سعید حسنلو روز پنجشنبه با بیان این مطلب به خبرنگار ایرنا افزود: این تاریخ بر اساس شرایط آب و هوایی، خصوصیات خاک مرتع(رطوبت خاک)، طول و عرض جغرافیایی و نوع و ترکیب گونه‌های گیاهی در حوزه‌های مختلف رویشی متفاوت خواهد بود.
وی اظهار داشت: یکی از مهم‌ترین منابع اقتصادی بخش کشاورزی، عرصه اکوسیستم‌های مرتعی است که از سوی کشاورزان و دامداران به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد و در سه دهه اخیر به دلیل افزایش جمعیت و به‌تبع آن افزایش دام، فشار چرا به مراتع زیاد شده است.
حسنلو یادآورشد: چرای دام یکی از بارزترین شکل دخالت انسان در این اکوسیستم پیچیده اکولوژیکی است، که تعادل بین اجزای زنده و غیر زنده را برهم زده و موجب تغییرات زیادی در فرآیندهای اکوسیستم مرتعی شده است.
وی با اشاره به اینکه تنظیم فرآیند مدیریت چرا از سوی انسان اصولاً از طریق مدیریت دام، با شناخت کامل و برنامه‌ریزی دقیق از بروز تغییرات منفی و سیر قهقرایی ترکیب پوشش گیاهی و تخریب خاک جلوگیری می‌کند، تاکید کرد: یکی از عوامل اساسی تخریب مراتع ایران، عدم اعمال مدیریت صحیح در سیستم چرایی است که نهایتاً منجر به بهره‌برداری غیراصولی و نابهنگام (چرای زودرس و یا دیر هنگام) از علوفه طبیعی مراتع و همچنین چرای بیش از ظرفیت می‌شود.
حسنلو عدم مدیریت صحیح در سیستم چرایی (عدم رعایت زمان چرا، مدت چرا، شدت چرا و تعداد دام) تأثیرات منفی زیادی بر باروری تولید، قدرت و شادابی گیاهان مرتعی دارند و همچنین رعایت زمان مناسب ورود و خروج دام، تعیین زمان آمادگی مرتع برای ورود دام و تعیین زمان مناسب خروج دام از مرتع و به عبارتی تعیین فصل چرا و اعمال‌نظر در جهت اهداف مدیریت چرا به‌موجب حفاظت و بهبود از مجموعه پیچیده خاک و پوشش گیاهی و رسیدن به نتایج مطلوب در ارتباط با دام، گیاه، خاک و مدیریت اقتصادی می‌گردد.
وی خاطرنشان کرد: تعیین فصل چرا بر پایه آمادگی مرتع به‌عنوان یکی از مؤلفه‌های اساسی اصول مرتع‌داری و مدیریت چرا است که به‌عنوان ابزار مدیریت دام جهت اصلاح مراتع مورد تاکید است.
رییس اداره مراتع اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان، با اشاره به اینکه آمادگی مرتع ایجاب می‌کند که به گیاهان فرصت داده شود تا مواد غذایی لازم را برای رشد بعدی خود ذخیره کنند گفت: عدم رعایت این امر، موجب تقلیل تدریجی قدرت تولید و زادآوری گیاهان و بالاخره نابودی کامل آن‌ها می‌شود.
وی ادامه داد: آمادگی مرتع برای چرا زمانی است که گونه‌های علوفه‌ای در مرتع به ارتفاع معینی از رشد رسیده باشند و یا رشد گیاه به تعداد معینی برگ رسیده باشد و خاک نیز در حد کافی خشک شده باشد که دام روی سطح خاک رد عمیقی به جای نگذارند.
به گفته حسنلو به‌طور کلی دام زمانی می‌تواند وارد مرتع شود که شرایط گیاهان مرتعی و خاک مرتع (رطوبت خاک) آمادگی چرا داشته باشند.
وی افزود: اگر دام قبل از آمادگی مرتع، گیاهان را مورد چرا و تعلیف قرار دهد به علت تغییرات فعالیت‌های فیزیولوژیکی و کاهش قسمت‌های هوایی گیاه و مواد غذایی باعث ضعیف شدن گیاه و کم شدن مقدار تولید علوفه خواهد شد.
رییس اداره مراتع اداره کل منابع طبیعی وآبخیزداری استان، گفت: به رغم موارد ذکر شده، زمان دقیق ورود و خروج دام به مرتع بر اساس تاریخی است که در پروانه چراهای صادره و یا طرح‌های مرتع‌داری واگذار شده مربوط به هر روستا یا سامان عرفی قید شده است.
