزارش همشهری آنلاین؛ همزمان با افزایش عملیات روانی آمریکا و رژیم صهیونیستی و کاربست انواع ابزارها به ویژه ابزارهای اقتصادی برای واداشتن ایران به تسلیم، جریان ناهنجاری در بیرون به کمک امتداد فکری اش در درون، درصدد فعال کردن برخی مناقشات فرهنگی برای نیل به اهداف سیاسی است. به نظر میرسد ابزار حجاب، بار دیگر به دستاویز براندازان برای ایجاد آشوب در کشور تبدیل شده است. این آشوبآفرینی اما چه اجزا و اضلاعی داشته است؟
تطهیر ناجنبش «زن، زندگی، آزادی» در رسانه ملکه
پخش مستندی حول شخصیت یک بازیگر زن با سابقه ضد امنیتی در رسانه بی بی سی فارسی، مناقشه برانگیز شده است. این مستند که تماماً تلاشی برای تطهیر ناجنبش پاییز ۱۴۰۱ و دست های پیدا و پنهانِ دخیل در شکل گیری آن بود، در نظر داشت به طور غریب و رقت انگیزی، از آن شکست بزرگ تحت عنوان «انقلاب» یاد کند؛ واژه ای که خود براندازان هم زیر بارش نمیروند!
اما نکته مهمتر، حرف و حدیثهایی بود که حول این «به ظاهر مستند» ایجاد شد. در واقع مهم تر از متن این «رپرتاژ فرمایشی ناهنجاری»، افسانه سرایی های فانتزیِ پیرامون آن بود که سعی شد از سوژه محوری آن، «قهرمان سازی» صورت بگیرد.
نیروهای سایبری جریان برانداز حتی با دستکاری الگوریتم ها تلاش کردند این «رپرتاژ فرمایشی» را یکی از پربازدیدترین ویدیوهای فضای مجازی جلوه بدهد و چنین جا بیاندازد که سوژه اصلی این رپرتاژ، در قلب و ذهن ایرانیان رسوخی شگرف دارد که با یک اشارت انگشتش، جملگی، روانه خیابانها میشوند!
سرمایهگذاری تلویزیون موساد روی یک خواننده تمامشده
چندی پیش بود که «فائقه آتشین» خواننده ۷۵ سالهی آن ور آبی، با انتشار تصویری از خود و با کلامی اَلکَن و نامفهوم تاکید کرد تا مادامی که جمهوری اسلامی حضور دارد، خوانندگی نخواهد کرد. بسیاری از کاربران فضای مجازی این موضع را به باد استهزا گرفتند و گفتند که گوینده حتی توان حرف زدن ندارد، چه برسد به اینکه بخواهد فعالیت های به ظاهر هنری اش را به پس از برافتادن یک نظام سیاسی موکول کند. آش آنقدر شور شده بود که بعضی از عناصر ضد انقلاب هم آتش حملات خود را علیه «آتشین» روانه کردند. مثلاً مجتبی واحدی، عنصر شکست خورده ضد انقلاب نوشت: «ای کاش هنرمندانی مانند گوگوش برای خودشان احترام قائل باشند و در مورد راه های محترم ماندن، با صاحب نظران مشورت کنند».
حالا فردی که این چنین مورد استهزا و نیش و کنایه مردم قرار گرفته، دستمایه مصاحبه تلویزیون سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی، یعنی «اینترنشنال» شده است. این تلویزیون مدتی پیش با «آتشین» مصاحبه ای ترتیب داد و در این مصاحبه سعی شد زنان ایرانی اسیر «مردسالاری» نشان داده شوند که از ابتدایی ترین حقوق خود بهره ای ندارند. نکته جالب تر اینکه این مصاحبه توسط فردی انجام شد که پیشتر گفته بود: «برای من منافع ملی ایرانی ها اهمیتی ندارد؛ هر جا پول بدهند، همانجا کار میکنم».
مدعیان اصلاحات موتور محرکه براندازان خارجنشین
موج سواری روی ناهنجاریهای فرهنگی به خیال فعال کردن گسل های این حوزه و ایجاد آشوب در داخل، مع الاسف با همراهی برخی مدعیان اصلاح طلبی در داخل کشور نیز همراه بوده است.
