همشهری آنلاین، فرخنده رفائی: در حالی که بسیاری از کشورها هنوز بر سر مجوزها، هزینهها و ملاحظات زیستمحیطی پروژههای حملونقل فوقسریع بحث میکنند، چین یک گام دیگر به آینده نزدیک شده است؛ آیندهای که در آن سفرهای چندساعته میتوانند به تجربهای کوتاه و شبههوایی تبدیل شوند.
به گزارش نیواطلس، پژوهشگران دانشگاه ملی فناوری دفاعی چین (NUDT) موفق شدهاند یک وسیله یکتنی را روی مسیر آزمایشی شناور مغناطیسی یا Maglev) Magnetic Levitation) به طول ۴۰۰ متر، از حالت سکون به سرعت ۴۳۵ مایل بر ساعت (۷۰۰ کیلومتر بر ساعت) برسانند و سپس در همان مسیر متوقف کنند.
تجربه سرعت هواپیما روی زمین
این آزمایش، سریعترین شتابگیری ثبتشده در تاریخ فناوری Maglev ابررسانا به شمار میرود؛ شتابی آنقدر شدید که تجربه آن برای انسان، چیزی نزدیک به مرز تحمل خلبانان جنگنده خواهد بود.
هرچند این آزمایش برای جابهجایی مسافر طراحی نشده، اما هدف نهایی تیم چینی بسیار بلندپروازانهتر است: رسیدن به سرعت هزار کیلومتر بر ساعت، عددی که از سرعت کروز اغلب هواپیماهای مسافربری هم فراتر میرود.
فناوری بهکاررفته بر پایه آهنرباهای ابررسانای دمای بالا است که با استفاده از نیتروژن مایع کار میکنند؛ روشی که نسبت به سامانههای قدیمیتر، عملیتر و کمهزینهتر محسوب میشود.
کاربردهای گسترده Maglev
کاربردهای این فناوری فقط به قطار محدود نیست. تحلیلها نشان میدهد از چنین سامانههایی میتوان برای شبیهسازی پروازهای فوقسریع، آزمایش تجهیزات پیشرفته یا حتی کمک به پرتاب راکتها استفاده کرد؛ ایدهای که یادآور پروژههایی مانند SpinLaunch است.
در حوزه نظامی هم شباهتهایی با سامانه پرتاب الکترومغناطیسی هواپیما (EMALS) دیده میشود؛ فناوریای که سالهاست روی ناوهای هواپیمابر آمریکا استفاده میشود، اما از نظر پیچیدگی و توان، فاصله زیادی با نمونه ابررسانای چین دارد.
بیشتر بخوانید:
- سربازان آهنی در مرز چین | پکن برای گشتزنی در مرز ویتنام روباتهای انساننما مستقر میکند
- تراشههای H۲۰۰ در یک قدمی چین | آمریکا بررسی فروش چیپهای پیشرفته انویدیا به پکن را آغاز کرد
از جسارت چین تا احتیاط دیگران
رکوردزنی جدیدچین از جنبهای دیگر نیز حائز اهمیت است و آن، نمایش شکاف روبهگسترش میان جسارت فناورانه پکن و احتیاط پرهزینه غرب و دیگر کشورهای دنیاست. مقایسه این مسیر با ژاپن یا آمریکا، تصویر روشنی از تفاوت رویکردها ارائه میدهد. ژاپن با پروژه SCMaglev دهههاست رکورددار سرعت مگلو است، اما این قطار هنوز بهطور عمومی راهاندازی نشده و قربانی ملاحظات زیستمحیطی، هزینههای بالا و مقاومتهای محلی شده است.
در مقابل، چین تنها کشوری است که هماکنون یک خط مگلوی عملیاتی پرسرعت دارد: قطار شانگهای که مسیر فرودگاه پودونگ تا مرکز شهر را در کمتر از هشت دقیقه طی میکند.
اگر آزمایش اخیر NUDT به مرحله تجاری برسد، مسیری ۱۴ ساعته میان پکن و شانگهای میتواند به سفری حدود دو ساعته تبدیل شود. چشماندازی که نشان میدهد احتیاط دیگر کشورها، شاید بیش از آنکه ضامن ایمنی باشد، به عقبماندن آنها از کورس رقابت فناوری تبدیل شده است.
