خبرآنلاین اصفهان؛ فاطمه کازرونی: مردم اصفهان ماه هاست نمی دانند از درد آلودگی به کجا پناه ببرند، در شرایطی که پس از باران و برف چند روزه در اصفهان، ساعاتی چند طول نکشید تا اصفهان بار دیگر غرق آلودگی این بار پیچیده در مه جوی شود، کارشناسان محیط زیست معتقدند این امر نشانه آلودگی صنعتی و فعالیت مداوم کارخانه هاست.
از سویی مازوت سوزی پالایشگاه ها که به گفته یکی از مدیران صنایع بیش از کمبود گاز ناشی از تمایل به مصرف این ماده توسط مدیران (برای جلوگیری از حیف شدن!) است از تابستان در اصفهان آغاز شده است، معضلی دست ساز که اکنون اصفهان را در شرایط فاجعه آمیزی قرار داده است؛ در حالی که مسئولان با وجود اجبار به اعترافات گاه به گاه، سعی در انکار این مسئله داشته و دارند، کارکنان پالایشگاه از اواخر تابستان گزارش دادند که ۶ واحد از ۸ واحد این صنعت آلاینده حتی در طول این فصل نیز در حال مازوت سوزی تابستانه بودند!
امروز شنبه ششم دیماه، شاخص کیفی هوای اصفهان با قرارگرفتن روی عدد ۱۸۶ خود به تنهایی گویای درد شدت آلودگی نصف جهان است و در شرایطی که بسیاری از ایستگاه های سنجش آلودگی اصفهان در اغلب روزهای هفته خاموش هستند حتی نقاط معروف به ریه اصفهان نیز مسموم از آلاینده های صنعتی، دیگر نفس ندارند.
انتظار داریم راه حلهای فوق فوری برای جلوگیری از این همه آلودگی صنعتی اندیشیده شود و کمیته اضطرار و بحران واقعی در این شرایط که قربانیان آلودگی از جنگ نیز بیشتر است، تشکیل شود!
نکته ای که در این میان حایز اهمیت است اینکه متاسفانه کمیته مدیریت بحران استان اصفهان سالهاست در این شرایط تنها به قرائت یک برگه نصحیت خطاب به مردم و مسئولان بخشهای مختلف می پردازد، مردمی که باید از خانه خارج نشوند، مدارسی که باید غیرحضوری برگزار شود، کارخانه های آجرپزی که هرگز برخلاف تهدید کاغذی تیم مدیریت بحران به شعاع ۱۵ کیلیومتری اصفهان نرفته اند و فعالیت کارخانه هایی که علی رغم دستورالعمل ها، از فعالیت آنها کاسته نمی شود مبادا اندکی از درآمدهای کلان پایتخت و استانهای دیگر از این منظر کم می شود!
قربانیان آلودگی، بیشتر از جنگ؟!
در این میان سلامت مردم گویی از کم ترین اهمیت برای مسئولان چه استانی و چه کشوری برخوردار است چراکه اگر این موضوع به واقع برای آنها دارای اهمیت بود، حداقل اینکه از تعطیلی مدارس اجتتاب نمی شد، چه برسد به اینکه ما انتظار داریم راه حلهای فوق فوری برای جلوگیری از این همه آلودگی صنعتی اندیشیده شود و کمیته اضطرار و بحران واقعی در این شرایط که قربانیان آلودگی از جنگ نیز بیشتر است، تشکیل شود!
نکته جالب توجه اینکه برخی صنایع اصفهان در شرایطی اقدام به مصاحبه یا ارسال اخبار در ارتباط با سبز بودن خود می کنند که محیط زیست اصفهان آنها را همچنان در فهرست آلاینده های خود دارد، صنایعی مانند ذوب آهن پس از دو دهه هنوز نتوانسته اند حتی کمترین استانداردهای موردانتظار محیط زیستی را فراهم کنند و ادعاهای آنها برای اجرای روش های کاهش آلودگی فقط وعده ای بزرگ و پوچ است و بس!
گسترش صنعت در اصفهان صحیح نیست حتی برای صنایع ظاهرا سبز
صنایعی مانند فولادمبارکه نیز گرچه در طول سالهای گذشته اقدامات خوبی برای کاهش آلودگی داشتند اما همچنان در فهرست صنایع آلاینده هستند چراکه به عقیده کارشناسان اصولا صنعت سبز هیج معنایی ندارد و باید از گسترش صنعت در اصفهان به هر عنوان جلوگیری شود.
نکته جالب توجه اینکه در شرایطی که فولادمبارکه اصفهان بسیار در ارتباط با تعهدِ تحویل محیط زیست سالم به آیندگان مدعی است، در کمتر از یک سال گذشته همچنان در کنار دیگر صنایع از محیط زیست، اخطار آلودگی دریافت کرده است و هنوز نتوانسته است این ادعا را در ارتباط با نسل کنونی اثبات کند چه برسد به آیندگان مورد انتظار!!
سهم اصفهان از فولادمبارکه و صنایع، بیماریهای فراگیر عصبی!
این مطلب بدان معناست که گرچه فولادمبارکه به واقع در حال انجام فرایندهایی برای کاهش آلایندگی است اما همچنان این فعالیت ها نسبت به درآمدی که دارد بسیار بسیار اندک و کمتر از میزان مورد نیاز است.