حمایت برخی چهره های زن مدعی اصلاحات نظیر «آذر منصوری» از مستند بی بی سی فارسی و قدیس سازی از بازیگر ضد امنیتی، خود گویای آن است که پروژه ایجاد آشوب سیاسی از طریق احیای عناصر و نهادهای ناهنجار فرهنگی، به ضمایمی در داخل نیاز دارد که بدون آنها، مجموعه پروژه به کُلی ابتر باقی خواهد ماند.
در کنار منصوری، ما در روزهای گذشته شاهد انتشار یک «مصاحبه به ظاهر تصادفی» از فائزه هاشمی با «تیپ چریکی» بودیم که فحوای آن، قابل اتصال به «پروژه ضد فرهنگی، ضدامنیتی» با بازیگر بی بی سی فارسی و اینترنشنال است.
لباس چریکی با روسری قرمز، هاشمی را در این «مصاحبه به ظاهر تصادفی» بسیار شبیه زنان زندانی در سازمان تروریستی «منافقین خلق» کرده است. با نگاه به مواضع هاشمی طی یک دهه گذشته میبینیم که او از نرمالیزهکردن چهره کریه دسته جاتی نظیر منافقین و بهاییت، ابداً ابا و پرهیز ندارد. مثلاً ۱۱ سال پیش او در مصاحبه با نشریه فرانسوی «فیگارو» درباره منافقین و بهاییان چنین گفت: «زمانی که زندانی بودم، کسانی را دیدم که از آنها به عنوان مردان و زنانی بزرگ یاد می کنم: بهایی ها، طرفداران مجاهدین، اصلاحطلبان؛ و در یک کلام تمامی کسانی که در ایران برای ایدههای خود مبارزه می کنند».
تشبیه زندان اولین به «هتل» در «مصاحبه به ظاهر تصادفی» هاشمی، ضلع دیگری است که میتوان در کنار «قهرمان سازی از تروریست های منافقین»، به آن نیز پرداخت. این مشابهتسازی در واقع ریختن ابهت سازمان ها و نهادهایِ با کارکرد حفظ نظم عمومی و دادن این گرا به نیروهای ضد امنیتی است که در صورت ارتکاب به جرم، مجازات چندانی در انتظارشان نخواهد بود؛ یک جور عادی سازی جرم با اهداف خاص.
جدامانده از توده مردم
درگیر شدن برخی نخبگان فرهنگی و سیاسی کشور به یک «رپرتاژ ضد فرهنگی» و قهرمان سازی از سوژه آن، در شرایطی است که اینان اساسا به خاطر تمکن مالی بالا و زیست جدا از توده مردم ، هیچ درک و دریافتی از مشکلات ندارند و به جای مطالبه گری حول معیشت ، خود را درگیر موضوعات حاشیه ای و حاشیه ساز مثل بی حجابی کرده اند. به همین خاطر است که خواسته های اینان هیچ گاه از سمت توده مردم با استقبال مواجه نشده است.
«فشار از بیرون، انفجار در درون» در راستای خواست نتانیاهو
اگر فشارهای اقتصادی و سیاسی جبهه غرب که در ابتدای گزارش به آن اشاره شد را «فشار از بیرون» تلقی کنیم، تلاش برای ایجاد دوقطبی و شورش حول سنت و به ویژه حجاب، ابزاری برای «انفجار در درون» خواهد بود. سیاست دوقطبی سازی حول حجاب جهت احیای تکه پارههای ناجنبش «زن، زندگی، آزادی» یکی از نقاط اتکای مهم براندازان برای تنش آفرینی در ایران است.
همزمانی این تلاش های «ضد فرهنگی، ضد امنیتی» با سفر قریب الوقوع نتانیاهو به آمریکا و گفت و گو با ترامپ، برای آنچه رسانه ها «راضی کردن آمریکا به حمله مجدد به ایران» اعلام کرده اند، معنادار به نظر میرسد. گویا این بار و برخلاف تجاوز ۱۲ روزه، نتانیاهو به دنبال پیشبرد همزمان «فشار از بیرون» و «انفجار در درون» است چون آنچه در نوبت قبلی، «فشار از بیرون» و «رژیم چینج» را ناکام گذاشت، اتحاد ملی مردم بود؛ در این بین چه ابزاری در دسترس تر از «موج سواری بر ناهنجاری های فرهنگی» برای آشوب آفرینی در داخل؟
