به گزارش روز یکشنبه ایرنا، انتخابات پیش‌رو بر اساس جدول زمان‌بندی اعلام شده روز پنجشنبه ۶ می برگزار خواهد شد. رای گیری برای پارلمان اسکاتلند و مجمع نمایندگان ولز نیز در همین روز انجام می‌شود. طبق سنت رای گیری ها در انگلیس معمولاً روز پنجشنبه برگزار می شود.

انتخابات آتی قرار بود پارسال برگزار شود اما به دلیل همه گیری بیماری کرونا یک سال به تعویق افتاد. تعویق انتخابات با استفاده از اجازه ای است که «قانون ویروس کرونا مصوب ۲۰۲۰» به دولت می دهد. بوریس جانسون با استفاده از همین اختیارات اضطراری، انتخابات را به مدت یک سال به تعویق انداخت. انتخابات فعلی در حالی برگزار می شود که احزاب برای تبلیغات و تماس رو در رو با رای دهندگان با مانع روبرو هستند. اگرچه دولت اعلام کرده است که از ۸ مارس به بعد افراد آزادی های بیشتری برای مراجعه به درب منازل و توزیع تراکت های انتخاباتی خواهند داشت.

در سالهای گذشته معمولاً کنترل شوراهای شهرهای بزرگ در دست حزب کارگر و مناطق روستایی و شهرهای کوچک در دست حزب محافظه کار بوده است. اکنون بیشترین کرسی های شورای شهر لندن در دست حزب کارگر بوده و شهردار این شهر، صادق خان نیز از حزب کارگر است.

مردم در لندن و برخی شهرهای بزرگ دیگر از جمله منچستر، شهردار را با رای مستقیم انتخاب خواهند کرد. انتخاب مستقیم شهردار در پی یک سری اصلاحات قانونی در دوره حزب کارگر و به منظور نزدیک تر شدن هیأت حاکمه به رای مردم به اجرا گذاشته شد. اولین شهردار انتخابی لندن در سال ۲۰۰۰ انتخاب شد. در روش قدیمی که هنوز در بسیاری از شهرهای کوچک معمول است، اعضای شورای شهر، رئیس را از بین خودشان انتخاب می کنند. بسیاری از شهرهای انگلیس یک شهردار فرمایشی که از طرف ملکه نصب می شود نیز دارند که بیشتر نقش تشریفاتی دارد.

در لندن رقابت بین شهردار فعلی، صادق خان از حزب کارگر و نامزد حزب محافظه کار «شون بیلی» است. احزاب دیگر از جمله لیبرال دموکرات و حزب سبز و برخی افراد مستقل نیز حضور دارند.

در میان رای گیری های روز ۶ می، به احتمال زیاد انتخاب شهردار لندن حساس ترین خواهد بود. لندن به عنوان بزرگترین شهر و موتور اقتصادی کشور، جایگاه حساسی در سیاست و مدیریت کشور دارد. اکنون با خروج از اتحادیه اروپا و همه گیری کرونا، این شهر متحمل ضربه بزرگی شده است.

محدود شدن سفرهای خارجی و تعطیل شدن بخشهای گردشگری، پذیرایی و فرهنگی شهر از جمله موزه ها و تاترها، و از بین رفتن مرکزیت آن به دلیل جایگاهش در اتحادیه اروپا، دست به دست هم داده و این شهر را با بزرگترین بحران خود پس از جنگ جهانی دوم مواجه کرده است.

۹۰ درصد از درآمد سامانه حمل نقل شهری لندن از بین رفته است

در یک سال منتهی به زمستان ۲۰۲۰، نزدیک به ۷۰۰ هزار نفر لندن را و ۱.۳ میلیون نفر انگلیس را ترک کرده اند. این بیشترین کاهش جمعیتی انگلیس پس از پایان جنگ جهانی دوم است. در همین مدت ۹۰ درصد از درآمد سامانه حمل نقل شهری لندن به دلیل کاهش تردد، از بین رفته است. این شهر از روزهای اوج خود در زمان میزبانی بازیهای المپیک در سال ۲۰۱۲ فاصله زیادی داشته و سرپا نگه داشتن آن از نظر اقتصادی و هویتی، چالش بزرگی برای شهردار آن خواهد بود.

پویایی شهر لندن در سال‌های اخیر یک استثنا و به واسطه موج جهانی سازی محقق شده بود. در واقع جمعیت مناطق مرکزی لندن در دهه ۱۹۷۰ تا ۲۰ درصد کاهش نشان می داد  که فقط با موج مهاجران خارجی و عمدتاً اروپایی در سالهای اخیر به ثبات رسیده بود. از این پس احتمال می رود لندن به آنچه که باید می بود، یعنی شهری گران و بدون جاذبه اقتصادی و فرهنگی تبدیل شود.

نگرانی از کاهش جمعیت لندن به حدی است که اداره آمار کشور که هر ساله با نمونه گیری از خروجی ها و ورودی های کشور مانند فرودگاها، تخمینی از میزان جمعیت خروجی از کشور ارائه می کند، این کار را از ماه مارس سال گذشته متوقف کرده است.

به این ترتیب انتخابات پیش رو، ملاکی برای اندازه گیری سلامت و پویایی جامعه انگلیس در پایان یک سال مبارزه با بیماری کرونا و تحمل ریاضت اقتصادی بشمار می‌رود.