البته شاید این روند عجیب نباشد اگر بدانیم که درآمد کلان صنایع از جمله فولاد که به جیب پایتخت می رود و اصفهان از آن بی بهره است حتی در زمینه کاهش سریع تر آلایندگی و برای مردم اصفهان از این همه درآمدزایی برای کشور فقط سرفه به جای می ماند و بیماری هایی غیرقابل درمان یا ماندگار در درازمدت مانند «ام . اس» و بیماریهای فراگیر «نوروساینس» که کارشناسان دلیل فراگیر بودن آن در اصفهان را ناشی آلودگی صنعتی می دانند( این بیماری می تواند حتی موجب کاهش دید چشم و آسیب به عصب آن شود، بیماری که در اصفهان و کشور افزایش قابل توجهی داشته است).
ظاهرسازی صنایع با نام «صنعت سبز»؛ روتوش به اسم فعالیتهای محیط زیستی
در این ارتباط سخنگو و عضو هیات رئیسه شورای اسلامی شهر اصفهان به تازگی در در ارتباط با شوخی تلخ با سلامت مردم اصفهان و ظاهرسازی با نام «صنعت سبز!» هشدار داد.
مردم اصفهان سوال میکنند چگونه است که صنایع آلاینده ظرف چند ماه با چند گزارش و چند پروژه نمایشی تبدیل میشوند به دوستدار محیط زیست؟ چگونه است که برخی صنایع از فهرست آلایندهها خارج میشوند اما دود و بوی آنها هر شب و هر روز در حلق مردم اصفهان است؟
علی صالحی گفت: سهم واقعی صنایع در آلودگی هوا یا کم برآورد شده یا کم گزارش شده یا کم قرائت میشود که البته شاید ریشه در سبزشویی و سفیدشویی با پولهای صنعتی داشته باشد؛ فرایند مشکوک خروج برخی صنایع از فهرست آلاینده باید شفاف و ترک فعل مدیران بررسی شود.
وی اصفهان را در آستانه نقطه بدون بازگشت در حوزه آلودگی دانست و گفت: تعطیلات سالهای اخیر و تعطیلات امسال نشان داد که حداقل در پاییز، سهم مردم و منابع متحرک در آلودگی کمتر است و تولید و حمل و نقل صنایع بزرگ،متوسط و کارگاهها نقش مهمی در آلایندگی هوا دارند.
دود و بوی صنایع در حلق مردم اصفهان
سخنگو و عضو هیات رئیسه شورای اسلامی شهر اصفهان گفت: حتی با روتوش حامی محیط زیست بودن و ظاهرسازی با اسم صنعت سبز، اصفهان ظرفیت توسعه صنایع خاکستری را ندارد، آنچه باید توسعه یابد تنها صنایع سبز بدون کربن و دانش بنیان است و البته نباید از مازوت سوزی هم ساده گذشت که درست در موقع بحران بار آلایندگی را افزون میکند.
آینده مردم اصفهان، قابل معامله نیست
وی با بیان اینکه آینده مردم اصفهان قابل معامله نیست، تصریح کرد: تاکید میکنیم آینده اصفهان وسیله بلندپروازی مدیران، سهم خواهی شرکتهای شبهخصوصی و رقابتهای پنهان صنعتی نیست، مردم اصفهان سوال میکنند چگونه است که صنایع آلاینده ظرف چند ماه با چند گزارش و چند پروژه نمایشی تبدیل میشوند به دوستدار محیط زیست؟ چگونه است که برخی صنایع از فهرست آلایندهها خارج میشوند اما دود و بوی آنها هر شب و هر روز در حلق مردم اصفهان است؟ این فرایند نیازمند شفافسازی فوری و نظارت قضایی است، ما اینجا هستیم تا بگوییم این مسیر ادامه پذیر نیست.
صالحی با بیان اینکه صنایع باید هزینه واقعی آلودگی را بپردازد، گفت: آلایندگی هزینه دارد اما امروز این هزینه را نه صنعت بلکه مردم اصفهان میپردازند، با بیماری با کاهش کیفیت زندگی، با افت سرمایه اجتماعی و با کوچ نخبگان.
وی گفت: افزایش سود ۵۰ درصدی و چند ده هزار میلیاردی صنایع بزرگ باید در حوزه حمل و نقل پاک، در حوزه مقابله با آلایندگی و در ارتقای کیفیت زندگی مردم اصفهان هزینه شود، نه در پروژههای غیر مرتبط، نه در بودجههای جاری و نه در توسعه صنایع در فلات مرکزی ایران هزینه شود.
چرا ریه مردم اصفهان هزینه صنعت را می پردازد؟!
به گفته صالحی بخش قابل توجهی از آلودگی مربوط به بار سنگین و حمل و نقل کارکنان صنایع است که باید راهکارهایی نظیر انتقال بار شبانه با ناوگان پاک یا هیبرید، ایجاد پایانههای پیرامونی برای جلوگیری از ورود خودروهای سنگین به شهر، اتصال صنایع به خطوط ریلی باری، ممنوعیت ورود کامیونهای فرسوده به حریم اصفهان، اخذ عوارض از ناوگان فرسوده و غیرمجاز و راهکارهای این چنین با جدیت در جلساتی که فعلا فقط صرف تعطیلی مدارس میشود دنبال شود، تا هزینه صنعت را ریه مردم نپردازد.
